Oσο οι τούρκικες φρεγάτες περίμεναν με τις μηχανές να δουλεύουν για να συνοδεύσουν το «Oruc Reis» μέσα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, ο ΣΥΡΙΖΑ φώναζε ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη αδρανεί αφήνοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων στον Ερντογάν, με αποτέλεσμα να είμαστε μόνιμα σε αμυντική θέση απέναντι στις κινήσεις του. Αλλά μόλις γνωστοποιήθηκε η συμφωνία μας με την Αίγυπτο (που ολοφάνερα αιφνιδίασε τους Τούρκους), ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε το τροπάριο και είπε ότι η Ελλάδα κακώς υπέγραψε άρον-άρον, «ενώ όφειλε να αντιμετωπίσει το τουρκολιβυκό μνημόνιο στα πλαίσια μια ολοκληρωμένης εθνικής στρατηγικής». Φέξε μου και γλίστρησα.
Ειδικά αυτό το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, ο ΣΥΡΙΖΑ το ‘χει ψωμοτύρι. Μια στις δυο λέξεις του Τσίπρα ή του Κατρούγκαλου (που έγινε ειδήμων περί τα εθνικά επειδή πλακώθηκαν ο Κοτζιάς με τον Καμένο), είναι η κριτική για το συμβούλιο πολιτικών αρχηγών που δεν έγινε. Είτε τον περασμένο μήνα για το «Oruc Reis» είτε τώρα για την συμφωνία με την Αίγυπτο. Δίνω απόλυτο δίκιο σε κάθε άλλον πολιτικό αρχηγό που ζητά κάτι τέτοιο, αλλά ο Τσίπρας φλερτάρει με τη γελοιότητα απαιτώντας συμβούλιο αρχηγών, καθώς έκλεισε μόνος του ολόκληρο Μακεδονικό δίχως να ρωτήσει καν την γνώμη των άλλων πολιτικών δυνάμεων. Είπαμε ότι ξεχνάμε, αλλά όχι τόσο γρήγορα.
Επισήμως η Κουμουνδούρου επιφυλάχθηκε μέχρι να διαβάσει το κείμενο της συμφωνίας, οι ανεπίσημες «διαρροές» όμως από το κόμμα την περνούν γενεές δεκατέσσερις. Πρόβλημα η βιασύνη, πρόβλημα η μειωμένη επήρεια της Κρήτης, πρόβλημα η μερική οριοθέτηση της ΑΟΖ της Ρόδου, γενικώς όλα είναι «ένα πρόβλημα». Φυσικά, δεν έχει περάσει πολύς καιρός που ο ίδιος ο Τσίπρας καλούσε την κυβέρνηση να προχωρήσει έστω και σε μερική οριοθέτηση με την Αίγυπτο (ως απάντηση στην Τουρκία), τώρα όμως τα βλέπει αλλιώς ως φαίνεται. Ούτε έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που μέσα στην Βουλή, ο Αλέξης μας έκανε μαθήματα ρεαλισμού με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών. Τότε το μείζον κέρδος για την χώρα υπερείχε των όποιων επιμέρους μικρών υποχωρήσεων, τώρα οι προτεραιότητες άλλαξαν.
Καλά θα κάνουν πάντως εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ να μην πολυλένε για «ανέλπιστα δώρα που δίνει η ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία στον Ερντογάν», διότι ο κόσμος βλέπει τη μανιακή αντίδραση των Τούρκων και αναρωτιέται για αν εκεί στην Κουμουνδούρου έχουν σώας τα φρένας. Λύσσαξαν οι Τούρκοι και μας απειλούν με πόλεμο επειδή τους κάνουμε ένα ανέλπιστο δώρο; Δεν πολυστέκει εδώ που τα λέμε. Αλλά σάματις στέκει και τίποτα άλλο απ’ αυτά που λέει ο Αλέξης; Διάβασα την κριτική του στο σχέδιο Πισσαρίδη και την υπόσχεσή του ότι μόλις ξανάρθει θα ακυρώσει τις σημερινές «οπισθοδρομικές» κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις αντικαθιστώντας τες με τις δικές του, οπότε περίμενα να διαβάσω ποιες είναι οι δικές του.
Αντεξα τρεις γραμμές μόνο. Προτείνει, λέει, ένα νέο μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης στους τομείς που η χώρα διαθέτει δυναμικό συγκριτικό πλεονέκτημα, όπως στον αγροτοδιατροφικό τομέα, στην κτηνοτροφία, στην ενέργεια, σε επιλεγμένους μεταποιητικούς κλάδους, στον τουρισμό, στην υγεία, στην εκπαίδευση και στο πολιτισμό. Αυτό είναι το λεπτομερές και ρηξικέλευθο μεταμοντέρνο μεταρρυθμιστικό σχέδιο του Αλέξη. Φέξε μου και γλίστρησα δηλαδή (κι εδώ)…