Η συζήτηση των ημερών για το υπό συγκρότηση «αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο» δεν θα είναι παροδική. Πιθανότατα θα συνεχιστεί μέχρι να στηθούν οι κάλπες για έναν απλό λόγο: βολεύει τους δύο μονομάχους, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Το παράδοξο είναι ότι σιγοντάρεται από τμήματα των μικρότερων κομμάτων του ενδιάμεσου χώρου (ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι), τα οποία μόνο να χάσουν έχουν, αν οι εκλογές πάρουν, όπως είναι σχεδόν βέβαιο, το χαρακτήρα μετωπικής σύγκρουσης μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων.
Στο ΠΑΣΟΚ, αν και η υπό την Φώφη Γεννηματά ηγετική ομάδα προσπαθεί να τηρήσει κάποιες ισορροπίες που να εξυπηρετούν την επιδίωξη της αυτονομίας, ο δημόσιος λόγος της συντριπτικής πλειονότητας των στελεχών διακρίνεται μόνο από την αντιΣΥΡΙΖΑ πολεμική του, ενώ υπάρχουν και πρόσωπα που προτάσσουν την αναγκαιότητα να διακηρυχθεί από τώρα η (μετεκλογική) κυβερνητική σύμπραξη με την ΝΔ. Στο Ποτάμι η φιλομητσοτακική τάση είναι εμφανέστερη και θα εκδηλωθεί με συνεργασίες βουλευτών του με την ΝΔ, καθιστώντας σισύφειο έργο την προσπάθεια του Σταύρου Θεοδωράκη για αυτόνομη κάθοδο.
Στην ΝΔ παρακολουθούν όλα αυτά με εμφανή ικανοποίηση, αφού γνωρίζουν ότι στέλνουν άκοπα στη δική της κάλπη κεντρώους και κεντροαριστερούς ψηφοφόρους, στο πλαίσιο του δόγματος «να διώξουμε τον ΣΥΡΙΖΑ». Η στάση της ηγεσίας της δεν είναι ενιαία και αυτό εξυπηρετεί πολλαπλούς στόχους. Για παράδειγμα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στη σαββατιάτικη συνέντευξή του στα «ΝΕΑ», αποκήρυξε τρόπον τινά τα μέτωπα: «Δεν μου αρέσουν, τα θεωρώ μια τελείως ξεπερασμένη έννοια και προτρέπω τα στελέχη της ΝΔ να αποφεύγουν αυτούς τους αναχρονιστικούς και ανούσιους καυγάδες». Φυσικά, υπάρχουν άλλα στελέχη που καλλιεργούν όχι μόνο το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, αλλά και ιδεολογικοποιούν το θέμα, όπως ο Μάκης Βορίδης με την πολύκροτη δήλωσή του «ο κ. Μητσοτάκης να κάνει παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς, για να μην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία».
Ετσι όπως εξελίσσεται η συζήτηση, η εξ αντικειμένου σύμπηξη ενός αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου θα ευνοήσει εκλογικά τη ΝΔ, αφού ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού μπορεί να ψηφίσουν απευθείας ΝΔ «για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ». Ταυτόχρονα και εξ αντανακλάσεως μπορεί να ωφεληθεί και εκείνος εναντίον του οποίου συγκροτείται το «μέτωπο». Το είδαμε στην περίοδο του 1989, όταν η ΝΔ και ο τότε Συνασπισμός της Αριστεράς συνασπίστηκαν με στόχο τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ, αλλά συνέβη το αντίθετο από το επιδιωκόμενο: το ΠΑΣΟΚ διατήρησε το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της δύναμής του και λίγα χρόνια αργότερα επανήλθε στην εξουσία. Σήμερα από ένα αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο μπορεί να ωφεληθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού οι περισσότεροι αντιδεξιοί ψηφοφόροι, που τον προτίμησαν το 2015, δεν θα τον εγκαταλείψουν.
Σε κάθε περίπτωση, η τακτική των «μετώπων» δεν ευνοεί τα μικρά κόμματα, εν προκειμένω το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, τα οποία μπορεί να δουν δυνητικούς ψηφοφόρους τους να λακίζουν από δύο μεριές. Οι μεν προς την ΝΔ με στόχο «να διώξουμε τον Τσίπρα» και οι δε προς τον ΣΥΡΙΖΑ, για «να μην έρθει ο Μητσοτάκης».
Αν αυτή είναι η εξέλιξη, η μεν ΝΔ μπορεί να νικήσει, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ θα συγκρατήσει το μεγαλύτερο μέρος της δύναμής του και θα καταστεί ο αδιαφιλονίκητος κυρίαρχος στην αντιπολίτευση. Μάλιστα, αν δεν υπάρχει αυτοδυναμία, η πίεση προς τα κεντρώα-κεντροαριστερά κόμματα (ουσιαστικά προς το ΠΑΣΟΚ) για σχηματισμό κυβέρνησης από κοινού με την ΝΔ θα είναι μεγάλη. Και και η ηγεσία του θα βρεθεί σε δυσχερή θέση, αφού η σύμπραξη της περιόδου 2012-2014 (κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου) οδήγησε το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ σε λυμφατική κατάσταση με εκλογικά ποσοστά κοντά στο όριο της κοινοβουλευτικής επιβίωσης.
Συνοψίζουμε: η διαφαινόμενη σύμπηξη αντιΣΥΡΙΖΑ «μετώπου», τυπικού ή άτυπου, ωφελεί πρωτίστως την ΝΔ και δευτερευόντως τον ΣΥΡΙΖΑ. Ζημιώνει τα ενδιάμεσα μικρά κόμματα ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, τα οποία δεν θα μπορέσουν να πείσουν για την αυτόνομη πορεία τους, θα εμφανιστούν ως παρακολούθημα και μοιραία μέρος των δυνητικών ψηφοφόρων τους θα κατευθυνθεί προς τους δύο μονομάχους.
Θα πάθουν, δηλαδή, αυτό που λέει η αρχαιοελλληνική παροιμία: «Ουαί τω μη τοις ιδίοις όνυξι ξυομένω». Τουτέστιν, «αλίμονο σ’ αυτόν που δεν ξύνεται με τα δικά του νύχια».