Με ένα παιχνιδιάρικο βίντεο ο δήμος του Παρισιού ευχαριστεί τους κατοίκους και τους επισκέπτες της πόλης που δεν ουρούν όπου βρουν. Πρόκειται για μία ακόμα δράση που γίνεται στο πλαίσιο της εκστρατείας για την καθαριότητα της γαλλικής πρωτεύουσας, όπου η δημοσία ούρηση αποτελεί μείζον πρόβλημα. Όπως και στην Αθήνα; Η διαφορά είναι πως στο Παρίσι γίνονται σοβαρές προσπάθειες για να περιοριστεί και να εξαλειφθεί το φαινόμενο. Εδώ, απλώς καλούμαστε να συνηθίσουμε τη δυσάρεστη μυρωδιά.
Το γαλλικό φιλμάκι με το τραγούδι «Pas pipi dans Paris» κόστισε –όπως μας ενημέρωσε η δημοσιογράφος Μαρία Δεναξά που ζει στο Παρίσι και που το ανήρτησε στον λογαριασμό της στο Facebook– μόλις 6.500 ευρώ και ξεκίνησε να προβάλλεται την περασμένη Τετάρτη. Είχε προηγηθεί η τοποθέτηση, σε κεντρικά σημεία της πόλης, ουροδοχείων που ήταν ταυτοχρόνως ανθισμένες ζαρντινιέρες. Τα κατακόκκινα Uritrottoir, αυτό είναι το όνομά τους, χρησιμοποιούν τα ούρα των περαστικών για τη δημιουργία λιπάσματος και ειδοποιούν (μέσω Internet) κάθε φορά που χρειάζονται άδειασμα.
Τα σχόλια για την πρωτοβουλία δεν ήταν πάντα θετικά. Πολλοί τα χαρακτήρισαν άκομψα, ενώ υπήρξαν και εκείνοι που έκαναν λόγο για σεξισμό καθώς τα Uritrottoir μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο από άντρες. Πάντως, εκτός από τα ομολογουμένως πρωτότυπα έως και πρωτοποριακά ουρητήρια, ο δήμος του Παρισιού έριξε στη μάχη και 2000 επιτηρητές, απειλώντας με πρόστιμο ύψους 75 ευρώ όποιον συλλάβουν να ουρεί στο δρόμο.
Πώς ακούγονται αυτά στους κατοίκους μιας πόλης όπως η Αθήνα όπου το χρόνιο πρόβλημα της δημόσιας ούρησης μοιάζει να μην απασχολεί στα σοβαρά κανέναν; Η αλήθεια είναι πως τα πράγματα ήταν στο παρελθόν καλύτερα: Την δεκαετία του ’50 λειτουργούσαν δεκάδες δημόσια ουρητήρια. Για λόγους οικονομίας αλλά και για λόγους ασφάλειας το ένα μετά το άλλο άρχισαν να κλείνουν. Δημόσιες τουαλέτες σήμερα υπάρχουν στους σταθμούς του Μετρό και του Ηλεκτρικού Σιδηροδρόμου, αλλά δύσκολα μπορείς να τις χρησιμοποιήσεις. Προορίζονται κυρίως, σύμφωνα και με την ιστοσελίδα της ΣΤΑ.ΣΥ. «για Άτομα με Αναπηρία (ΑμεΑ) ή χρήζοντα βοηθείας (ηλικιωμένοι, εγκυμονούσες κλπ). Για λόγους ασφάλειας, αλλά και υγιεινής των σταθμών, η χρήση των τουαλετών είναι ελεγχόμενη. Το προσωπικό λειτουργίας των σταθμών επιτρέπει τη χρήση της τουαλέτας και σε άλλους, οι οποίοι έχουν τυχόν την ανάγκη της». Κλειδωμένες παραμένουν οι δημόσιες τουαλέτες και στα πάρκα της πόλης, όπως στον Πεδίον του Αρεως. Η λύση με τις χημικές τουαλέτες που όντως έχουν τοποθετηθεί από τον Δήμο Αθηναίων σε 16 σημεία, απλώς επιβεβαιώνει το μέγεθος του προβλήματος: Είναι, τις περισσότερες φορές, τόσο βρώμικες που σιχαίνεσαι να τις χρησιμοποιήσεις.
Στην πραγματικότητα οι υπεύθυνοι (και αναφερόμαστε σε όλους όσοι πέρασαν από τα αρμόδια πόστα τουλάχιστον τα τελευταία τριάντα χρόνια) αντί να λύσουν το πρόβλημα το παρέκαμψαν κάνοντας που δεν υπάρχει. Αντί, δηλαδή, να φροντίσουν για τη σωστή λειτουργία και φύλαξη των δημόσιων ουρητηρίων, τα σφράγισαν. Τα αποτελέσματα είναι ορατά και εξαιρετικά δύσοσμα: Η Αθήνα, ο πληθυσμός της οποίας τα τελευταία χρόνια αυξήθηκε και εξαιτίας του μεταναστευτικού, έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο ουρητήριο.
Δεν είναι η μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που αντιμετωπίζει τέτοιο πρόβλημα. Τη στιγμή όμως που πόλεις πολύ μεγαλύτερες, όπως το Λονδίνο και το Παρίσι προσπαθούν να το αντιμετωπίσουν (ακόμα και… χορεύοντας το χαζοχαρούμενο «Pas pipi dans Paris»), η δική μας πρωτεύουσα μοιάζει να μην έχει καταλάβει πόσο επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία αλλά και ντροπιαστική είναι η εικόνα που παρουσιάζει.
ΥΓ. Εννοείται πως η ευθύνη βαραίνει και τους κατοίκους της πόλης, που εξακολουθούν να την αντιμετωπίζουν σαν έναν τεράστιο σκουπιδοτενεκέ, σαν μία τεράστια τουαλέτα.