Βλέποντας τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων του Σαββατοκύριακου και παρακολουθώντας τις κινήσεις και τις δηλώσεις των δύο υποψηφίων για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ τις τελευταίες ώρες δεν χρειαζόταν να έχει κανείς το κληρονομικό χάρισμα για να προβλέψει ότι ο Στέφανος Κασσελάκης θα κέρδιζε άνετα την Εφη Αχτσιόγλου. Αλλωστε, από την ώρα που εκείνη θεώρησε «σεξιστικό» να την αποκαλεί με το μικρό της όνομα και αποφάσισε να απολαύσει δημόσια οικογενειακές στιγμές «της μάνας, κανονικές», κάνοντας τες και αυτές μέρος της προεκλογικής εκστρατείας, το πράγμα φαινόταν ότι πήγαινε εκεί που εξ αρχής το οδηγούσε ο Κασσελάκης: στη σύγκριση δυο προσώπων –με καθαρά συναισθηματικούς όρους– και όχι στη σύγκριση δυο πολιτικών προτάσεων.
Ο Κασσελάκης, από την ώρα που κατέβηκε στις εκλογές με το γνωστό βίντεο «με λένε Στέφανο…» έβαλε την Αχτσιόγλου στο γήπεδό του και την έπαιξε μονότερμα μέχρι τέλους. Με τα ΜΜΕ στραμμένα πάνω του και με τον βαθύ ΣΥΡΙΖΑ σε κατάσταση νευρικής κρίσης, έδωσε ένα προσωπικό σόου που απέδειξε τελικά πόσο εύκολο είναι για έναν νέο άνθρωπο με ταλέντο, τόλμη και δυναμισμό να κάνει το πολιτικό σκηνικό άνω-κάτω.
Γιατί κέρδισε ο Κασσελάκης; Πρώτα απ’ όλα γιατί κατάφερε από την ώρα που μπήκε στο παιχνίδι να εξάψει την περιέργεια και το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Οι σοβαροφανείς αναλύσεις που τον εμφάνιζαν ως… φελλό ή ακόμη και ως επικίνδυνο δεν πέτυχαν τίποτα παραπάνω από το να τον ενισχύσουν. Αντίθετα, οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι που επένδυσαν σε αυτή την κριτική φάνηκαν μίζεροι και απέτυχαν να μεταφέρουν τη συζήτηση εκεί που θεωρούσαν ότι είναι το προνομιακό τους πεδίο, δηλαδή στις πολιτικές θέσεις. Αν εκείνοι είχαν πράγματι πολιτικές θέσεις διαφορετικές από αυτές που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στο 17%, τότε ίσως να έπαιρναν τα φώτα από το πρόσωπο του Κασσελάκη και να τα έστρεφαν στην πολιτική. Αλλά, δυστυχώς, δεν είχαν!
Πέρα όμως από την ανεπάρκεια των εσωκομματικών του αντιπάλων, ο Κασσελάκης κέρδισε και λόγω της ανεπάρκειας του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα, μετά την πορεία των τελευταίων χρόνων, οδηγείτο σε πολιτικό αδιέξοδο. Το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ όπως τον ξέραμε έμοιαζε προδιαγεγραμμένο. Με την είσοδο του Κασσελάκη στην κούρσα, ο «ξαφνικός θάνατος» του ΣΥΡΙΖΑ –ή η επανίδρυσή του, για τους πιο αισιόδοξους– πρόβαλε ως λύση. Η συνέχεια θα δείξει αν πρόκειται για πραγματικό ενδεχόμενο ή για μια ακόμη πολιτική φαντασίωση που θα διαψευστεί.