Ιστορικά στελέχη διαθέτει μόνο η Αριστερά. Συνήθως η απόδοση της ιδιότητας δεν απαιτεί τίποτα περισσότερο από τη συμπλήρωση ενός ακαθόριστου ορίου ηλικίας και μία κομματική ταυτότητα. Άντε και μερικά συνδικαλιστικά ένσημα. Μετά ο σεβασμός καθίσταται απαιτητός, ακόμα και όταν δεν αντιστοιχεί στον πολιτικό ή κοινωνικό βίο του προσώπου.
Ο Νίκος Βούτσης θεωρείται ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς. Όχι άδικα. Έχει καταθέσει συμμετοχή στο κίνημα κατά της δικτατορίας, θήτευσε σε όργανα της ανανεωτικής Αριστεράς και, σε αντίθεση με πολλούς άλλους, το βιβλιάριο ενσήμων του διαθέτει πολλές συμπληρωμένες σελίδες. Παλαιός κοινοβουλευτικός δεν είναι, μετράει μόλις μία επταετία καθώς εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής το 2012. Από τον Οκτώβριο του 2015 είναι Πρόεδρος της Βουλής. Η παρουσία του στην κεφαλή του προεδρείου γέννησε κατά καιρούς αρκετά ερείσματα αμφισβήτησης του τρόπου με τον οποίο υπηρετεί τη θέση και το πολίτευμα. Τα περισσότερα είχαν να κάνουν με την τακτική του στη διεύθυνση μίας συζήτησης που συχνά παρέπεμπε σε κουτοπονηριές πανεπιστημιακού αμφιθεάτρου. Τεχνητή ένταση για να διακοπεί ο ειρμός ή να χαμηλώσει η ένταση αντιπολιτευτικών επιχειρημάτων, αυστηρότητα προς τα έδρανα που βρίσκονται προς τα δεξιά και άλλα τέτοια χαριτωμένα.
Επίσης δεν απαρνήθηκε τα προνόμια και τους πειρασμούς που χορηγεί η εξουσία όταν παραδίδει το κράτος ως λάφυρο. Και τις προσλήψεις κομματικών παιδιών ευνόησε και ραδιοφωνικό σταθμό είπε να φτιάξει, ενώ αποδεικνύεται ιδιαίτερα γενναιόδωρος προς τους αντιπροέδρους του. Όπως αποκαλύπεται (Αριστοτελία Πελώνη, «Η Καθημερινή της Κυριακής»), οι αντιπρόεδροι της Βουλής θα έχουν πλέον τη δυνατότητα να απασχολούν τέσσερις μετακλητούς υπαλλήλους έκαστος, ενώ εκδίδονται πιστωτικές κάρτες για την κάλυψη έκτακτων αναγκών, χωρίς να απαιτείται η έκδοση Χρηματικού Εντάλματος Πληρωμής. Για Αριστερός, ο πρόεδρος Βούτσης, εξελίσσεται σε πολύ large τύπο, αλλά και με μπόι λειψό για τις προδιαγραφές που απαιτεί η θέση του.
Τη Δευτέρα ο Πρόεδρος της Βουλής θα αναλάβει πρωτοβουλία για την τροποποίηση του Κανονισμού της Βουλής προκειμένου ο Πάνος Καμμένος να μη χάσει τα προνόμια του πολιτικού αρχηγού. Και ας καταφέρεται ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ εναντίον του. Ο Νίκος Βούτσης επιδεικνύει μεγαθυμία και περίσσευμα ψυχής που, ούτως ή άλλως, κάθε Αριστερός διαθέτει. Ακόμα δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς θα κάνει αν και ο ίδιος λέει ότι δεν θα παίξει με τη συγκρότηση Κ.Ο. Μπορεί να αποφασίσει ότι όποιος μπήκε στη Βουλή ως πολιτικός αρχηγός θα βγαίνει και έτσι. Μπορεί να γίνει παιχνίδι με τον αριθμό (και την προέλευση) των βουλευτών που συγκροτούν Κοινοβουλευτική Ομάδα. Μπορεί και να ευνοηθεί η δημιουργία Κ.Ο από τη Λέσχη Ανεξάρτητων Φίλων του ΣΥΡΙΖΑ -καλή διάθεση να υπάρχει και όλα γίνονται.
Δεν χρειάζεται, βέβαια, να αναζητήσουμε τις προθέσεις του Προέδρου Βούτση. Τον εξευμενισμό και τη σιωπή του Καμμένου επιδιώκει, θέτοντας το κομματικό συμφέρον υπεράνω της πολιτικής ηθικής. Άλλωστε για την μάχιμη Αριστερά, η έννοια της ηθικής διαστέλλεται. Ο αξιακός κώδικας του κάθε Βούτση μπορεί να υποδεχθεί τα πάντα, αρκεί να είναι ισχυρό το άλλοθι για την παραμονή στην εξουσία, εννοείται στο όνομα του λαού και των συμφερόντων του.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η θεσμική τάξη τραυματίζεται από αυτήν την κυβέρνηση -ο σχετικός φάκελος είναι πλέον ογκώδης. Όταν όμως ο Πρόεδρος της Βουλής συμμετέχει σε μία συναλλαγή που, πέρα από τη βουλιμία για εξουσία, περιέχει και το στοιχείο του εκβιασμού, δημιουργεί ένα προηγούμενο που δύσκολα θα ξεπεραστεί. Είναι δύσκολο ο επόμενος Πρόεδρος της Βουλής να αποδειχθεί χειρότερος του Βούτση. Αν, όμως, χρειαστεί να τον πλησιάσει ή να τον ξεπεράσει, θα μπορεί να τον δείξει στα έδρανα της αντιπολίτευσης και να τον επικαλεστεί.