| SOOC/CreativeProtagon
Απόψεις

Γιατί πάντα καταλήγουν στις θέσεις της Ακροδεξιάς;

Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ κατατείνουν πλέον στο παραχάιδεμα των αντιεμβολιαστών και στη μετονομασία σε αυταρχισμό κάθε μέτρου για την προστασία της δημόσιας υγείας. Τα όσα έγιναν στη Βουλή για τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς, αλλά και στη Μύκονο, είναι χαρακτηριστικά
Δημήτρης Ευθυμάκης

Συγγνώμη, έχει καταλάβει κανείς τι ακριβώς λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό συγκεκριμένων επαγγελματικών ομάδων; Των υγειονομικών ας πούμε. Εφόσον καταψήφισε το μέτρο στη Βουλή, λογικά είναι εναντίον του. Ναι, αλλά εγώ έχω ακούσει διάφορα στελέχη του (του Τσίπρα περιλαμβανομένου) να λένε στις τηλεοράσεις ότι ειδικά για τους υγειονομικούς και τα γηροκομεία, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός είναι επιβεβλημένος. Στη συνέχεια αναιρούν αυτά που λένε ή τα μπερδεύουν τόσο πολύ, που κανένας δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς εννοούν.

Η κατάσταση όπως διαμορφώνεται είναι εξόχως σουρεαλιστική. Ο Πρωθυπουργός έφτασε στο σημείο να παρακαλά δημόσια τους εκπαιδευτικούς (please, please) να εμβολιαστούν, για να εισπράττει τα ειρωνικά σχόλια της αντιπολίτευσης και των social media που αυτή ελέγχει. Θα εισέπραττε την οργή και την καταγγελία τους, αν αντί να επιστρατεύσει παρακάλια, χτυπούσε το χέρι στο πόντιουμ. Τώρα είναι αστείος, τότε θα ήταν αυταρχικός.

Ο Τσίπρας από την άλλη περιοδεύει στη Μύκονο και μιλά για κυβερνητικό χτύπημα «στη ναυαρχίδα του ελληνικού τουρισμού». Η τηλεοπτική εικόνα του αριστερού πρώην πρωθυπουργού, με φόντο πίσω του μαγαζιά που πουλούν 100 ευρώ το φιλέτο και κάτασπρα ξενοδοχεία που δίνουν 2.000 ευρώ τη βραδιά τη σουίτα, είχε κάτι από Ιονέσκο. Κανένας δεν κατάλαβε τι ακριβώς ήθελε να πει στις δηλώσεις του. Ηθελε να επιτραπούν η μουσική και τα πάρτι στις βίλες; Διότι αυτά κόπηκαν στη Μύκονο, τίποτα άλλο.

Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ πάνω στο θέμα του εμβολιασμού ήταν ευθύς εξ αρχής υποκριτική. Δεν τον ήθελαν, όχι από αντιεπιστημονική διάθεση (έχουν και τέτοιους εκεί μέσα, δεν είναι όμως η πλειοψηφία τους), αλλά διότι το τρύπημα του μπράτσου θα σταματούσε μια πανδημία που κατά την εκτίμησή τους θα καταρράκωνε την κυβέρνηση και θα τους ξανάφερνε στην εξουσία. Το σχέδιο αυτό δεν περπάτησε, πλην η μανία τους να αντιπολιτεύονται επί παντός επιστητού δεν τους επέτρεψε να συστρατευθούν με την κυβέρνηση στον υπέρ των εμβολίων αγώνα.

Πατούσαν από την αρχή σε δυο βάρκες (εμβολιαστών και αντιεμβολιαστών), αλλά όπως πάντα συμβαίνει, όταν οι δυο βάρκες αρχίζουν να απομακρύνονται η μία απ’ την άλλη, ο διχασμένος επιβάτης πρέπει να διαλέξει με ποια από τις δυο θα συνεχίσει για να μη βρεθεί στο νερό. Κι επειδή στη βάρκα των εμβολιασμών ήταν η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ ανεπαισθήτως πήδησε στην άλλη. Ολες οι θέσεις του πλέον κατατείνουν στο παραχάιδεμα των αντιεμβολιαστών και στη μετονομασία σε αυταρχισμό κάθε μέτρου για την προστασία της δημόσιας υγείας.

Για κάποιον ανεξήγητο (;) λόγο, ο Τσίπρας επιλέγει για πολλοστή φορά να αγνοήσει την πλειοψηφία και να ταυτιστεί με τη μειοψηφία. Επίσης, για κάποιον διπλά ανεξήγητο λόγο, κάθε φορά που ξεκινά με ερμαφρόδιτες θέσεις, στο τέλος της διαδρομής καταλήγει πάντα να ρίχνει άγκυρα στις θέσεις της Ακροδεξιάς. Το φάντασμα του Καμμένου συνεχίζει να στοιχειώνει την ύπαρξή τους.