Δεν χωράει αμφιβολία. Η αταλάντευτη και άμεση αντίδραση της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει δυναμικά στον Eβρο και στα νησιά την –τροφοδοτούμενη από τον Ερντογάν– νέα έξαρση του Προσφυγικού-Μεταναστευτικού, βρήκε θετική ανταπόκριση από τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων.
Είναι επίσης σαφές πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με την επίδειξη αποφασιστικότητας να κλείσει τα σύνορα με την Τουρκία, στην ξηρά και όσο το δυνατόν στη θάλασσα, επιδιώκει συγκεκριμένους αντικειμενικούς και πολιτικούς στόχους:
-Ανταποκρίνεται, κατ’ αρχάς, στο «εθνικό θυμικό» από το οποίο, αρέσει δεν αρέσει, διακατέχεται η πλειοψηφία των πολιτών. Ακούγεται όλο και πιο έντονα ότι επιβάλλεται να σταλεί το μήνυμα ότι «η Ελλάδα δεν αντέχει άλλους πρόσφυγες και μετανάστες». Ιδίως όταν η στάση του Ταγίπ Ερντογάν ενισχύει το αίσθημα ότι κινδυνεύει η εθνική ταυτότητα, οι έλληνες πολίτες αντιδρούν έντονα.
-Ανατρέπει τη δυσμενή εικόνα από τις παλινωδίες της κυβέρνησής του εξαιτίας της επτάμηνης αμηχανίας και ομολογημένης από τον ίδιο υποτίμησης του Προσφυγικού. Δείχνοντας αποφασιστικότητα και ανακοινώνοντας συγκεκριμένα μέτρα, ευελπιστεί ότι θα καταφέρει να το διαχειριστεί επαρκώς. Παράλληλα έχει σκοπό να αποκαταστήσει τις αρνητικές εντυπώσεις που καταγράφονται στις δημοσκοπήσεις για τις επιδόσεις της κυβέρνησής του στο συγκεκριμένο θέμα.
-Συσπειρώνει γύρω από την κυβέρνησή του ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντοτε σε εθνικές κρίσεις. Καθιστά απαρέγκλιτα τη ΝΔ ως τη πολιτική δύναμη εθνικής υπευθυνότητας έναντι του ΣΥΡΙΖΑ.
-Παράλληλα με τις κινήσεις σε διπλωματικό, κυρίως ευρωπαϊκό επίπεδο, ο Πρωθυπουργός προσπαθεί να διεθνοποιήσει το πρόβλημα, πιέζοντας τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης να αναλάβουν ευθύνες και να αποδεχθούν αλλαγές στην ευρωπαϊκή πολιτική έναντι της Τουρκίας. Χωρίς την ευρωπαϊκή ανάμειξη, λύση δύσκολα μπορεί επιτευχθεί και η περιοδεία στον Εβρο μαζί με την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, τον Σαρλ Μισέλ και τον Νταβίντ Σασόλι είναι ένας ισχυρός συμβολισμός – το αν έχει αντίκρισμα, θα το δούμε στη συνέχεια.
-Την ίδια ώρα όμως –και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε– ο κ. Μητσοτάκης ικανοποιεί, σε κομματικό επίπεδο, την πίεση σημαντικού μέρους της βάσης της ΝΔ που επιθυμεί την επίδειξη πατριωτισμού και εθνικής εγρήγορσης. Μολονότι η κυβέρνηση κατηγορείται από τον ΣΥΡΙΖΑ ότι έτσι συμπαρατάσσεται με την ακραία Δεξιά, εν τούτοις στην παρούσα φάση αυτή η κριτική έχει μικρή, αν όχι ανύπαρκτη, απήχηση.
Ωστόσο ο κίνδυνος είναι υπαρκτός, καθώς μεμονωμένα περιστατικά, όπως ο ξυλοδαρμός μελών ΜΚΟ στη Μυτιλήνη ή η εμφάνιση «αγανακτισμένων» κατοίκων που απαγορεύουν την αποβίβαση μεταναστών με τα παιδιά τους να κλαίνε γοερά, είναι προσάναμμα για νέα έξαρση εθνολαϊκισμού και αναβίωση της Χρυσής Αυγής και θα πρέπει τάχιστα να «μαζευτούν». Η κυριαρχία του «εθνικού εγωισμού» μπορεί να αποβεί επικίνδυνη.
Σε όλα αυτά ο κ. Μητσοτάκης είναι ο κυρίαρχος παίκτης. Η αντιπολίτευση όμως τι στάση τηρεί; Αμήχανη, με σπασμωδικές αντιδράσεις και ρηχή, ανούσια ρητορική αντιπαράθεσης μόνο για την αντιπαράθεση. Κατά κύριο λόγο αυτό αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ. Δείχνει εμφανώς ότι η απουσία υπεύθυνης αξιωματικής αντιπολίτευσης σε κρίσιμες στιγμές προκαλεί πολιτικό έλλειμμα για την ίδια τη χώρα. Η πρόσφατη ανακοίνωσή της το επιβεβαιώνει, καθώς διαπνέεται από την απόπειρα να υπερασπιστεί αφενός την αποδοχή της Κοινής Δήλωσης ΕΕ – Τουρκίας από την κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου και αφετέρου την εφαρμογή της πολιτικής «ανοικτών θυρών» προς τους πρόσφυγες, η οποία δημιούργησε τις δύσκολες συνθήκες διαχείρισης του ζητήματος.
Το γεγονός ότι επί τρεις ημέρες υπήρξε σιγή ασυρμάτου από την Κουμουνδούρου για την ένταση στον Εβρο, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε εμφανιστεί πουθενά (!) φανέρωσε ότι υπάρχει διχογνωμία στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ ανάμεσα στους «δικαιωματιστές» και τους «ρεαλιστές», απότοκο και των ιδεολογικοπολιτικών ζυμώσεων περί διεύρυνσης που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Από την άλλη, η αντίδραση του Κινήματος Αλλαγής υπήρξε αντιφατική. Σιωπή, άρα ανοχή σε κυβερνητικές αποφάσεις, αλλά και κριτική για το δέον γενέσθαι. Το παράδοξο είναι ότι η Φώφη Γεννηματά είχε προειδοποιήσει για τη σημερινή κατάσταση από τον Ιανουάριο σε ομιλία της στη Βουλή ζητώντας από την κυβέρνηση να πάρει από τότε πρωτοβουλίες. Πρότεινε –και επιμένει– σε σύσκεψη των Πολιτικών Αρχηγών για να διαμορφωθεί πλαίσιο εθνικής συνεννόησης. Αντί λοιπόν να συνεχιστεί αυτή η γραμμή, υπό το άγχος ίσως της επικοινωνιακής προβολής του Κινήματος Αλλαγής, υπήρξαν μάλλον άκομψες αναφορές, όπως «κ. Μητσοτάκη πιαστήκατε στον ύπνο» (δήλωση της κυρίας Γεννηματά στη Ρόδο) ή «ζητήστε σύγκληση Συμβουλίου Κορυφής» (όταν η κυβέρνηση έχει ήδη προβεί σε ανάλογες κινήσεις). Επίσης, μάθαμε ότι το ΚΙΝΑΛ αποφάσισε την αναβολή της Εθνικής Συνδιάσκεψης που είχε προγραμματιστεί για τις 14-15 Μαρτίου, με την επίκληση μόνο του κορονοϊού, αλλά όχι της κρίσης στο Προσφυγικό που αλλάζει όλη την ατζέντα στη χώρα.
Εν κατακλείδι, σε συνθήκες κρίσης με την Τουρκία το πρωτεύον είναι η υπευθυνότητα και η εθνική συνεννόηση. Ασφαλώς την πρωτοβουλία θα πρέπει να την πάρει η κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης να δείξουν ετοιμότητα. Ολα τα άλλα έπονται.