Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ανακοίνωσε, διά τηλεοπτικής συνέντευξης, ότι η Αστυνομία χρειάζεται ριζική επανίδρυση. Δεν ρωτήθηκε αν την επιχείρησε στις προηγούμενες θητείες του στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Αλλά και να τον ρωτούσαν, η απάντηση είναι γνωστή εκ του αποτελέσματος.
Θα ξεκινήσει, λοιπόν, η επανίδρυση. Πότε; Λογικά στο επόμενο φιάσκο. Οταν ακούσουμε αρμοδίως ότι το Σώμα βρίσκεται σε φάση εκ βάθρων αναδιάρθρωσης. Διότι το θέμα έχει όντως την πλάκα του. Τα περί ριζικών αλλαγών στην Αστυνομία τα ακούμε εδώ και χρόνια. Θυμάμαι όταν μας έλεγαν, πριν δημιουργηθούν τα ΚΕΠ, ότι οι αστυνομικοί ασχολούνται με το γνήσιο της υπογραφής και δεν έχουν χρόνο να βγουν στον δρόμο. Μετά ήταν οι πολλοί αστυνομικοί που υπηρετούν στην ασφάλεια των προσώπων. Τώρα είναι κάτι πιο αφηρημένο που, προφανώς, έχει να κάνει με το καθεστώς της δημόσιας υπηρεσίας.
Οταν στο Σώμα υπηρετούν αξιωματικοί με βαριές ποινικές καταδίκες στην πλάτη, γίνεται αντιληπτό ότι αν ο υπουργός θέλει να επανιδρύσει την Αστυνομία, οφείλει να ξεκινήσει από τον υπαλληλικό της κώδικα. «Περιπολικά υπάρχουν» είπε ο Χρυσοχοΐδης και κράτησε μία επιφύλαξη για την επάρκεια του προσωπικού. Ομως, αναλογικά, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, έχουμε τη δεύτερη μεγαλύτερη Αστυνομία, μετά την Κύπρο, με 500 αστυνομικούς ανά 100.000 κατοίκους. Βέβαια στην Ελλάδα η Αστυνομία κάνει και δουλειές που στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες ανατίθενται σε άλλα Σώματα. Εδώ η Αστυνομία είναι επιφορτισμένη και με τον συνοριακό έλεγχο και με τα τροχαία. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο, σε σύγκριση με όλες τις χώρες της Ενωσης, η Ελλάδα δαπανά το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ για αστυνόμευση.
Το ερώτημα, λοιπόν, δεν βρίσκεται στο τι θέλει να κάνει ο Χρυσοχοΐδης, αλλά στο τι, στα αλήθεια, μπορεί να κάνει. Και ναι, συμφωνούμε ότι αν κάποιος μπορεί να αλλάξει εκ βάθρων την Αστυνομία, αυτός είναι ο Χρυσοχοΐδης. Αν έχετε άλλη ιδέα, ευχαρίστως να την ακούσουμε. Να είμαστε αισιόδοξοι; Ελάτε τώρα…
Κάτι αντίστοιχο με αυτό που θέλει να κάνει ο Χρυσοχοϊδης, φιλοδοξεί να πετύχει και ο υπουργός Περιβάλλοντος Θόδωρος Σκυλακάκης. Θα γκρεμίσει, λέει, τα αυθαίρετα και θα βάλει τάξη στο χάος δεκαετιών. Και μάλιστα, διά του σχετικού νομοσχεδίου, υπόσχεται γκρέμισμα με συνοπτικές διαδικασίες. Μέσα σε 43 μέρες – τρεις παραπάνω από το μνημόσυνο.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου τα αυθαίρετα είναι για γκρέμισμα, πλην όμως αυτά να φυτρώνουν σαν μανιτάρια μετά την μπόρα. Και σχεδόν κάθε φορά που η τηλεόραση έδειχνε κατεδάφιση αυθαιρέτων, επρόκειτο για κτίσματα ανάμεσα σε παράγκα και σε σπίτι, ιδιοκτησίας κάποιου κακομοίρη ηλικιωμένου που απειλούσε ότι θα αυτοκτονήσει. Είναι αμέτρητες οι φορές που μας είπαν ότι θα γίνουν κατεδαφίσεις αυθαιρέτων. Και επί ΣΥΡΙΖΑ, αν θυμάστε, μας έδειξαν, με πανηγυρικούς τόνους, την κατεδάφιση εγκαταλελειμμένων κτιρίων στο παραλιακό μέτωπο της Αθήνας. Και μετά τίποτα.
Αλλωστε, διαχρονικά, οι κυβερνήσεις, αντί να γκρεμίζουν αυθαίρετα, δημιουργούν νόμους και «παράθυρα» για τη νομιμοποίησή τους, με το ανάλογο εισπρακτικό αντίτιμο. Και πλέον μιλάμε για τόσο πολλές αυθαίρετες κατασκευές, ώστε η κατεδάφισή τους δεν αποκλείεται να δημιουργήσει μείζον κοινωνικό πρόβλημα. Είναι και κάτι ακόμα: δεν μπορείς να βρεις εύκολα ανθρώπους να κάνουν τη δουλειά. Στις Κυκλάδες, ας πούμε, εκκρεμούν περί τις 1.000 αποφάσεις κατεδάφισης. Νομίζετε ότι θα βρεθούν εύκολα εργολάβοι για να ρίξουν τις κατασκευές; Μόνο αν φέρουν τον «Ηλία» από το «Ολα είναι δρόμος»…
Το γκρέμισμα των αυθαιρέτων ενδεχομένως να είναι πιο δύσκολο εγχείρημα από το ξαναχτίσιμο της Αστυνομίας. Είναι ένα θέμα με τεράστιο κοινωνικό ενδιαφέρον που αγγίζει τους πάντες: από ανθρώπους στις παρυφές των πόλεων, μέχρι μεγαλοσχήμονες που μετατρέπουν τον αιγιαλό σε ιδιοκτησία τους. Και ασφαλώς, για να βγει η μπουλντόζα, χρειάζεται και αστυνομική προστασία. Να δείτε που θα πέσουμε στην κέντα. Την ώρα που θα πρέπει να γκρεμιστούν τα αυθαίρετα, η Αστυνομία θα επανιδρύεται.