Oλοι θα θυμόμαστε που κάναμε Πάσχα το 2020. Στο καθιστικό μας. Κανένας μας δεν πρόκειται να το ξεχάσει. Θα το θυμόμαστε όσο ζούμε και, λογικά, η ανάμνησή του θα κληροδοτηθεί και στις επόμενες γενιές. Είναι δε εξαιρετικά πιθανό πολλοί από μας να βιώσουν τη γιορτή και το μήνυμα με πρωτόγνωρη κατάνυξη, προσδίδοντας αληθινό πόθο στις αναστάσιμες ευχές. Και όλη αυτή η συναισθηματική φόρτιση θα εκδηλωθεί μακριά από τις εκκλησίες.
Είναι μία σκληρή αντίφαση για το σώμα της Εκκλησίας. Ο λαός δοκιμάζεται, αλλά δεν δύναται να αναζητήσει τη μακραίωνη καταφυγή στις εκκλησίες. Το μήνυμα της Ανάστασης δεν καθίσταται, απλώς, επίκαιρο, αλλά εμφατικά απαραίτητο. Και όμως, οι εκκλησίες θα είναι κλειστές μετά από υπόδειξη της Επιστήμης και απόφαση της Πολιτείας.
Παρακολουθώντας τη συνέντευξη που παραχώρησε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στον ANT1, αντιλαμβάνεσαι ότι η Εκκλησία προσήλθε σε έναν καταναγκαστικό συμβιβασμό με την Πολιτεία και την κοινή λογική —ο ίδιος το αποκάλεσε «οικονομία». Και ακούγοντας προσεκτικά τον λόγο του Αρχιεπισκόπου διαπιστώνεις ότι κύριος στόχος του δεν ήταν να παρηγορήσει τους πιστούς, αλλά να κατευνάσει και να συγκρατήσει ιεράρχες που, όπως ο Μητροπολίτης Κέρκυρας, θα ήθελαν να υψώσουν δικό τους λάβαρο, καλώντας τους πιστούς στις εκκλησίες. Εξήγησε, βέβαια, ο Αρχιεπίσκοπος ότι δεν τίθεται θέμα για τη Θεία Κοινωνία —εδώ το θαύμα παραμένει αδιαμφισβήτητο— αλλά για τις συναθροίσεις. «Η Πολιτεία δεν έχει λόγο στη Θεία Κοινωνία, έχει λόγο στις συναθροίσεις. Κλεινόμαστε στο σπίτι όχι επειδή φοβόμαστε, αλλά από αγάπη για τον άνθρωπο. Έχουμε υποχρέωση να ακούσουμε, να πειθαρχήσουμε, να συμπορευτούμε με την Πολιτεία».
Η υπέρβαση που κάνει ο Αρχιεπίσκοπος είναι μεγαλύτερη από όσο δείχνει. Κάποιος άλλος, ας πούμε ο προκάτοχός του, μπορεί να πειθαρχούσε, ως μην έχοντας άλλη επιλογή, αλλά θα απελευθέρωνε και ένα υπόγειο ρεύμα δυσθυμίας, μία μουρμούρα. Ο Ιερώνυμος επέλεξε να συμπορευτεί ευθέως με την κυβέρνηση. Πρώτον επειδή ο ίδιος αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των συνθηκών και δεύτερον επειδή είναι καλύτερο να εμφανίζεται συμπορευόμενος παρά «ηττημένος», καταναγκασμένος. Ζήτησε, λοιπόν, από τους ακραίους να πάψουν και από τους πιστούς να θυμηθούν την εσωτερικότητα της πίστης.
Εκ πρώτης όψεως όλα αυτά στοιχειοθετούν μία ήττα για την κοσμική διάσταση της Εκκλησίας. Αποδέχθηκε το πρόταγμα της επιστήμης και το πρόσταγμα της Πολιτείας. Ωστόσο δεν αποκλείεται στο τέλος της περιπέτειας να κεφαλαιοποιήσει τον πόθο των πιστών για την εκκλησιαστική κοινωνία. Αν μάλιστα η άρση των μέτρων συμπέσει χρονικά με την αναστάσιμη λειτουργία της 26ης Μαΐου, θα έχει την ευχέρεια να συνδέσει το μήνυμα με τη λύτρωση.