Υπήρξε μια εποχή που τον καιρό στα κανάλια τον έλεγαν μοντέλα. Αυτή ήταν μια πρακτική εφευρέσεως Νίκου Μαστοράκη, όπως και μερικές άλλες στην ελληνική τηλεόραση. Διάφορες όμορφες από τα καλλιστεία γίνονταν τα «κορίτσια του καιρού», τον οποίον απλώς έπρεπε να διαβάσουν από το ότο-κιού, καμία γνώση δεν χρειαζόταν εκτός από βασική ανάγνωση για να γίνεις μια μίνι τηλεοπτική σταρ.
Μετά τα «κορίτσια του καιρού» σταδιακά εξαφανίστηκαν, καθώς ο καιρός έγινε πιο σοβαρό και πιο φλέγον ζήτημα και τα κανάλια κατάλαβαν ότι πουλάει περισσότερο να μας τον λέει ένας άνθρωπος που μπορεί να έχει και γνώσεις και άποψη και προσωπικό ύφος.
Και κάπως έτσι μπήκαν στη ζωή μας οι μετεωρολόγοι, οι οποίοι επίσης έγιναν σταρ και μάλιστα πολύ πιο διαχρονικοί από τα «κορίτσια του καιρού».
Τα κανάλια είχαν δίκιο. Είναι πολύ πιο ενδιαφέρον να βλέπεις μετεωρολόγους να σου λένε τον καιρό, ιδιαίτερα όταν διαφωνούν μεταξύ τους.
Η «Μπάρμπαρα» ήταν η αφορμή να βγουν στην επιφάνεια όχι μόνο οι διαφωνίες αλλά και οι αντιπαλότητες των μετεωρολόγων.
Αντιπαλότητες που ξεπέρασαν το όριο των αντικρουόμενων προγνώσεων και βρήκαν το δρόμο τους προς τα social media, στα οποία οι περισσότεροι επιδόθηκαν σε αιχμές και ταβανόπροκες προς αλλήλους.
Κάποιοι είναι πιο σταρ από τους άλλους, όπως ο Γιάννης Καλλιάνος του MEGA, ο οποίος είναι και βουλευτής της ΝΔ, εκ του κόμματος του Βασίλη Λεβέντη ορμώμενος. Ή, η Χριστίνα Σούζη του ΣΚΑΪ. Ή ο Σάκης Αρναούτογλου, ο Τάσος Αρνιακός, ο Kλέαρχος Μανουσάκης, όλοι τους διάσημοι και με φανατικό κοινό, το οποίο επιλέγει κάποιες φορές δελτίο ειδήσεων με κριτήριο τον μετεωρολόγο της καρδιάς του. (Τους μετεωρολόγους της ΕΜΥ, όπως ο Θοδωρής Κολυδάς πχ, τους αφήνουμε απ΄έξω, αυτοί είναι σκέτοι επιστήμονες χωρίς το σταριλίκι των προαναφερθέντων)
Γιατί αγαπήσαμε τους μετεωρολόγους, όμως;
Εχει κάποια σχέση αυτό με τον ίδιον τον καιρό;
Η αλήθεια είναι ότι κανείς από τους ανθρώπους που έχουν πραγματικό λόγο να ξέρουν με ακρίβεια τις καιρικές συνθήκες που θα επικρατήσουν – οι αγρότες, ας πούμε- δεν ανοίγουν να δουν το δελτίο ειδήσεων του τάδε καναλιού. Έχουν πολύ πιο εξειδικευμένα εργαλεία, όπως έχουμε κι εμείς εξάλλου.
Υπάρχουν πολύ αξιόπιστες ιντερνετικές εφαρμογές που σπάνια πέφτουν έξω, υπάρχουν εφαρμογές που παρακολουθούν οι άνθρωποι που ταξιδεύουν στη θάλασσα και μια λάθος πρόγνωση γι αυτούς είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, δεν θα μπορούσαν να την παίξουν στα ζάρια.
Οι εφαρμογές έχουν ένα πρόβλημα όμως: Δεν διαφωνουν μεταξύ τους και κυρίως δεν τσακώνονται.
Όπως και οι σεισμολόγοι -λίγο πιο προχωρημένοι εκείνοι, καθώς στη δική τους επιστήμη ΔΕΝ υπάρχει καν δυνατότητα πρόβλεψης, παρόλα αυτά οι ίδιοι βρίσκουν πεδίο διαφωνιών- έτσι και οι μετεωρολόγοι είναι η πιο «σέξι» εκδοχή μιας επιστήμης που στην πραγματικότητα δεν είναι κάτι άλλο από πάρα πολύ βαρετά και εν πολλοίς ακατανόητα μαθηματικά μοντέλα.
Σέξι όχι με την παλιά εκδοχή, εκείνη των παλαιμάχων Μις Ελλάς, αλλά με τη νέα εκδοχή, αυτήν που μας θέλει διαρκώς σε μια μανούρα για το ο,τιδήποτε. Για την πανδημία, για τα εμβόλια, για τους σεισμούς και για τον καιρό· κι επειδή δεν έχουμε το γνωστικό υπόβαθρο να τσακωθούμε μεταξύ μας, τσακωνόμαστε δι αντιπροσώπων.
Αυτοί διαφωνούν κι εμείς κάνουμε κερκίδα, εκτονώνοντας την ανάγκη μας για σύγκρουση μέσα από κάτι το οποίο στην πραγματικότητα δεν καταλαβαίνουμε καν.
Πάντα υπάρχει τρόπος να διαφωνήσεις, το αντίθετο είναι το δύσκολο.
Παγκόσμια ημέρα μετεωρολογίας σήμερα, 23 Μαρτίου.
Και μπορούμε με βεβαιότητα να κάνουμε μια πρόβλεψη, χωρίς να ανοίξουμε καν την τηλεόραση, ή το ίντερνετ, χωρίς καν να κοιτάξουμε έξω από το παράθυρό μας.
Ο κακός μας ο καιρός έρχεται και έρχεται με φόρα λόγω της κλιματικής αλλαγής. Και πολύ σύντομα τα δελτία πρόγνωσης θα είναι για όλους μας ζήτημα απλής επιβίωσης. Ίσως τότε καταλάβουμε ότι είναι πολύ πιο σημαντικό να συμφωνείς σε δράσεις παρά να διαφωνείς επί του αποτελέσματος. Μακάρι να μην είναι πολύ αργά.