Το ΚΚΕ ανήκει στα κόμματα που δεν χρειάζεται να δηλώσουν «αντισυστημικά». Είναι εκ των πραγμάτων το μόνο κόμμα που δικαιούται αυτόν τον χαρακτηρισμό, αφού ήταν πάντα και παραμένει σταθερά τοποθετημένο απέναντι σε όλες τις στρατηγικές επιλογές των κυβερνήσεων που αποτελούν την κοινή βάση πάνω στην οποία αποδεδειγμένα κινούνται τα κόμματα εξουσίας στη χώρα μας: Στο σύστημα της ελεύθερης οικονομίας, στη συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στη συμμαχία με τη Δύση, μέσω και της συμμετοχής της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ.
Ολες αυτές οι στρατηγικές επιλογές –βασικός πυρήνας πάνω στον οποίο χτίστηκε το μεταπολιτευτικό κράτος– αποτελούν συνεκτικό κρίκο για όλα τα υπόλοιπα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, όχι όμως και για το ΚΚΕ. Εξ αυτού του λόγου και μόνο, εύλογα αντιλαμβάνεται κανείς ότι το ΚΚΕ δεν μπορεί να έχει συμμετοχή –ως κυβερνητικός εταίρος– διότι αυτό θα είχε ως προϋπόθεση την πλήρη ανατροπή των δεδομένων πάνω στα οποία έχει στηριχτεί το ελληνικό μεταπολιτευτικό οικοδόμημα.
Οντας, λοιπόν, «στη γωνιά του», είναι δύσκολο να κερδίσει ευρύτερη εκλογική επιρροή, η οποία κατά κανόνα σχετίζεται με την προοπτική διακυβέρνησης της χώρας. Τα τελευταία γκάλοπ που το δείχνουν ανεβασμένο κατά μία έως δύο εκατοστιαίες μονάδες δεν είναι ασφαλώς ευκαταφρόνητα, αλλά δεν συνιστούν κάποιου είδους πολιτική ανατροπή.
Αυτό, όμως, που προκαλεί αίσθηση για τα δεδομένα ενός κόμματος σαν το ΚΚΕ είναι η επιρροή του ηγέτη του, του γενικού γραμματέα Δημήτρη Κουτσούμπα. Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις η δημοτικότητά του δείχνει να εκτοξεύεται πολύ υψηλότερα από τα ποσοστά που θα μπορούσε να διεκδικήσει το κόμμα. Σε κάποια γκάλοπ είναι δεύτερος, μετά τον Πρωθυπουργό, ξεπερνώντας ακόμη και τον Αλέξη Τσίπρα, ενώ σε άλλα είναι τρίτος, πάνω από τον Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος όμως έχει σαφώς μεγαλύτερη προβολή στα ΜΜΕ.
Τι τρέχει, λοιπόν, με τον Κουτσούμπα; Πώς εξηγείται το φαινόμενο ενός γενικού γραμματέα Κομμουνιστικού Κόμματος που είναι χρόνια στη θέση του αλλά πολλοί μόλις τώρα τον… ανακαλύπτουν;
Κάποιοι θεωρούν ότι το… σουξέ του γραμματέα οφείλεται στο γεγονός ότι πήγε στο Παρίσι να στηρίξει τις διαδηλώσεις και μίλησε γαλλικά – «cher amis, cher camarades». Αλλοι πιστεύουν ότι άνοιξε η τύχη του γιατί βράβευσε τον Σταύρο Ξαρχάκο. Υπάρχουν κι εκείνοι που νομίζουν ότι τη διαφορά την κάνουν οι ηθοποιοί που κατεβαίνουν μαζί του, υποψήφιοι με το ΚΚΕ. Α, μην ξεχάσω και τις ατάκες του, που έγιναν viral και κάποιοι φαντάζονται ότι αυτές ήταν όλο μυστικό. Το «αυτοί είστε» και τα υπόλοιπα!
Τι εύκολο που θα ήταν αν όλα αυτά ήταν έτσι απλά! Να ξέρεις γαλλικά, να πας σε μια διαδήλωση, να οργανώσεις μια συναυλία προς τιμήν ενός μεγάλου συνθέτη, να γνωρίζεις μερικούς ηθοποιούς και να λες και μια-δυο καλές ατάκες!
Ο Κουτσούμπας, όμως, δεν είναι δημοφιλής για τόσο… απλοϊκούς, αλλά για πολύ πιο… απλούς λόγους. Τα γαλλικά του τα ήξερε από το σχολείο και δεν τα είχε διαφημίσει. Τον Ξαρχάκο δεν τον τίμησε λόγω εκλογών, αλλά γιατί η μουσική του ήταν πάντα σημείο αναφοράς για το ΚΚΕ. Γνωστούς ηθοποιούς δεν κατεβάζει για πρώτη φορά σήμερα, οι περισσότεροι υπήρξαν και στο παρελθόν υποψήφιοι με το κόμμα.
Οσο για τις ατάκες, είναι προφανές ότι είναι δικές του κι όχι προϊόν επεξεργασίας επικοινωνιολόγων. Με λίγα λόγια, ο Κουτσούμπας είναι απλώς αυθεντικός, δεν υποδύεται κάποιο ρόλο, πράγμα που οι περισσότεροι εκτιμούν γιατί –δυστυχώς– δεν είναι τόσο αυτονόητο στην πολιτική. Κι επίσης, εκπροσωπεί ένα κόμμα που ακόμη κι αν το θεωρεί κανείς «κολλημένο» ή διαφωνεί ιδεολογικά μαζί του, τουλάχιστον του αναγνωρίζει ότι δεν υποδύεται κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι.