Η αποφυλάκιση του Αποστόλου Λύτρα ήταν λογικό να παίξει παντού. Λογικό δεν ήταν, βέβαια, να συνοδευτεί από μια παπαρατσική κατασκοπεία με την οποία έντυσαν τηλεοπτικές ώρες, τις οποίες κάποιες εκπομπές βάφτισαν «επικαιρότητα».
Εν πρώτοις, μας είπαν πού έφαγε, με ποιον έφαγε και τι έφαγε μόλις βγήκε από τη φυλακή. Μπέργκερ έφαγε, με την αδελφή του, την πρώην γυναίκα του και τις κόρες τους, αν θέλετε να ξέρετε. Δεν θέλετε, αλλά κατά την ελληνική τηλεόραση πρέπει να μάθετε. Οπως και το ότι βρέθηκε το βράδυ της ίδιας μέρας σε κέντρο της παραλιακής, όπου τραγουδάει ο Λευτέρης Πανταζής, πρώτο τραπέζι πίστα. «Πολύ αδυνατισμένο τον είδα, αλλά ήταν πολύ χαρούμενος. Είναι σαν να γλέντησε την απελευθέρωσή του» είπε ο τραγουδιστής στις κάμερες που τον πλησίασαν.
«Διασκέδασε στα μπουζούκια;» αναφώνησαν στα πάνελ, δίνοντας τον τόνο ενός σχολιασμού που ήταν προφανές ότι ήθελε να αναλύσει ηθικολογικά τη βραδινή έξοδο ενός ανθρώπου που μόλις αποφυλακίστηκε και κατηγορήθηκε για τον ξυλοδαρμό της εν διαστάσει συζύγου του.
«Με πήρε η κόρη μου να πάω να την πάρω», απάντησε εκ των υστέρων ο ποινικολόγος. «Οταν σου ζητάνε τα παιδιά να τα πάρεις από έξοδο δεν μπαίνεις ποτέ μέσα, περιμένεις στο αμάξι», συνέχισε ακάθεκτος ο ηθικολογικός σχολιασμός στα πάνελ.
Αχρείαστες πληροφορίες και αχρείαστες εξηγήσεις, που απομακρύνονται επικίνδυνα από την ουσία του θέματος. Η σοβαρότητα μιας κατάστασης χάνεται κάτω από τον κιτρινισμό και υποδαυλίζεται από την ανάλυση της κλειδαρότρυπας. Από τα μπέργκερ και τα μπουζούκια εξάγονται άτυπα συμπεράσματα, δημιουργούνται εντυπώσεις, οι οποίες με τη σειρά τους βοηθούν να συνεχιστεί ένας τηλεοπτικός διάλογος που τα αλέθει όλα στον μύλο του και βάζει δίπλα στα μπέργκερ τις κατηγορίες για κακοποίηση.
Το πώς πέρασε τη μέρα του ο Απόστολος Λύτρας δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρει κανέναν. Είναι όμως αυτό που έπαιξε κυρίως τις προηγούμενες μέρες στις οθόνες, και φυσικά αυτό που ανακυκλώθηκε περισσότερο απ’ όλα. Αν ρωτήσεις τον μέσο τηλεθεατή τι ξέρει για την υπόθεση Λύτρα, αυτό θα σου απαντήσει τώρα: πήγε για μπέργκερ και στον ΛεΠα. Αποφυλακίστηκε και το έριξε έξω.
Τα υπόλοιπα, τα σοβαρά αυτής της υπόθεσης, είτε περνούν στα ψιλά γράμματα είτε μπαίνουν στο πλάνο κυρίως ως δορυφόροι του κουτσομπολιού. Θα δούμε, δηλαδή, τον Λύτρα στα μπουζούκια, θα αναλύσουμε ενδελεχώς την παρουσία του εκεί και μετά θα πούμε και κάτι για τη νομική πλευρά του ζητήματος, αναζητώντας και πάλι τις πιο γαργαλιστικές προεκτάσεις του και αναλύοντάς τες, με το γκόσιπ να πρωτοστατεί στην κουβέντα.
Αυτό για κάποιους είναι το infotainment. Ενας συνδυασμός ψυχαγωγίας και ενημέρωσης που παλεύει να υπάρξει μέσα από ρεπορτάζ-σκουπίδια και σχολιασμούς που περιστρέφονται γύρω από λάθος πυρήνες. Τελικά δεν είναι ούτε ψυχαγωγία ούτε ενημέρωση. Είναι ταμπλόιντ, καθαρόαιμο και σκληρό, το οποίο χτίζεται πάνω από σοβαρά θέματα, όπως η κακοποίηση, και καλύπτει το ουσιαστικό, το πρόβλημα, όπως καλύπτει η ταπετσαρία τη μούχλα στον τοίχο.
Το θυμικό τού τηλεθεατή είναι ο στόχος, πάντα. Δεν είναι η ενημέρωση, δεν είναι ο προβληματισμός, ούτε η κρίση. Το ζητούμενο είναι να μας ανοίξει η όρεξη να κρυφοκοιτάξουμε και εμείς μέσα από την κλειδαρότρυπα του τηλεοπτικού φακού και να κρίνουμε ανθρώπους και καταστάσεις συναισθηματικά, ηθικολογικά και επιφανειακά. Με τον παπαράτσι να δίνει τον τόνο και τα πάνελ να στήνουν χορό γύρω του.
Αυτή είναι κυρίως η εικόνα της τηλεόρασης της πρωινής ζώνης, για όποιον αποφασίσει να πατήσει το «on» και να παρακολουθήσει. Ενας Λύτρας στα μπουζούκια.