Ο νόμος που απαγορεύει στα πολιτικά πρόσωπα να διατηρούν εταιρείες στο εξωτερικό ήταν φωτογραφικός για τη Μαρέβα Γκραμπόφσκι. Και μάλιστα θεσπίστηκε από τον Τσίπρα την εποχή που ο δικηγόρος Αρτεμίου, ειδικός στις offshore εταιρείες, μόνο που δεν διατηρούσε προσωπικό γραφείο στο Μαξίμου.
Πρόκειται βέβαια για έναν παράλογο νόμο, επιτομή του λαϊκισμού, που δεν αποτρέπει κανέναν από το να αποκτήσει μία εταιρεία σε φορολογικό παράδεισο, κρυμμένη σε κάποιο δικηγορικό γραφείο με έδρα το Μπελίζε. Αντιθέτως, το πολιτικό πρόσωπο που θα ήθελε να επιχειρήσει νομίμως στο εξωτερικό είναι με δεμένα τα χέρια.
Η Νέα Δημοκρατία δεν τόλμησε να καταργήσει τον νόμο. Λογικό. Θα τους έλεγαν ότι ενδιαφέρονται για προσωπικές μπίζνες. Ο Στέφανος Κασσελάκης, ως άμεσα θιγόμενος, είπε ότι ο νόμος ήταν λάθος. Θα είχε ενδιαφέρον αν βλέπαμε τον ΣΥΡΙΖΑ να καταθέτει πρόταση για την κατάργηση του. Φυσικά και δεν πρόκειται να συμβεί, θα τους εγκαλούσαν για ιδιοτέλεια λόγω των επιχειρηματικών συμφερόντων του προέδρου. Από την άλλη, θα ήταν και δύσκολο για τη ΝΔ να μη συναινέσει στην κατάργηση του καθώς, κατά τη ψήφιση του, είχε καταγγείλει τον παραλογισμό. Το πιθανότερο είναι ο νόμος να μην καταργηθεί ποτέ, εκτός και αν υπάρξει διακομματική συναίνεση.
Και κάπως έτσι φτάσαμε σε ένα διακομματικό ξεκατίνιασμα πασπαλισμένο με τρίμματα λαϊκισμού. Η ΝΔ θέτει ερωτήματα για τις δουλειές του Κασσελάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ απαντά με την Ασημακοπούλου και το ταξίδι του Μητσοτάκη στην Οαση της Σίβα (που την έχει τραγουδήσει και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης). Κάπου πάει να χωθεί το ΠΑΣΟΚ και η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ υπενθύμισε στον Ανδρουλάκη ότι ο Κασσελάκης διέπρεψε σε αγγλόφωνο περιβάλλον. Αστειότητες.
Τι μας δείχνουν όλα αυτά;
Πρώτον, ότι στο Μαξίμου κάτι βλέπουν στον Κασσελάκη και προσπαθούν να τον «κοντύνουν». Στην αρχή τους ήταν από αδιάφορος έως ευχάριστος καθώς οδηγούσε τον ΣΥΡΙΖΑ σε διάσπαση. Ωστόσο, εδώ και λίγο καιρό, στο Μαξίμου ακούγονται κάποιες φωνές που λένε ότι ο Κασσελάκης μπορεί, σε βάθος χρόνου, να δημιουργήσει «κάτι» και ας είναι εξόχως τραμπικό. Ομως είναι προφανές ότι οι επιθέσεις αυτές είναι καλοδεχούμενες και από τον Κασσελάκη. Επιτέλους, παίζει το παιχνίδι κεντρικά.
Δεύτερον, όσο αναβαθμίζεται ως βασικός αντίπαλος ο Κασσελάκης, τόσο υποβαθμίζεται ο Ανδρουλάκης και το εσωστρεφές ΠΑΣΟΚ που, εκτός των άλλων, έχει και τον Λοβέρδο να του καταφέρνει δαγκωματιές στα πλευρά.
Τρίτον, όσο πλησιάζουμε προς τις ευρωεκλογές τα κόμματα είναι υποχρεωμένα να ανεβάσουν τόνους και συσπειρώσεις. Ο καβγάς είναι απαραίτητος, ειδικά για τη ΝΔ που βρίσκεται αντιμέτωπη με τη χαλαρή ψήφο διαμαρτυρίας. Αλλωστε αυτήν την περίοδο η κυβέρνηση αναζητεί εναγωνίως πειστικούς εχθρούς καθώς έχουν μαζευτεί πολλά. Μερικά δε, θυμίζουν τρένα που κινούνται στην ίδια γραμμή, προς αντίθετη κατεύθυνση.