Οι εκλογές θα γίνουν στις 7 Ιουλίου. Η κυβέρνηση δεν πρόκειται να παραιτηθεί. Αυτό το λες και πολιτικά αδόκιμο αν και συμβατό με τη συνταγματική τάξη. Από τη στιγμή που οδηγείται στις κάλπες έπειτα από τη ρητή έκφραση της λαϊκής αποδοκιμασίας, ουσιαστικά προβαίνει σε μία πράξη παραίτησης.
Έτσι γίνονται αυτά τα πράγματα. Πηγαίνεις στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, του λες ότι οι εκλογές που είχες αναγάγει σε ψήφο εμπιστοσύνης σε έφεραν δέκα μονάδες πίσω από τον πρώτο και στη συνέχεια του αφήνεις την επιστολή παραίτησης, η οποία είναι και η τελευταία πράξη που υπογράφεις ως Πρωθυπουργός. Ακολούθως βρίσκεται ο κατάλληλος δικαστικός, του παραδίδονται τα κλειδιά του Μαξίμου και η χώρα πάει σε εκλογές με υπηρεσιακή κυβέρνηση.
Τώρα ο Αλέξης Τσίπρας είναι υποχρεωμένος να επικαλεστεί ένα εθνικό θέμα, ζητώντας το προεδρικό διάταγμα για τη διάλυση της Βουλής. Έχουμε πολλά, θα βρει ένα. Όμως για άλλη μία φορά η θεσμική τάξη προσαρμόζεται στα μέτρο της πολιτικής σκοπιμότητας.
Επίσης η κυβέρνηση επικαλείται το πρόγραμμα των Πανελλαδικών Εξετάσεων. Δεν επιθυμεί, όπως λέει, να διαταράξει τη μελέτη των παιδιών και να προκαλέσει αναστάτωση στις οικογένειες. Χαριτωμένο. Από τις 29 Ιουνίου και μετά, δηλαδή στις 1 και στις 2 Ιουλίου, θα διεξαχθούν οι εξετάσεις στο μάθημα της Μουσικής και των Ιταλικών. Συνολικά αυτές οι Σχολές δέχονται 200 εισακτέους. Δεν μπορείς παρά να σταθείς με ευαισθησία μπροστά στο ενδιαφέρον της κυβέρνησης για αυτά τα παιδιά.
Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας. Αν ο Πρωθυπουργός παραιτείτο, θα ήταν σαν να βλέπεις το υπουργικό συμβούλιο να φεύγει νύχτα και από τη σκάλα υπηρεσίας, κρατώντας μόνο μία τσάντα με ρούχα. Με την κυβέρνηση στη θέση της μπορούν να γίνουν ομορφιές και χαριτωμένα από τα πολλά που έχουμε δει τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Μέχρι να κλείσει η Βουλή υπάρχει χρόνος για να περάσει ένα ποτάμι από νομοσχέδια και τροπολογίες, αλλά και το διάστημα που θεωρείται επαρκές για να κλείσουν πάσης φύσεως δουλειές, να γίνει και το «πακετάρισμα». Μπορούν να περάσουν οτιδήποτε, επικαλούμενοι ως και λόγους λαϊκού συμφέροντος -να το θωρακίσουν πριν έρθει η νεοφιλελεύθερο λαίλαπα.
Και το κυριότερο: η κυβέρνηση έχει πλέον τον χρόνο και το πρόσχημα για να διορίσει τη νέα ηγεσία του Αρείου Πάγου καθώς η θητεία της υφιστάμενης λήγει στις 30 Ιουνίου. Θα ξεσπάσει σάλος, θα πείτε. Ε, και; Πρώτη φορά θα είναι; Θα είναι σίγουρα η τελευταία. Θα βγει ο Τζανακόπουλος και θα πει ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να αφήσει ακέφαλη τη Δικαιοσύνη. Εν ανάγκη θα μας πουλήσει και λίγη υπευθυνότητα λέγοντας ότι η κυβέρνηση εργάζεται ως οφείλει μέχρι την τελευταία ημέρα του βίου της. Τα υπόλοιπα επαφίενται στο στομάχι των δικαστικών που θα επιλεγούν. Θα αποδεχθούν τον διορισμό ή θα προτιμήσουν την οδό της αξιοπρέπειας;
Βέβαια όλα αυτά δεν εκπλήσσουν πλέον κανέναν. Ακόμα και αν δεν θεωρούνται θεμιτά, κατατάσσονται στη σφαίρα του αποδεκτού, του αναμενόμενου. Η χώρα που ο αρχηγός της Αστυνομίας πηγαίνει σε συγκέντρωση του κυβερνώντος κόμματος, έχει αναπτύξει ένα μοναδικό μηχανισμό κατάποσης και μεταβολισμού αυτών των πραγμάτων. Όπως θα έλεγε και ο Παύλος ο Πολάκης, «δεν θα την παραδώσουμε έτσι εύκολα τη χώρα». Ο Άρης, άλλωστε, θα έδινε τη μάχη ως το τέλος. Μόνο που όπως και αν τα φέρεις, όπως και αν τα γυρίσεις, θα ξημερώσει η 8η Ιουλίου. Και λίγες μέρες μετά θα έχει δεξίωση για την επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας.