Άντε παιδιά, μετά από μια ανυπόφορη σχεδόν-δεκαπενταετία, να γυρίσουμε στην κανονικότητα. Να επιστρέψουμε στο παλιό καλό σχήμα του δικομματισμού ανάμεσα στην ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ. Πότε να κερδίζει ο ένας και πότε ο άλλος, μια τετραετία-οκταετία να κυβερνά η μια παράταξη και μετά να αναλαμβάνει η αντίπαλη της, αλλά πάντα μέσα σ’ ένα πλαίσιο αποδοχής και στοιχειώδους εφαρμογής των βασικών κανόνων της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, και από τα δυο στρατόπεδα.
Να ξέρουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε, βρε αδερφέ. Με μια Δεξιά και με μια Σοσιαλδημοκρατία ή αν προτιμάτε, με μια Κεντροδεξιά και με μια Κεντροαριστερά. Που μέσα στον δικό τους χώρο και ανάλογα με τις συγκυρίες, η μεν Κεντροδεξιά θα παλαντζάρει ανάμεσα στην καθαρόαιμη λαϊκή Δεξιά και την πιο light εκδοχή της Δεξιάς, η δε Κεντροαριστερά θα παλαντζάρει ανάμεσα στην αριστερόστροφη και την δεξιόστροφη Σοσιαλδημοκρατία. Δοκιμασμένη συνταγή, σαν το παλιό ζυμωτό ψωμί της γιαγιάς. Πότε ήταν περίφημο, πότε απλώς καλό, μέτριο ή και βαρετό, αλλά δίχως κίνδυνο να σε χτυπήσει στο στομάχι.
Ήταν η οικονομική κρίση της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, που πρώτα διέλυσε όλες τις οικονομικές και κοινωνικές δομές της χώρας και ακολούθως διέλυσε και την αρμονία του πολιτικού της συστήματος. Ένα πελώριο κακτοειδές φύτρωσε και γιγαντώθηκε στην θέση που διέπρεπε ο παλιός λογικός δικομματισμός, κακτοειδές που κυριάρχησε για λίγο πριν έρθουν στα συγκαλά τους εκείνοι που το εμπιστεύτηκαν, το λίπαναν και το πότισαν.
Από το 2008 άρχισαν να το παραχαϊδεύουν, ως το 2015 του πρόσφεραν γην και ύδωρ σε κάθε εκλογική αναμέτρηση μέχρι που το έκαναν κυρίαρχο. Μετά το 2019 οι «αμαρτωλοί» επανήλθαν στον έναν από τους δύο παλιούς πόλους και τον γιγάντωσαν με σκοπό να περιορίσουν το κακτοειδές. Αυτό συνεχίστηκε ως το 2023, το κακτοειδές πήρε την κατηφόρα, όλο και κάτσιαζε, συρρικνωνόταν, αποψιλωνόταν. Τον Οκτώβριο του 2023, το κοινό αποφάσισε ότι αυτός ο νέος (και αρχικά απαραίτητος) μονοπολισμός άρχισε να γίνεται ενοχλητικός και βάλθηκε να ξαναλιπαίνει τον παλιό δεύτερο πόλο, με στόχο την επαναφορά της κλασικής διπολικής ισορροπίας.
Εκεί βρισκόμαστε σήμερα. Η ΝΔ έφτασε στο ζενίθ της, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να παραπαίει μέχρι να φτάσει στα αζήτητα, το ΠΑΣΟΚ ξαναπαίρνει αργά-αργά τα πάνω του και κατακτά την θέση που πρέπει να πάρει μέσα στο πολιτικό μας σκηνικό. Κατά βάση, όλα βαίνουν κανονικά, προς τι τόση ανάλυση, τόσο μίσος και τόσος αλληλοσπαραγμός; Οι Ευρωεκλογές θα πιστοποιήσουν την αλλαγή ισχύος στην περιοχή της αντιπολίτευσης, με τον ΣΥΡΙΖΑ να πηγαίνει τρίτος με καθοδική τάση.
Και ο πάλαι ποτέ δικομματισμός θα επανέλθει στον θρόνο του, με τις εναλλαγές στην εξουσία, με τις εσωτερικές ημι-ιδεολογικές μετατοπίσεις σύμφωνα με τις ανάγκες των καιρών, με ακρότητες και τοξικότητες κάποιες φορές, αλλά ουδέποτε με διαθέσεις κατεδάφισης, με στρατηγικές ακροβασίες ή κυνήγια μαγισσών. Όλα καλά λοιπόν, όλα καλά…