Πρώτα βρήκες τα εμβόλια επικίνδυνα. Κάπου το άκουσες, κάπου αλλού το διάβασες. Φοβάσαι μην αλλοιώσουν το DNA ή προκαλέσουν αυτοάνοσο μετά από χρόνια. Δεν μπορείς να το εξηγήσεις επιστημονικά, αλλά έχεις λινκ με τεκμηριωμένη άποψη. Άλλωστε δεν σκοπεύεις να γίνεις πειραματόζωο των πολυεθνικών.
Σε προβλημάτισε η διάρκεια των κλινικών ερευνών. Διότι ξέρεις ή θυμάσαι από τα ‘60ς ότι ένα εμβόλιο χρειάζεται χρόνια δοκιμών. Σωστό. Τι μπορεί να άλλαξε μέσα σε πενήντα χρόνια;
Μετά σου φάνηκε μικρή η ποσότητα της πρώτης παραλαβής. Περίμενες περισσότερα. Για κάτι κούτες γίνεται όλο αυτό; Και τα περιπολικά και ο Χαρδαλιάς; Είναι και Έλληνας το αφεντικό στην εταιρεία, κάτι θα έπρεπε να κάνει πίσω από τις κουρτίνες. Και η νωχέλεια της κυβέρνησης. Γιατί, δηλαδή, να μην πάρουμε περισσότερα εμβόλια; Όχι ότι οι Ευρωπαίοι σου φαίνονται καλύτεροι. Και ρωτάς γιατί δεν ψωνίσαμε από Κίνα ή Ρωσία. Ειδικά οι ομόδοξοι Ρώσοι μπορεί να μας το έδιναν και τσάμπα.
Τα φορτηγά σού φαίνονται μικρά. Και είναι. Διότι περίμενες να δεις νταλίκες φορτωμένες με πρώτο πράμα να μπαίνουν στη χώρα και είδες κάτι φορτηγάκια, μικρότερα και από αυτοκινούμενη καντίνα.
Στην αρχή σκέφτηκες ότι οι πολιτικοί δεν θα κάνουν πραγματικό εμβόλιο. Από τη βελόνα θα τρέξει νεράκι και μάλιστα εμφιαλωμένο. Τώρα διαμαρτύρεσαι επειδή προηγούνται έναντι των απλών πολιτών. Γιατί να εμβολιαστεί πρώτος ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ και όχι ο απλός φαντάρος που συγχρωτίζεται με περισσότερους;
Και μετά είναι ο Τσιόδρας. Μα με το φανελάκι; Είναι δυνατόν;
Και αύριο θα πεις ότι τα εμβολιαστικά κέντρα θα μπορούσαν να είναι περισσότερα, ένα σε κάθε χωριό να μην ταλαιπωρούνται οι γέροντες. Και είναι και η ένεση που πονάει, το σημείο που κοκκινίζει, ο πυρετός που ανεβάζουν κάποιοι.
Θυμίζεις τον τύπο που του έδειχναν το φεγγάρι και κοιτούσε το δάχτυλο. Και αντί να σταθείς με δέος μπροστά στο θαύμα της γνώσης, αντί να συλλογιστείς ότι χωρίς το εμβόλιο τα εκατομμύρια των νεκρών θα είχαν δύο ψηφία, γκρινιάζεις. Με την έπαρση του ανθρώπου που θεωρεί την πρόοδο αυτονόητη και την άποψη του θάλασσα πλατιά -πάνω της κολυμπά το σύμπαν. Και αντιλαμβάνεσαι τα πάντα, εκτός από το βάρος της στιγμής και το ιστορικό φορτίο που μεταφέρει. Πάτα ένα pause. Ήρεμα το λέω.