Εδώ και δύο ημέρες, δεν υπάρχει σοβαρό διεθνούς βεληνεκούς έντυπο, από τον Guardian ως το Vanity Fair, που να μην ασχολείται – ας απομακρυνθούν από την οθόνη όσοι δεν έχουν δει το προτελευταίο επεισόδιο του «Game of Thrones» με τίτλο «Bells» – με το βίαιο, αναπάντεχο, αιμοβόρικο και δολοφονικό ξέσπασμα της πολυαγαπημένης ηρωίδας Ντενέρις Ταργκάριεν, γνωστής και ως Καλίσι.
Ναι, σίγουρα η συγκεκριμένη σειρά άλλαξε μία για πάντα τον όρο «τηλεοπτικό σίριαλ». Επικές μάχες που καθήλωναν ακόμη και το γυναικείο κοινό που παραδοσιακά τις σνομπάρει, με τον χαρακτηρισμό «βαρετό και αγορίστικο». Λάγνες και αληθοφανείς σκηνές σεξ με μπόλικο γυμνό και φυσικά, άκρως φωτογενείς ερωτικούς παρτενέρ. Ιντριγκες, μίση, πάθη, αιμομειξίες, προδοσίες. Kαι φυσικά, απροσδόκητοι θάνατοι βασικών πρωταγωνιστών, που αναίρεσαν την καθησυχαστική σκέψη του θεατή «αυτός είναι κεντρικός ήρωας, δεν πρόκειται να πεθάνει».
Ολα αυτά, καθήλωσαν και καθηλώνουν το κοινό παγκοσμίως από το 2011 μέχρι σήμερα. Οι «τηλεθεατές» απέκτησαν νέες συνήθειες εξαιτίας του «Game of Thrones». Κλείνονταν επί μέρες στο σπίτι, παρακολουθώντας με μανία το ένα επεισόδιο μετά το άλλο, κάποια μάλιστα τα έβλεπαν περισσότερες από μία φορές, προκειμένου να εμπεδώσουν όλα τα δύσκολα ονόματα και όλες τις μπερδεμένες σχέσεις που έχουν οι ήρωες μεταξύ τους. Μισούσαν θανάσιμα (σχεδόν στην κυριολεξία) όποιον απερίσκεπτο τολμούσε, έχοντας δει πρώτος κάποιο νέο επεισόδιο, να κάνει spoiler μέσω social media και τον απειλούσαν με block και unfollow, ίσως και report!
Η τρέλα με το «Game of Thrones» χτύπησε μοιραία την πόρτα και της δικής μας χώρας, σε μία χρονιά όπως το 2011, με την οικονομική κρίση να δείχνει ξεκάθαρα τα σουβλερά της δόντια και όλους, μην έχοντας λεφτά για να βγουν και να διασκεδάσουν, να κλειδαμπαρώνονται στα σπίτια τους, υιοθετώντας συμπεριφορές που παλιότερα τις αποδίδαμε στους σπασίκλες (nerds): εμμονική παρακολούθηση των επεισοδίων, το ένα μετά το άλλο, από το βράδυ ως το πρωί, κάποιες φορές, χωρίς καν να διακόψουν για ύπνο.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενος όλος αυτός ο πανικός, χαμός και οδυρμός που προκάλεσε το πρόσφατο και προτελευταίο επεισόδιο της σειράς, με τίτλο «Bells». Η Ντενέρις με τα κατάξανθα μαλλιά και το αγγελικό πρόσωπο, χήρα Καλ Ντρόγκο από τον πρώτο κύκλο και μάνα των φτερωτών και γιγάντιων δράκων που χρησιμεύουν ως τα προσωπικά της τζετ, μετατράπηκε από ήρεμη και ψύχραιμη δύναμη σε τρελή βασίλισσα που σκορπίζει τον θάνατο και τον τρόμο στο ιπτάμενο πέρασμά της.
Ολα καλά ως εδώ. Πρόκειται άλλωστε για ένα προϊόν μυθοπλασίας, που μιλά για φανταστικά βασίλεια, εκτός δικού μας τόπου και χρόνου. Αλλωστε το συγκεκριμένο σίριαλ, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο στην ιστορία της μικρής οθόνης, μας έχει εκπαιδεύσει στις σοκαριστικές ανατροπές.
«ΟΧΙ!» απαντούν αγανακτισμένοι οι εκατοντάδες χιλιάδες φαν. ΟΧΙ τη Ντενέρις. Γιατί δολοφόνος ΚΑΙ η Ντενέρις, το σύμβολο της ομορφιάς και της δικαιοσύνης; Στις ΗΠΑ αλλά και αλλού, κάποιοι έχουν πολύ σοβαρά προβλήματα εξαιτίας αυτής της (ν)τροπής: πολλοί ήταν εκείνοι που είχαν βαφτίσει τα παιδιά τους «Ντενέρις» ή «Καλίσι». Τι θα απογίνουν τώρα όλα αυτά τα αθώα κοριτσάκια που γεννήθηκαν από το 2011 και μετά και θα είναι αναγκασμένα να φέρουν το όνομα μιας βασίλισσας-φόνισσας; Σε αντίστοιχο πανικό βρίσκονται και όσοι έσπευσαν να κάνουν τατουάζ είτε το πρόσωπο, είτε το όνομα της Ντενέρις σε κάποιο σημείο του σώματός τους. «Ποτέ μην κάνεις τατουάζ αν δεν έχεις δει και το τελευταίο επεισόδιο» λέει πολύ σοφά το δημοσίευμα του Vanity Fair.
Πολλές είναι οι σκέψεις που μου γεννήθηκαν διαβάζοντας για το πόσο βίαια έπεσαν από τα σύννεφα όσοι στήριζαν με πάθος τη Ντενέρις. Θα μοιραστώ τις πιο βασικές: αν επρόκειτο για άνδρα ήρωα και όχι για γυναίκα, το σοκ με τη στροφή 180 μοιρών, σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν το ίδιο. Ολοι θα δικαιολογούσαν τον αιμοσταγή ηγέτη, που δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, προκειμένου να διαχειριστεί την προδοσία από τους άλλοτε έμπιστους και να διασφαλίσει το όνομά του.
Οι ίδιοι οι δημιουργοί της σειράς, πελαγωμένοι από τα Μπενχουρικής διάρκειας επεισόδια, στους τελευταίους κύκλους άρχισαν να κάνουν εκπτώσεις, να συμπυκνώνουν γεγονότα, να πετσοκόβουν διαλόγους και εσωτερικούς μονολόγους και να δίνουν περισσότερο βάρος στις επικές και ομολογουμένως καταπληκτικές σκηνές μάχης. Αν για παράδειγμα είχε δοθεί σεναριακά μεγαλύτερη βαρύτητα στις ψυχολογικές μεταπτώσεις της Ντενέρις, μιας ηρωίδας που έχει επιβιώσει – όχι αλώβητη – από όλες τις σεζόν, ίσως τώρα να μην ήταν η πιο μισητή, πρώην πολυαγαπημένη «Ντάνι». Οσοι πάντως έχουν διαβάσει τα αντίστοιχα βιβλία, επιμένουν ότι εκεί, όλα εξηγούνται πολύ καλύτερα.
Εχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο απουσίας της πραγματικής ζωής και των ερεθισμάτων από τον έξω κόσμο, που η μυθοπλασία κοντεύει να αντικαταστήσει τον ζωτικό μας χώρο, την καθημερινότητά μας. Αν δηλαδή δηλώνεις οργισμένα σε Facebook και Twitter ότι αρνείσαι να δεις το φινάλε του «Game of Thrones» επειδή σε «απογοήτευσε η Ντενέρις» λες και σου σκότωσε τη μάνα ή σου έκαψε το σπίτι, κάποιος πρέπει να σε πάρει με το μαλακό και να σου πει: «Ξέρεις… είναι σίριαλ… στα ψέματα τα κάνουν…».
Κάπου εδώ, ταιριάζει τέλεια η κλασική αμερικανική ατάκα, που απευθύνεται σε όσους ασχολούνται με κάτι εντελώς έξω από τον ίδιο τους τον εαυτό: «Get a life». Και αν ακόμη νιώθεις ότι δεν έχεις ζωή ή αυτό που συμβαίνει στο «Game of Thrones» είναι πολύ πιο σημαντικό και από την ίδια σου την ύπαρξη, τότε ήρθε η ώρα να κλείσεις όντως την τηλεόραση και να βγεις εκεί έξω. Χωρίς να δεις το φινάλε του «Game of Thrones» και της «προδότρας Ντενέρις».