Από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία η ελληνική κυβέρνηση έκανε μια πολύ σαφή επιλογή, να στηρίξει με ορατό τρόπο το Κίεβο κατά της ρωσικής εισβολής κάνοντας έναν πολύ απλό παραλληλισμό: Αν η δια της βίας προσπάθεια αναθεώρησης των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων ενός ευρωπαϊκού κράτους γίνει αποδεκτή, τότε η απειλή του πολέμου ακόμα και στο έδαφος της ΕΕ μπορεί να γίνει κάποια στιγμή πραγματική. Για την Ελλάδα είναι σαφές ποιος είναι ο αναθεωρητής, όχι όμως και για τους Ευρωπαίους που συχνά θεωρούν την ένταση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο ως μέρος του ανατολίτικου παζαριού του Ταγίπ Ερντογάν. «Ερντογάν στην Ανατολική Μεσόγειο όπως Πούτιν στην Ουκρανία», λέει η Αθήνα στους εταίρους της.
Από τις δημόσιες τοποθετήσεις της υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας Αναλένα Μπέρμποκ, η οποία βρέθηκε στο τέλος της εβδομάδας στην Ελλάδα και στην Τουρκία, φαίνεται ότι το μήνυμα έχει περάσει. Τόσο δημόσια, όσο και στο κατ’ ιδίαν τετ-α-τετ που είχε με τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια, η γερμανίδα πολιτικός διαβεβαίωσε ότι για το Βερολίνο ζήτημα της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας είναι απαράδεκτο να τίθεται καθ’ οιονδήποτε τρόπο από την Τουρκία. Η Μπέρμποκ, έστειλε και τα απαραίτητα μηνύματα στο θέμα του Προσφυγικού, ουσιαστικά υιοθετώντας τις καταγγελίες περί βίαιων «pushbacks» των λέμβων που μεταφέρουν μετανάστες, δίχως, ωστόσο να δείχνει σύγχυση ως προς την πραγματική προτεραιότητα της.
Η στάση του Μεβλούτ Τσαβούσογλου περί «υιοθέτησης της ελληνικής προπαγάνδας» από την Αναλένα Μπέρμποκ, η οποία μάλλον είπε κάτι… αυτονόητο τασσόμενη υπέρ της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας, είναι δηλωτική δύο στοιχείων στη στάση της Αγκυρας αυτή την εποχή. Πρώτον, στην Αγκυρα είχαν συνηθίσει στις ασκήσεις ισορροπίας της Ανγκελα Μέρκελ που πάντοτε οδηγούσαν σε «νερωμένες» αποφάσεις από πλευράς της Ε.Ε. Βέβαια, υπήρχε και ένα στοιχείο προσωπικού σεβασμού από τον Ερντογάν έναντι της Μέρκελ, μιας ηγέτιδας με εκλογικές επιδόσεις παρόμοιες με του ιδίου. Το δεύτερο στοιχείο υποδηλώνει μια Τουρκία η οποία θεωρεί ότι απλά μπορεί να της «βγουν» τα πάντα. Μετά την επίτευξη του Τουρκολιβυκού Μνημονίου, το οποίο αποτελεί μια διεθνή παράτυπη πρωτοτυπία, την επιτυχή (για τα συμφέροντά της) αναδιάταξη του στάτους κβο στον Καύκασο, τη μετατροπή του Βορείου Ιράκ σε πεδίο ασκήσεων για το πυροβολικό, την καταπάτηση των Βαρωσίων στην Αμμόχωστο αλλά και τον διαμεσολαβητικό ρόλο για την εξαγωγή των ουκρανικών σιτηρών, η Αγκυρα επιθυμεί να επιβάλει τις επιθυμίες της και προς δυσμάς.
Η Αναλένα Μπέρμποκ στην Αθήνα απέφυγε να σηκώσει το γάντι που έριξε ο Νίκος Δένδιας για την προμήθεια υποβρυχίων τύπου 214 προς την Τουρκία, τα οποία θα αλλάξουν άρδην τις ναυτικές ισορροπίες στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Και κινήθηκε σε ένα πλαίσιο απολύτως διπλωματικό, αποφεύγοντας τις κακοτοπιές.
Το Σάββατο (6/8) ο Ερντογάν θα επισκεφθεί το Σότσι, τα «θερινά ανάκτορα» του Βλαντίμιρ Πούτιν στη Μαύρη Θάλασσα, μακριά από τη διακεκαυμένη ζώνη του ουκρανικού πολέμου. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου, θα ταξιδέψει ξανά, αυτή τη φορά προς το νότο, απέναντι από τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου, προκειμένου να κηρύξει την έναρξη του νέου γύρου γεωτρήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο. Σε λίγες ημέρες θα γνωρίζουμε αν ο Ερντογάν ενδιαφέρεται πραγματικά για τις εκκλήσεις που του απευθύνουν οι Ευρωπαίοι να μην κλιμακώσει την ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο ή αν προτιμά να κινείται με βάση τις προτεραιότητες του Πούτιν.