Θα ’μουν δεν θα ’μουν 23 ετών. Εκείνο το «να σου πω μικρή» που εκστόμισε επιδεικτικά αρχαιότερος (μπορεί και αρχαίος, τώρα που το ξανασκέφτομαι) συνάδελφος, δήθεν ως «χαριτωμένο», μου ανέβασε το αίμα στο κεφάλι: «Εχω όνομα και αυτό είναι Αριστοτελία». Εννοείται ότι ο «αρχαιότερος» δεν έβρισκε εξίσου χαριτωμένο να αποκαλέσει κάποιον νέο δημοσιογράφο «μικρό».
Λεπτομέρειες, θα μου πείτε… Τα μικρά που γίνονται μεγάλα, τα μεγάλα που γίνονται μικρά. Ομως, οι μεγάλες μάχες κρίνονται στις λεπτομέρειες, με ή χωρίς εισαγωγικά. Και τις δίνουν καθημερινά όλες οι γυναίκες, στους χώρους εργασίας, στο σπίτι, στην επιστήμη, στην πολιτική. Τα αθώα «μικρή μου», και «κούκλα μου», που δεν είναι καθόλου αθώα, είναι συχνά τα «προσεχώς» συμπεριφορών που υποτιμούν και υποβαθμίζουν τη γυναικεία υπόσταση και αξία. Αυτά βέβαια μοιάζουν με σταγόνα στον ωκεανό οχετού μέσα στον οποίο κολυμπάει το κεφάλαιο «γυναίκες και πολιτική».
Αυτός ξεχειλίζει από τα μετερίζια της αριστερής «ευαισθησίας», το αυτί της οποίας δεν ιδρώνει εύκολα. Δεν ίδρωσε όταν ο Παύλος Πολάκης υποσχέθηκε σε γυναίκα βουλευτή της ΝΔ ότι στα δικαστήρια θα έβρισκε «της αλεπούς τον θάνατο», αφού την απείλησε ότι «θα την πάει αίμα»…
Ούτε όταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατηγορούσε την υπουργό Παιδείας ότι με την ελάχιστη βάση εισαγωγής «σφαγίαζε» «ως άλλη Ηρώδης» τα όνειρα χιλιάδων παιδιών και των οικογενειών τους. Είχε προηγηθεί βουλευτής του που, σε μια απαράδεκτη προσωπική επίθεση, την προειδοποιούσε ότι για τη «σφαγή» θα την καλέσουν να απολογηθεί στο μέλλον τα δύο μικρά παιδιά της.
Λόγια «παντελονάτα»! Κλισέ ακινησίας που πάνε πακέτο με το κεφάλαιο «γυναίκες και πολιτική». Ρωτήστε γυναίκες που ασχολούνται ή που, ακόμα χειρότερα, ασχολήθηκαν δεκαετίες πριν, ανοίγοντας δρόμους. Το κεφάλαιο αυτό, θαμμένο κάτω από εκατομμύρια λέξεις υποκρισίας και πολιτικής ορθότητας, μοιάζει με δωμάτιο κρυμμένο πίσω από μια σκοτεινή κουρτίνα. Δύσκολα την τραβά κανείς, πολλές φορές δεν την τραβάμε ούτε εμείς οι ίδιες. Πίσω από αυτήν ενίοτε κρύβονται σεξισμός, κανιβαλισμός, μισογυνισμός, ο ελέφαντας στο δωμάτιο.
Η πολιτική είναι σκληρή. Αλλο, όμως, σκληρή και άλλο απάνθρωπη. Ακόμη και το δηλητήριο που χύνεται απέναντι στις γυναίκες είναι διαφορετικό. Και αποτρέπει πολλές από το να ασχοληθούν με την πολιτική. Το στοίχημα είναι να πειστούν, να πειστούμε, ότι αξίζει τον κόπο. Και ότι η ενασχόληση με αυτή δεν προϋποθέτει την αποκήρυξη της γυναικείας υπόστασης και αξίας, αλλά αντιθέτως, δίνει φωνή σε αυτήν. Και αξιοποιεί την προστιθέμενη αξία που φέρνουν οι γυναίκες στο τραπέζι.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πιστεύει σε αυτήν. Πρότεινε την πρώτη γυναίκα για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα. Στο δίπολο γυναίκες και πολιτική έχει παραδεχθεί ότι θα ήθελε περισσότερες γυναίκες στην κυβέρνηση και ότι θα επιδιώξει να έχει περισσότερες γυναίκες στο επόμενο κυβερνητικό σχήμα. Ενισχυμένη είναι η παρουσία στα ψηφοδέλτια της ΝΔ, ενώ ενισχυμένη θα είναι η γυναικεία παρουσία στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας και στις εκλόγιμες θέσεις.
Υπάρχει, όμως, και το λιγότερο λαμπερό κεφάλαιο «πολιτική και γυναίκες». Τι μπορεί να κάνει η πολιτική για τις γυναίκες. Και εδώ η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός προσωπικά έχει απαντήσει με μέτρα που αφορούν όλες τις γυναίκες –και τα θύματα έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο από μόνο του–, όπως ο δωρεάν προσυμπτωματικός έλεγχος για την πρόληψη του καρκίνου του μαστού (για γυναίκες 50-69 ετών), η θεσμοθέτηση πριν από λίγες ημέρες και για τις εργαζόμενες στον ιδιωτικό τομέα (στον δημόσιο τομέα προβλέπεται ήδη) άδειας μιας ημέρας ετησίως για την πραγματοποίηση γυναικολογικού ελέγχου.
Προ ημερών, ο Πρωθυπουργός μίλησε για μέτρα που εξετάζει να εξαγγείλει και αφορούν κάποιου τύπου έκπτωση στα προϊόντα εμμήνου ρύσεως. Αντίστοιχα μέτρα, οριζόντια ή μη, εφαρμόζονται ήδη σε κάποιες χώρες με στόχο να ανακουφίσουν τις γυναίκες από το πρόσθετο κόστος που συνεπάγεται ο κύκλος τους, συζήτηση που μπορεί να θεωρείται ταμπού. Δεν είναι, όμως, επιλογή, πρόκειται για είδη πρώτης ανάγκης. Είδη που οι γυναίκες χρειάζονται και θα συνεχίσουν να χρειάζονται, γιατί η γυναικεία υπόσταση είναι γυναικεία. Και για να πούμε και δυο λόγια «παντελονάτα», είναι αδιαπραγμάτευτη.
* Η Αριστοτελία Πελώνη είναι αναπληρώτρια κυβερνητική εκπρόσωπος, δημοσιογράφος