Το νέο αφήγημα της Χαριλάου Τρικούπη, μετά την τραγωδία των Τεμπών, είναι ότι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ αποτελεί τον «ρυθμιστή» των εκλογών. Το σκεπτικό της: Η αυτοδυναμία της ΝΔ είναι πιο δύσκολη, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανεβαίνει, άρα… χωρίς ΠΑΣΟΚ δεν γίνεται τίποτα! Επειδή, λοιπόν, από εμάς εξαρτώνται για να κυβερνήσουν, θα τους πούμε ξανά «ούτε Μητσοτάκης ούτε Τσίπρας» και θα μας πουν κι «ευχαριστώ», γιατί θα μας έχουν ανάγκη. Έτσι θα επιβάλουμε τους όρους μας και δεν θα μείνει και η χώρα ακυβέρνητη. Κάπως έτσι αναπτύσσεται το «σκεπτικό» , το οποίο ακούγεται τόσο απλό, που μπορεί να γίνει και πιστευτό. Είναι όμως βαθιά απλοϊκό! Ας δούμε γιατί.
Μετά την τραγωδία των Τεμπών —όπως προκύπτει από τα γκάλοπ— οι ψηφοφόροι όχι απλώς δεν αναβαθμίζουν τον ρόλο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στα πολιτικά μας πράγματα, αλλά σαφώς τον υποβαθμίζουν. Πρώτα από όλα, το θεωρούν μέρος του προβλήματος, αν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι το ποσοστό του μειώνεται αντί να αυξάνεται. Αν και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ βρίσκεται εννέα ολόκληρα χρόνια μακριά από την εξουσία, πληρώνει ανάλογο κόστος με τα δυο μεγαλύτερα κόμματα, ως «συστημικό κόμμα» που φέρει μερίδιο ευθύνης για τις παθογένειες του κράτους.
Η μείωση του ποσοστού του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, που καταγράφεται στα γκάλοπ, του περιορίζει τη δυνατότητα να επηρεάσει τις εξελίξεις γιατί, με βάση τον ισχύοντα εκλογικό νόμο και τα ποσοστά που παίρνουν τα δυο μεγάλα κόμματα, ένα μονοψήφιο ποσοστό για το τρίτο κόμμα δεν αρκεί για να το καταστήσει ρυθμιστικό παράγοντα. Η απλή αναλογική απαιτεί περίπου 46% -47% για σχηματισμό κυβέρνησης. Άρα, για να είναι ρυθμιστικός ο ρόλος ενός κόμματος όπως το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, που παίρνει τώρα κάτω από 10%, πρέπει το πρώτο κόμμα να πάρει πάνω από 36%-37%. Πράγμα εξαιρετικά δύσκολο να συμβεί με τα σημερινά δεδομένα. Επομένως, η ιδέα ότι «ο δεκάλογος του Ανδρουλάκη» (τα 10 σημεία του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ) θα είναι ο μοχλός για το σχηματισμό κυβέρνησης, δεν είναι το πιθανότερο σενάριο.
Πού μπορεί να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ η συνειδητοποίηση ότι δεν είναι ο «ρυθμιστής» των εκλογών; Πιθανόν σε μια νέα στροφή στην πολιτική, εκλογική του στρατηγική, μια ακόμη από τις πολλές που έχει κάνει τον τελευταίο χρόνο. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, που κινείται τώρα με στρατηγική σχηματισμού κυβέρνησης από τις πρώτες εκλογές, θα αντιληφθεί αργά ή γρήγορα ότι η πολιτική, εκλογική επιβίωση του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ θα κριθεί στη δεύτερη κάλπη, της ενισχυμένης αναλογικής. Εκεί — ανάλογα με τις κινήσεις του — μπορεί να γίνει από ρυθμιστής μέχρι… μικρό κόμμα μπροστά σε μεγάλο αδιέξοδο.