Βρέχει γυναικοκτονίες. Γυναίκα θύμα, γυναίκα ως κτήμα. «Ξέρεις, Ρέα, το σπίτι δεν το εκλάμβαναν ως περιουσιακό στοιχείο. Γι’ αυτό και παραχωρούσαν με ευκολία χώρο. Δες τα τηνιακά χωριά και θα καταλάβεις. Το ένα σπίτι εισχωρεί μέσα στο άλλο. Εκανες ένα παιδί παραπάνω, να! Κτίσε προς τα εδώ ένα καμαράκι. Ενώ με τα χωράφια ήταν αλλιώς. Αυτό ήταν το απόλυτο περιουσιακό στοιχείο. Για ένα μέτρο μπορούσε να σκοτώσεις. Το κτήμα. Αυτό σου έδινε τροφή».
Η γυναίκα κτήμα, χωράφι σου, γιατί αυτό σου δίνει «τροφή». Εχει πολλές μορφές η τροφή. Ανδρες κατά το περίβλημα. Κούφιοι, άδειοι οντότητας. Δεν κάνουν σχέσεις, κρέμονται σε σχέση. Ηθοποιοί, μασκαράδες, υποδύονται ρόλους και ρόλους. Τόσους, που και οι ίδιοι πιστεύουν τους εαυτούς τους.
Χρίζουν βαρβάτης θεραπείας, υποχρεωτικής, καταναγκαστικής γιατί καταστρέφουν σύμπαν. Μέσα τους κρύβουν τον πιο στυγνό SS. Μάλλον, χειρότερο από SS, γιατί ενδιαμέσως κλαίνε, παρακαλούν, πέφτουν στα πόδια, πείθουν ότι μετάνιωσαν. «Στο ορκίζομαι είναι η τελευταία φορά» κάθε φορά.
Πρόσφατα, σε επεισόδιο της «Κεραίας» για την «Εγκληματικότητα στις μέρες μας» (και σε ειδική αναφορά στις γυναικοκτονίες) συνομιλώντας για την νέα υπηρεσία της Αστυνομίας για την ενδοοικογενειακή βία (πέντε μονάδες, ήτοι δυο στην Αθήνα, μια στον Πειραιά και δυο στη Θεσσαλονίκη), η νεαρή αστυνομικός σε ερώτησή μου για κάποιο περιστατικό που ψυχικά τη βασάνισε μου είπε: «Ηταν μια έγκυος γυναίκα. Αγρια δαρμένη. Αγρια. Κάναμε τα πάντα για να την ηρεμήσουμε, να της δώσουμε διέξοδο, οργανώσαμε τις υπηρεσίες αλλά εκείνη επέμενε να μας λέει πόσο γλυκός άνθρωπος είναι. Απλά, όταν μεθάει… Απλά! Τελικά του έδωσε μια ακόμα ευκαιρία. Δεν μπορούσα να το βγάλω από το μυαλό μου».
Η κακοποιημένη γυναίκα είναι μια τραγική περίπτωση. Εχει ακυρωθεί και αυτοακυρωθεί. Η διαχείριση του δράματος της πρέπει να είναι χειρουργική. Η ερημιά της (όχι μοναξιά, ερημιά βιώνει) είναι αδιανόητη καθώς όσοι πλησιάζουν για να τη βοηθήσουν συχνά σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Εγκαταλείπουν. Βεβαίως πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά αυτά τα ανδρείκελα αλλά όση κι αν είναι η τιμωρία τους δεν αποτρέπει την πράξη τους. Ενεργούν όπως ενεργούν γιατί στερούνται φρένων. Τιμωρία και θεραπεία. Συστηματική θεραπεία.
«Ανέκαθεν είχε παθολογική ζήλια προς το πρόσωπό μου και μου φέρεται άσχημα συνέχεια. Εχει ασκήσει πολλές φορές στο παρελθόν σωματική βία εις βάρος μου, με σπρώχνει συνέχεια με βία, με χτυπάει με τα χέρια του με μπουνιές, με χαστουκίζει και μου πετάει αντικείμενα με συχνότητα περίπου κάθε δεύτερη μέρα. Μια φορά μου πέταξε αναπτήρα μέσα στο στόμα. Σχεδόν καθημερινά με εξυβρίζει και όταν είμαστε μόνοι μας αλλά και δημοσίως στο μαγαζί που τραγουδάει. Αρκετές φορές με έχει κλωτσήσει σε δημόσιο χώρο, επίσης τακτικά μου βάζει κρυφά μαγνητοφωνάκια».
Η συνέχεια αυτής της τραγωδίας, αγαπητοί αναγνώστες, ξέρετε ποια είναι;
«Δεύτερη ευκαιρία στην σχέση τους φαίνεται ότι θέλησαν να δώσουν, ο σπουδαίος τραγουδιστής και η σύντροφός του. Στο τελευταίο του live ο τραγουδιστής δεν δίστασε (ωραίο αυτό το “δεν δίστασε”! Εδώ “δεν δίστασε” για άλλα κι άλλα) να εκδηλώσει δημοσίως τον έρωτά του αφιερώνοντας της το τραγούδι του Καζαντζίδη “Μετάνοιωσες” ενώ στη συνέχεια κατέβηκε από την πίστα, πήγε κοντά της και της έδωσε ένα φιλί στο στόμα ενώ την έραινε με λουλούδια και σαμπάνιες».
Γυναίκες η ζωή στα χέρια σας. 15900 η γραμμή επικοινωνίας για όλο το 24ωρο.
ΥΓ. Η χειρότερη αρρώστια είναι ο άρρωστος που αρνείται την αρρώστια του.