Στην αρχή της οδού Πανόρμου, στο ύψος της Κηφισίας, υπάρχει ένα σύμπλεγμα από μπαρ και σουβλατζίδικα που το καλοκαίρι σου θυμίζει νησί. Νεαρόκοσμος πίνει το ποτό ή καπνίζει το τσιγάρο του στα τραπεζάκια, στους πάγκους και, φυσικά, στα όρθια. Οι μουσικές ανακατεύονται με τα γέλια και οι καλοκαιρινές βραδιές μυρίζουν ανεμελιά.
Αυτή η εικόνα δεν είναι επιτρεπτή στις μέρες μας, δηλώνει ανευθυνότητα. Όπως άλλωστε και τα υπαίθρια πάρτι που ξεφύτρωσαν σε διάφορα σημεία της πατρίδας μας, με πιο γνωστό εκείνο της Αγίας Παρασκευής όπου τα «παιδιά» εκτόξευσαν πέτρες και μπουκάλια κατά των αστυνομικών.
Επιστρέφω, όμως, στην Πανόρμου και, κρίνοντας από τη χωροταξία της περιοχής, συμπεραίνω ότι η επαναλειτουργία των μπαρ θα πρέπει να γίνει υπό πολύ αυστηρούς όρους. Τα μαγαζιά είναι το ένα δίπλα στο άλλο και πρέπει να βρουν λύση για τα τραπέζια. Ομοίως θα πρέπει να αποτρέψουν τον συγχρωτισμό των ορθίων. Αντίστοιχες πρωτοβουλίες, υποθέτω, θα αναληφθούν και στα νησιά όπου εκατοντάδες άνθρωποι δεν συγχρωτίζονται μόνο ως πελάτες στα μπαρ, αλλά και ως διαβάτες στα σοκάκια. Το λέει και ο Χαρδαλιάς: η νέα κανονικότητα δεν θυμίζει την παλιά. Σωστά. Το θέμα είναι και κατά πόσο μπορεί να επιβληθεί και στην πράξη. Διότι, με συγχωρείτε, είναι άλλο η κοινωνική υπευθυνότητα που έχει πίσω της Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και άλλο η υπεύθυνη συμπεριφορά που επαφίεται στη συνείδηση, αλλά αντίκειται στα ένστικτα των πολιτών.
Αυτό που συνέβη στην Αγία Παρασκευή δύναται να ιδωθεί με δύο τρόπους. Ο πρώτος είναι ο κοινωνικά και υγειονομικά ορθός που μέμφεται τη συμπεριφορά των νεαρών, οι οποίοι υπονόμευσαν αυτό που με τόσο κόπο κατακτήσαμε κ.λ.π. Η άλλη ματιά, όμως, βλέπει, απλώς, μία ενστικτώδη, αντανακλαστική και μάλλον αναμενόμενη συμπεριφορά. Μία προσπάθεια της κανονικής ζωής να βγάλει το κεφάλι από το νερό. Παράλογη προσπάθεια; Ναι. Όμως τα ένστικτα δεν συνομιλούν πάντα με τη λογική.
Μέρα με τη μέρα, οι συμπεριφορές αυτού του είδους θα προκαλούν αντίστοιχα, πολλαπλασιαζόμενα περιστατικά. Πρώτον επειδή δεν είμαστε όλοι εφοδιασμένοι με τον ίδιο δείκτη αντίληψης και δεύτερον επειδή η πραγματική ζωή πάντα βρίσκει τον τρόπο της, ακόμα και όταν χρειάζεται να πατήσει επί πτωμάτων. Και όσο προχωράει το καλοκαίρι, τόσο θα κερδίζει έδαφος, πατώντας πάνω σε φόβους και αναστολές. Και αν αργήσει το εμβόλιο, η αναμέτρησή της με τη νέα κανονικότητα θα έχει πολλά θύματα.