Το βράδυ της Παρασκευής που μας πέρασε και στην πιο νευραλγική ώρα της prime time ζώνης, ξεκίνησε η προβολή της «Ευτυχίας» του Αγγελου Φραντζή στον ANT1. Πρώτη τηλεοπτική μετάδοση μιας ελληνικής ταινίας, η οποία, όταν προβλήθηκε στις αίθουσες πριν από περίπου έναν χρόνο, έκανε ρεκόρ εισπράξεων και βρέθηκε στη δεύτερη θέση του ελληνικού box office, μετά το «Joker».
Μια νίκη με πολλές παραμέτρους, η κυριότερη εκ των οποίων είναι ότι κατάφερε να κάμψει τη δυσπιστία του κοινού προς τον ελληνικό κινηματογράφο και να τον βάλει μεταξύ των προτιμήσεών μας. Η εξήγηση είναι απλή. Πρόκειται για μια ταινία καλοφτιαγμένη, την οποία θες να δεις. Αυτή είναι η «μαγική» συνταγή, που σε τραβάει σε μια κινηματογραφική αίθουσα.
Η παραπάνω συνταγή σε τραβάει και σε μια τηλεοπτική αίθουσα. Προφανώς, η «Ευτυχία», ως ένα κινηματογραφικό hit, θα είχε απήχηση και στην πρώτη τηλεοπτική της μετάδοση, ό,τι και να έπαιζαν απέναντι τα άλλα κανάλια. Το ότι κατάφερε, βέβαια, να βρεθεί πιο ψηλά σε τηλεθέαση από τους τελικούς δύο ριάλιτι, του «Big Brother» και του «The Bachelor», μπορεί να θεωρηθεί μια ακόμα, μικρή της κατάκτηση (ήρθε πρώτη, τόσο στο γενικό όσο και στο δυναμικό κοινό). Μπράβο στους συντελεστές της που κατάφεραν να φτιάξουν μια τόσο καλή ταινία, λοιπόν.
Και, φυσικά, τα εύσημα θα πρέπει να δοθούν και στον νου που είχε την πανέξυπνη ιδέα να βάλει τη συγκεκριμένη ταινία απέναντι από τα φινάλε των ριάλιτι. Εκανε κίνηση ματ, ρίχνοντας τον σταθμό στη μάχη της τηλεθέασης μ’ ένα πραγματικά αξιόμαχο στράτευμα.
Η «Ευτυχία» νίκησε τα ριάλιτι, βροντοφωνάζουν όλοι εδώ και μερικές μέρες, σχολιάζοντας το γεγονός με κάπως ρομαντική, θα έλεγα, διάθεση: το αξιόλογο κέρδισε το ευτελές, η ποιότητα θριάμβευσε, ο τηλεθεατής έδειξε την προτίμησή του στην τέχνη, η μυθοπλασία υπέδειξε το σωστό κουμπί στο τηλεκοντρόλ, νικήσαμε αδέλφια κι άλλα τέτοια, ωραία μεν, υπερβολικά δε, γέμισαν τους διαδικτυακούς τοίχους, κατά τις ημέρες που ακολούθησαν.
Ας είμαστε ρεαλιστές. Το ότι ο τηλεθεατής προτίμησε την πρώτη προβολή μιας κινηματογραφικής, σούπερ επιτυχίας, από δύο τελικούς ριάλιτι, ανοίγει μεν μια χαραμάδα ελπίδας στο δυστοπικό τηλεοπτικό τοπίο, αλλά η χαραμάδα είναι πολύ μικρή για να μιλάμε για νίκες της τέχνης και αλλαγή στη νοοτροπία που κινεί τα δάχτυλά μας στα κουμπιά του τηλεκοντρόλ. Καμία νοοτροπία δεν άλλαξε και καμία συνήθεια πατήματος στο τηλεκοντρόλ, επί της ουσίας. Υποπτεύομαι, μάλιστα, ότι μόλις η «Ευτυχία» τέλειωσε, τα ίδια δάχτυλα που πάτησαν για να τη δούνε, μετά πάτησαν τα κουμπιά που σε μετέφεραν στη βίλα του εργένη και του μεγάλου αδελφού και η βραδιά συνεχίστηκε μαζί τους.
Ούτε από την πλευρά του τηλεθεατή άλλαξε καμία νοοτροπία ούτε από την πλευρά της τηλεόρασης. Θα φέρει το πείραμα «Ευτυχία VS ριάλιτι» μια αλλαγή στη ρότα των προγραμμάτων των καναλιών; Δεν νομίζω. Αντιθέτως, εγώ βλέπω να προγραμματίζονται περισσότερα ριάλιτι από ποτέ στο υπόλοιπο της σεζόν που διανύουμε. Διάσημοι και μαχητές μόλις αναχώρησαν προς Αγιο Δομίνικο για το «Survivor», οι οντισιόν για τα επίδοξα μοντέλα ξεκινούν και πάλι για το επόμενο «Greece’s Next Top Model», ταλέντα θα διαγωνιστούν στο «House of Fame», ζευγάρια ετοιμάζονται να κονταροχτυπηθούν στο «Η μάχη των ζευγαριών», το «Master Chef» οσονούπω βγάζει τα σκεύη από την αποθήκη, ενώ μια «Φάρμα» είναι στις συζητήσεις για το αν θα γίνει.
Ξεχνάω κάτι; Κάτι θα ξεχνάω, σίγουρα, με τόσα ριάλιτι που μπαίνουν στο παιχνίδι. Ο κακός χαμός θα γίνει. Για ποιο θρίαμβο της τέχνης και της ποιότητας μιλάμε, λοιπόν;
Ναι, μπορεί να μας διδάξει κάτι η τηλεοπτική νίκη της «Ευτυχίας» έναντι των ριάλιτι, αλλά δεν είναι και τόσο αισιόδοξο. Αν χρειάζεται μια «Ευτυχία» για να τα νικήσει, τότε είμαστε σε κακό δρόμο. Μια «Ευτυχία» δεν φέρνει την άνοιξη.
ΥΓ. Αν στην τρίτη ή τέταρτη τηλεοπτική προβολή της καταφέρει και πάλι να υπερισχύσει των ριάλιτι, εκεί κάτι μπορεί να έχει κερδηθεί.