Ο Νίκος Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ επιβεβαίωσαν τα προγνωστικά. Ο πρόεδρος διατηρεί τη θέση του και το κόμμα μάς θύμισε ότι δεν αγαπά τις εκπλήξεις. Βέβαια το ΠΑΣΟΚ παραμένει δισυπόστατο, είναι άλλο στην περιφέρεια και άλλο στο κέντρο, αλλά αυτή η ανισορροπία λογικά θα είναι στις πρώτες προτεραιότητες του Ανδρουλάκη.
Ο Χάρης Δούκας δεν κατάφερε να κάνει την ανατροπή, όπως συνέβη στην Αθήνα. Και αυτό ήταν, εν τέλει, αναμενόμενο. Μπορεί να ήταν ο μοναδικός υποψήφιος που κατέβηκε στο στίβο με τον αέρα του νικητή και την αύρα του καινούργιου, αλλά όχι στον βαθμό που θα ήταν ικανός για να πείσει τους ψηφοφόρους. Και αν θέλετε, κάποια στοιχεία της συμπεριφοράς του, όπως και η χαμηλή διαχειριστική του επίδοση στην Αθήνα, μέτρησαν αρνητικά. Ο Δούκας ήταν πολύ βιαστικός και πολύ πιο φιλόδοξος από όσο έπρεπε. Και το πιθανότερο είναι ότι ο Ανδρουλάκης δεν πρόκειται να του το συγχωρήσει.
Ο Ανδρουλάκης, λοιπόν, έχει κάθε λόγο να αισθάνεται δικαιωμένος. Σήκωσε το γάντι και δεν ταμπουρώθηκε πίσω από το γραφείο του. Και αν μη τι άλλο, εγγυήθηκε και εξασφάλισε έναν αξιοπρεπή προεκλογικό αγώνα που έδωσε στο ΠΑΣΟΚ ορατότητα και το έφερε στην πρώτη σειρά των συζητήσεων. Στάθηκε αξιοπρεπής, δεν έριξε θανατηφόρα δηλητηριώδη βέλη προς τους αντιπάλους του, συμπεριφέρθηκε με τρόπο που επιβεβαιώνει τη δέσμευσή του για ενότητα την επόμενη μέρα. Και το εκλογικό σώμα τον επιβράβευσε για αυτό.
Εδώ όμως προβάλλει το κρίσιμο ερώτημα. Τι πρέπει να αλλάξει ο Ανδρουλάκης στο ΠΑΣΟΚ ώστε το κάρο να ξεκολλήσει από τη λάσπη; Και επειδή δεν γίνεται να κάνει πολιτικό λίφτινγκ στον εαυτό του, θα πρέπει να το κάνει στο κόμμα. Τα ποσοστά που κατέγραψαν ο Γερουλάνος και η Διαμαντοπούλου δίνουν, φυσικά, μία πρώτη κατεύθυνση. Δείχνουν στον Ανδρουλάκη τι πρέπει να κάνει στην Αττική, εκεί δηλαδή που το ΠΑΣΟΚ χωλαίνει.
Λέγεται ότι θα προσφέρει στον Γερουλάνο θέση αντιπροέδρου και στη Διαμαντοπούλου την πρώτη θέση στο Επικρατείας, καθώς και την ευθύνη για τη σύνταξη κυβερνητικού προγράμματος. Ναι, αυτές θα ήταν πολύ λογικές κινήσεις. Παράλληλα, η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ τού αφαιρεί κάποιο άγχος και θα του επιτρέψει να βάλει περισσότερο ρεαλισμό στον λόγο του. Αλλωστε το ζητούμενο είναι πρωτίστως η προσέγγιση όσων κεντρώων εκδηλώνουν διάθεση αναχωρητισμού από τη δεξαμενή της Νέας Δημοκρατίας.
Μόνο που πρέπει να κινηθεί γρήγορα. Αμεσα. Τώρα. Να δείξει, δηλαδή, ότι όλη αυτή η διαδικασία οδήγησε το ΠΑΣΟΚ μπροστά, όχι σε μια άγονη περιστροφή γύρω από τον εαυτό του. Μπορεί η δημοσκοπική απόσταση από τη ΝΔ να είναι μεγάλη, αλλά ποτέ οι καιροί δεν ήταν πιο ευνοϊκοί για τη μείωσή της.