Στην εκπομπή του Κώστα Αρβανίτη στην ΕΡΤ, ήταν καλεσμένοι ο Δημήτρης Πουλικάκος και η Θέκλα Τσελέπη. Γνωστός και μη εξαιρετέος ο πρώτος, τραγουδιστής, συνθέτης, ηθοποιός, ραδιοφωνικός παραγωγός και φυσιογνωμία μιας ολόκληρης εποχής. Οσο για την κυρία Τσελέπη, είναι από τις πρώτες γυναίκες DJ της Ελλάδας, με πολλά χιλιόμετρα πίσω της στα decks, στο ραδιόφωνο αλλά και σε ιστορικές μπάντες.
Κάποιος, βλέποντάς τους στην ΕΡΤ, έγραψε στο twitter αυτό: «Πληρώνουμε υποχρεωτικά άχρηστα διορισμένα κομματόσκυλα και γκόμενες να κάνουν αναίσχυντη προπαγάνδα αριστερίλας με φρικιά. 5 λεπτά άντεξα μαζοχιστικά και ένιωσα να μπήκε μια αποφορά μπάφους και δυσωδών αερίων στο σπίτι. Δόξα τω θεω, υπάρχει το Νετφλιξ».
Μπορεί να σε πειράζουν πολλά πράγματα όσον αφορά στην ΕΡΤ και στη λειτουργία της, αλλά το βρίσκω άκυρο να εξεγείρεσαι επειδή βρέθηκαν καλεσμένοι σε μια εκπομπή δυο καλλιτέχνες και να βγάζεις λογύδρια περί αριστερής προπαγάνδας. Για να μην πω πόσο άχαρο ακούγεται να αποκαλείς φρικιά τον Πουλικάκο και την Τσελέπη. Και άχαρο είναι και αγενές και οπισθοδρομικό.
Δεν θέλω όμως να σταθώ τόσο στην υπερβολική αντίδραση ενός τηλεθεατή απέναντι σε δυο καλεσμένους της ΕΡΤ, όσο στο γεγονός, ότι τη συγκεκριμένη αντίδραση την βρήκα ενδεικτική για ένα φαινόμενο που έχω βαφτίσει: ολοκληρωτική απαξίωση. Είναι κάποιοι, που όταν απαξιώνουν κάτι, το απαξιώνουν μονόπατα. Και δεν μπορούν, ή δεν θέλουν να μπουν στον κόπο να διακρίνουν, τα καλά από τα κακά του.
Το παραπάνω, το έχω δει δεκάδες φορές να συμβαίνει για την ΕΡΤ. Τι δεκάδες; Εκατοντάδες. Είναι πάρα πολλοί που την απαξιώνουν ολοκληρωτικά, και δεν θέλουν πεισματικά να της αναγνωρίσουν κανένα συν, κανένα όφελος. Γι’ αυτό και φτάνουν στο σημείο να σχολιάζουν ό,τι βλέπουν με υπερβολή, κακία και εντέλει, αστοχία, όπως έκανε κι ο συγκεκριμένος τηλεθεατής. Και βέβαια, λένε και άλλες υπερβολές τύπου: τι την χρειαζόμαστε την ΕΡΤ, τι την πληρώνουμε, κλείστε την, όλοι άχρηστοι είναι εκεί μέσα, όλοι διορισμένοι με ρουσφέτια, και άλλα τέτοια.
Δεν είναι έτσι όμως. Υπάρχουν δεκάδες λόγοι να σε ενοχλούν πράγματα που συμβαίνουν ή που δε συμβαίνουν στην ελληνική κρατική τηλεόραση, αλλά έχει και τα καλά της. Κι αν δεν είσαι σε θέση να τα δεις, και βλέπεις μόνο τα κακά, μάλλον κυριαρχείσαι από τυφλωμένη άρνηση. Αν βλέπεις τον Πουλικάκο και την Τσελέπη σε μια εκπομπή και νομίζεις ότι μια συνομωσία κομματόσκυλων τους έφερε εκεί για προπαγάνδα, και τους λες και φρικιά, μάλλον έχεις χάσει το μέτρο και αξιολογείς λάθος τα δεδομένα.
Ο Δημήτρης Πουλικάκος, σ’ αρέσει δεν σ’ αρέσει, ο ίδιος και η ιδεολογία του, δεν γίνεται να μην παραδεχτείς ότι αποτελεί ένα κομμάτι της ιστορίας αυτού του τόπου. Δεν γίνεται να μην παραδεχτείς ότι έχει άποψη και λόγο, και θα είχε ενδιαφέρον να τον ακούσεις είτε συμφωνείς μαζί του είτε όχι. Το ίδιο και η Θέκλα Τσελέπη. Γιατί να μην φιλοξενηθούν σ’ εκπομπή στην ΕΡΤ; Τη στιγμή μάλιστα που δεν τους βλέπουμε συχνά και κάπου αλλού;
Η ΕΡΤ άλλωστε υπάρχει και γι’ αυτό. Για να δίνει βήμα σε πρόσωπα (και ειδήσεις και εκπομπές) που έχουμε από λίγες έως ανύπαρκτες πιθανότητες να τα δούμε σε ιδιωτικά κανάλια. Όταν η ΕΡΤ το κάνει, η σωστή αντίδραση είναι να της το αναγνωρίζουμε και όχι να μιλάμε για συνωμοσίες.
ΥΓ. Και κόλλησε κι ένα «Δόξα τω θεω, υπάρχει το Νέτφλιξ» στο τέλος, να μας δείξει και πόσο προχωρημένος είναι σαν τηλεθεατής.