Τα Χριστούγεννα πάντα έρχονται με μία πλημμύρα φιλανθρωπικών δράσεων. Με εκδηλώσεις που μας γεμίζουν ανθρωπιά. Με σκέψεις για τους συνανθρώπους που στάθηκαν άτυχοι, που το κύμα της ζωής τους πήρε από κάτω. Η φιλανθρωπία εκδηλώνεται με πολλά πρόσωπα.
Τα φιλανθρωπικά bazaar. Με χειροτεχνίες παιδιών, πολύχρωμα κεριά και αλεξανδρινό στη γλάστρα.
Τα ευχετήρια εταιρικά email που μας πληροφορούν ότι αντί για κάρτες και δώρα, η εταιρεία δωρίζει ένα σεβαστό ποσό σε μία οργάνωση για τα παιδιά ή τους ηλικιωμένους.
Οι αγαπημένοι αθλητές που επισκέπτονται ιδρύματα, βγάζουν selfies, δωρίζουν φανέλες και από δίπλα καμιά επιταγή της ομάδας ή, ακόμα καλύτερα, των χορηγών.
Οι συναυλίες και οι εκδηλώσεις με έσοδα που κατευθύνονται σε φιλανθρωπικό σκοπό.
Οι διαφημίσεις απορρυπαντικών, κρουασάν, μακαρονιών που μας ενημερώνουν ότι με κάθε αγορά ενισχύουμε μία δράση για τα παιδιά.
Φέτος δεν υπάρχουν αυτά. Και αν υπάρχουν, είναι χαμηλής έντασης και μικρής δόσης. Είναι η πανδημία που δεν επιτρέπει στη φιλανθρωπία να εκδηλωθεί. Για την ακρίβεια είναι η απουσία της Επικοινωνίας. Μετρήστε πόσες ολοσέλιδες καταχωρήσεις για φιλανθρωπική δράση είδατε φέτος. Και θυμηθείτε πόσες είδατε πέρσι. Καμία σχέση. Κατά μία έννοια, η υγειονομική κρίση μας είπε κάτι για την εποχιακή φιλανθρωπία και την ιδιοτέλεια που κρύβει. Ναι, ασφαλώς και υπάρχει οικονομική βάση σε όλο αυτό. Μία επιχείρηση που βάζει τους εργαζόμενους σε αναστολή, δεν δύναται να διαθέσει κονδύλια σε κοινωνικές δράσεις. Δεκτό. Επίσης οι συνθήκες κατέστρεψαν τον επικοινωνιακό πυρήνα των πρωτοβουλιών. Αυτά τα Χριστούγεννα δεν μπορούμε να «έρθουμε πιο κοντά» -βλάπτει σοβαρά την υγεία. Τι να τα κάνεις τα δώρα προς τα παιδιά αν δεν μπορείς να τα δώσεις ο ίδιος;
Η φιλανθρωπία είναι μία συνθήκη κανονικότητας. Και εκλείπει όταν υπάρχει ισχυρότερη ανάγκη για την εκδήλωση της. Ο αριθμός των ανθρώπων που περνάνε πραγματικά δύσκολα Χριστούγεννα, είναι πολύ μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο περσινό. Το χρηματιστήριο της φιλανθρωπίας έχει καταρρεύσει υπό το βάρος της πανδημίας και την απουσία Επικοινωνίας. Το ξέρουμε ότι η φιλανθρωπία των γιορτών μεταφέρει φορτίο υποκρισίας και ιδιοτέλειας αντίστοιχο με εκείνο της καλοσύνης. Τώρα που αποκαλύπτεται το κενό βλέπουμε καλύτερα τι υπάρχει πίσω από τα χαμόγελα και μέσα στις αγκαλιές.