Κοντιζάς, Ιωαννίδης, Κουστόπουλος: οι τρεις κριτές του «Master Chef» βρέθηκαν απέναντι σε μια βίγκαν που ήθελε να κερδίσει το ριάλιτι | Facebook/MasterChefGr
Απόψεις

Γιατί όχι ένα βίγκαν «Master Chef»;

Το να μπεις σε ένα τηλεοπτικό ριάλιτι μαγειρικής όπου θα μαγειρέψεις τα πάντα, για να προωθήσεις τον βιγκανισμό, είναι άτοπο. Αλλά πού θα μπορούσε να δείξει τη μαγειρική της δεινότητα μια υποψήφια σαν την Ντέμη Γεωργίου και πολλοί –πάρα πολλοί– άλλοι βίγκαν σαν και αυτήν;
Λίλα Σταμπούλογλου

Το «Master Chef» είναι ο μεγάλος νικητής της φετινής, τηλεοπτικής χρονιάς. Με τηλεθέαση υψηλή, ακόμα πιο υψηλή όταν ο κορονοϊός το άφησε χωρίς ανταγωνιστές, και με μια συνταγή που φαίνεται ότι πετυχαίνει τον σκοπό της: έντονοι χαρακτήρες και ακόμα πιο έντονο ριάλιτι, με φόντο τηγάνια και κατσαρόλες.

Πολλά είδαμε στο φετινό «Master Chef», μέσα σε όλα μπήκε και ο βιγκανισμός στο παιχνίδι, με την Ντέμη Γεωργίου: «Θέλω να είμαι η πρώτη βίγκαν γυναίκα MasterChef» είπε η διαγωνιζόμενη απέναντι στους τρεις κριτές, στις οντισιόν, μαγειρεύοντας μια κρεμμυδόσουπα. Έκτοτε βέβαια, και κοτόπουλα μαγείρεψε, και μοσχάρια, και ψάρια και κάθε είδους ζωική τροφή που κυκλοφορεί εκεί έξω.

Η Ντέμη Γεωργίου αποχώρησε απ’ το παιχνίδι, και ο βιγκανισμός που ήθελε να προωθήσει με τη συμμετοχή της μοιάζει να πέρασε και να μην ακούμπησε. Γιατί, πολύ απλά, ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Απ’ τη στιγμή που δεν μπορείς να μαγειρέψεις βίγκαν στο «Master Chef», τι ακριβώς καταφέρνεις; Αφού πρέπει να ακολουθείς τους κανόνες, και οι κανόνες εννιά στις δέκα φορές σου λένε να μαγειρέψεις με ζωική πρωτεΐνη. Αρκετά συχνά δε, σε καλούν να τη βάλεις και στο στόμα σου (κι ας την φτύνεις εσύ), μέσω δοκιμασιών τις οποίες δεν μπορείς να αποφύγεις, αν δεν θες να φύγεις.

Με άλλα λόγια, το να μπεις σε ένα τηλεοπτικό ριάλιτι μαγειρικής όπου θα μαγειρέψεις τα πάντα, για να προωθήσεις τον βιγκανισμό, είναι μια μπούρδα. Να μου πεις, και πού να πας για να δείξεις τη βίγκαν μαγειρική σου δεινότητα; Θα ήταν ενδιαφέρον να έκαναν ένα «Master Chef» προσανατολισμένο σε αυτού του είδους τη μαγειρική. Εκεί η Ντέμη Γεωργίου, και πολλοί ακόμα σαν κι αυτήν είμαι σίγουρη, θα έκαναν ουρά για να συμμετάσχουν.

Απορώ γιατί δεν το έχουν κάνει ακόμη. Iσως τους σταματά το πάθος μας για το κρέας. Σου λένε θα κάτσει ο Eλληνας, που είναι κρεατοφάγος μέχρι το μεδούλι, που έχει εφεύρει μέχρι και μέρα αφιερωμένη στο κρέας, να παρακολουθήσει ένα βίγκαν μαγειρικό διαγωνισμό; Ο φόβος ότι η τηλεθέαση θα πέσει στα τάρταρα και δεν θα την ανεβάσει ούτε το πιο σκληρό ριάλιτι, μπορεί νa αποτρέπει όσους φτιάχνουν τηλεοπτικά προγράμματα απ’ το να βάλουν μια τέτοια εκπομπή στο μενού τους.

Κι όμως, ο βιγκανισμός κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος. Στο YouΤube, τα κανάλια που τον προωθούν και οι συνταγές που στηρίζονται πάνω του, δίνουν και παίρνουν. Δεν είναι πια λίγος ο κόσμος που ψάχνεται με μια πιο υγιεινή διατροφή, αλλά και πιο ηθική, και αναζητά διέξοδο στη βίγκαν φιλοσοφία. Ακόμα περισσότεροι είναι εκείνοι που δεν είναι σκληροπυρηνικοί βίγκαν, αλλά έχουν εισάγει στοιχεία αυτής της φιλοσοφίας στο διαιτολόγιο τους, για να το ελαφρύνουν.

Υπάρχει δε και μια τεράστια κατηγορία, στην οποία ανήκω κι εγώ. Είμαστε οι «μαμάδες- εξερευνητές υγιεινών συνταγών» και είμαστε πολλές. Εμείς λοιπόν, σκανάρουμε ό,τι βίγκαν συνταγή βλέπουμε στα διαδικτυακά κανάλια, και το κάνουμε για τα βλαστάρια μας. Όχι απαραιτήτως γιατί θέλουμε να τα μετατρέψουμε σε βίγκαν, αλλά γιατί θέλουμε να τους πασάρουμε πού και πού κάτι πιο θρεπτικό, και ψάχνουμε εναλλακτικές.

Θέλω να πω, υπάρχει κοινό για αυτούσιες βίγκαν εκπομπές μαγειρικής και είναι απορίας άξιο γιατί δεν έχουμε δει ακόμα ούτε μία στην ελληνική τηλεόραση, ενώ βρίθει ο τόπος εκεί έξω. Μήπως, τελικά, παραμένει κάπως ταμπού το να δώσουν (και) στον βιγκανισμό πρωταγωνιστικό ρόλο στην τηλεόραση;

Πάντως, εμείς είμαστε έτοιμοι να τον δούμε να πρωταγωνιστεί στις οθόνες μας. Κι ας τρώμε και κρέας.

ΥΓ. Το βίγκαν παγωτό, βασισμένο σε παγωμένη μπανάνα την οποία απλώς χτυπάς στο μούλτι, είναι ό, τι καλύτερο μου συνέβη φέτος. Πανεύκολο, νόστιμο και τόσο υγιεινό, που μπορείς να τρως έναν κουβά τη μέρα. Να ‘ναι καλά οι αλγόριθμοι του Διαδικτύου που το έφεραν μπροστά μου. Δοκιμάστε, θα με θυμηθείτε: