Πρώτα χρειάζεται μία απαραίτητη διευκρίνιση. Ένα έργο ξεκινάει όταν τα τεχνικά συνεργεία αρχίζουν να χτίζουν, όχι να κατεδαφίζουν. Αλλά, εντάξει, στην Ελλάδα είμαστε, κάποιοι συμβολισμοί λειτουργούν και αντίστροφα, ενώ οι σχέσεις με τη λογική υφίστανται καθημερινό έλεγχο. Κάλιο αργά, παρά ποτέ.
Στο Ελληνικό οι μπουλντόζες ξεκίνησαν την κατεδάφιση κτιρίων που στέκουν άχρηστα και ερημωμένα εδώ και είκοσι χρόνια. Ακόμα λίγα χρόνια να περνούσαν και θα τα κρατούσαμε ως μνημείο του εθνικού μας παραλογισμού. Μέσα στην έκταση του πρώην αεροδρομίου υπήρχαν περί τις 900 αυθαίρετες κατασκευές. Ναι, αυθαίρετα μέσα σε κρατικό αεροδρόμιο. Για να καταδαφιστούν και να εκδοθούν τα σχετικά πρωτόκολλα, έπρεπε πρώτα να νομιμοποιηθούν. Δεν είναι υπέροχο; Υπέροχο και θαυμαστό. Διότι το Ελληνικό είναι, τελικά, ένα Jurasic Park ελληνικής τρέλας. Και δεν ξέρεις, τελικά, τι να μετρήσεις πρώτο μέσα σε αυτά τα είκοσι χρόνια. Όσα έγιναν ή όσα δεν έγιναν;
Θυμηθείτε ότι όταν έκλεισε το αεροδρόμιο η αντανακλαστική αντίδραση όλων έκανε λόγο για πάρκο. Και τι πάρκο, ε; Το Σέντραλ Παρκ θα έμοιαζε παιδική χαρά μπροστά στο Ελληνικό. Ακόμα και η κυβέρνηση Καραμανλή, κατά κύριο λόγο δεντράκια έβλεπε εκεί. Κανένας δεν αναρωτήθηκε ποιος θα συντηρούσε και θα πότιζε το πάρκο. Ξέραμε μόνο ποιος θα το πλήρωνε.
Μετά ήταν οι Δήμοι που ήθελαν την έκταση για να δημιουργήσουν «πνεύμονες ζωής» για τους δημότες τους. Απλό σχέδιο. Πρώτα θα διόριζαν από καμιά εικοσαριά χιλιάδες υπαλλήλους ο κάθε Δήμος, μετά θα έβαζαν τα δέντρα και στο τέλος θα βίδωναν τα παγκάκια. Και κάπως έτσι ολη η χώρα θα πλήρωνε για τρεις Δήμους που, φυσικά, δεν θα είχαν ούτε τα κεφάλαια, ούτε την τεχνογνωσία ανάπτυξης του έργου.
Το έργο μπήκε στο πρώτο μνημόνιο, οι δανειστές χτύπησαν το χέρι στο τραπέζι και κάπως έτσι έγινε ο διαγωνισμός και αναδείχθηκε ο επενδυτής. Πριν από εννιά χρόνια, ναι; Αλλά μαζί με τον επενδυτή, εμφανίστηκαν και οι υπόλοιποι. Συλλογικότητες, αρχαιολόγοι, οικολόγοι, απεργοί πείνας, δασάρχες, σπάνια πουλιά, βατράχια, αρχαία και νέα διατηρητέα. Και φυσικά η κυβέρνηση της Πρώτης Φοράς που, ούτως ή άλλως, δεν πολυγουστάρει τέτοια πράγματα, αλλά, όπως συνομολογούσαν και τα στελέχη της, έπρεπε να ικανοποιήσουν τη μνημονιακή δέσμευση. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επαναδιαπραγματεύτηκε τη σύμβαση, αλλά αποδείχθηκε αδύναμη μπροστά στο τέρας της γραφειοκρατίας. Μέσα στο Ελληνικό υπήρχαν περίπου 70 φορείς που, για να μετακινηθούν, έπρεπε να εκδοθούν υπουργικές αποφάσεις, να βρεθούν κτίρια, να τελεσιδικήσουν προσφυγές και πάει λέγοντας. Αλλά και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, υπήρχε μία σαφής τάση που πολεμούσε με κάθε τρόπο την εκκίνηση του έργου. Δεν θυμάστε την απόφαση που υποχρέωνε όλες τις σχετικές διαδικασίες να εγκρίνονται από το υπουργείο Πολιτισμού; Τρέλα.
Ηρθε η ΝΔ που μας έλεγε ότι το έργο θα ξεκινήσει αμέσως, δηλαδή ακριβώς πριν ένα χρόνο -τόσο σίγουρος ήταν ο Άδωνις Γεωργιάδης. Τότε, όμως, διαπιστώθηκε η κεφαλαιακή ανεπάρκεια του επενδυτή που έπρεπε να προχωρήσει σε άντληση κεφαλαίων. Ωστόσο έτρεξε γρήγορα ο διαγωνισμός για το καζίνο.
Και κάπως έτσι, φτάσαμε να χαιρετίζουμε την έναρξη της κατεδάφισης που, μεταξύ μας, σε σχέση με αυτά που έγιναν και δεν έγιναν το προηγούμενο διάστημα, δείχνει τεράστια, κομβικής σημασίας εξέλιξη. Μένει να δούμε και πότε θα ξεκινήσει η οικοδόμηση. Χωρίς ΣτΕ, κινητοποιήσεις, αρχαιολόγους, οικολόγους, γραφειοκράτες και εμμονικούς. Ο Μητσοτάκης είπε ότι το έργο συμβολίζει τη βούληση για την Ελλάδα της ανάπτυξης. Το ίδιο και το όνομά του. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ελληνικό από το Ελληνικό.