Διαβάζεις: «Δες ποιον έφαγες σήμερα». Στη φωτογραφία βλέπεις ένα τρισχαριτωμένο γουρουνάκι. Αυτομάτως σκέπτεσαι το άρθρο που έλεγε πως τα γουρούνια είναι ζώα με υψηλή νοημοσύνη. Θυμάσαι και τις διηγήσεις της γιαγιάς σου για τα χοιροσφάγια στο χωριό, που ο χοίρος καταλάβαινε πως θα οδηγηθεί στο θάνατο και ούρλιαζε σπαρακτικά. Γυρίζεις από την άλλη και πέφτεις πάνω σε φωτογραφία με δύο μικρά κατσικάκια: «Σταμάτα να τρως ζωικά, σώζεις μέχρι και 300 ζώα το χρόνο». Επιστρέφεις πάλι νοητά στο χωριό, σε μια εικόνα που σε είχε σημαδέψει ένα Πάσχα, ενώ ήσουν ακόμα παιδί: τον «σφάχτη» (έτσι τον έλεγαν) να έχει κρεμάσει ανάποδα μια κατσίκα και… οι μεγάλοι έτρεξαν και σε απομάκρυναν ενώ εκείνος ακόνιζε το μαχαίρι του. Η τρίτη εικόνα που σε περιμένει στο βαγόνι του μετρό, γιατί στο μετρό βρίσκεσαι, δείχνει μια αγελάδα με ένα μοσχαράκι και γράφει: «Με κάθε ποτήρι γάλα μια μητέρα χάνει το μωρό της». Νιώθεις, προς στιγμήν, τύψεις που εξακολουθείς να τρως κρέας; Και είναι η καμπάνια των Greek Vegans, γιατί περί καμπάνιας πρόκειται, έτσι όπως χτυπάει στο συναίσθημα, ικανή να σε μετατρέψει σε χορτοφάγο;
Η Εθνική Διεπαγγελματική Οργάνωση Κρέατος (ΕΔΟΚ) φοβάται πως πιθανώς είναι, γι΄ αυτό και αντιδρά με ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία: «Είναι απορίας άξιον πώς ένας κρατικός φορέας, όπως η Αττικό Μετρό, δίνει βήμα σε ομάδες χωρίς θεσμικό χαρακτήρα οι οποίες θέλουν να επιβάλλουν με ακτιβισμό μια προσωπική τους διατροφική επιλογή. Η Αττικό Μετρό φαίνεται να παίρνει σαφή θέση. (…)Εμφανίζεται να συντάσσεται και να επικροτεί επιστημονικά αστήρικτες απόψεις ακτιβιστικών ομάδων που δυσφημούν έναν τομέα με τεράστια συμβολή στην ελληνική οικονομία». Οι Greek Vegans με τη σειρά τους ισχυρίζονται πως σκοπός της καμπάνιας που στηρίζεται «από εκατοντάδες άτομα από την Ελλάδα, την Κύπρο αλλά και το εξωτερικό» δεν είναι «να ενοχλήσει ή να σοκάρει. Ελπίδα μας είναι το κοινό να κατανοήσει ότι το κομμάτι κρέας που βρίσκεται στο πιάτο του προέρχεται από ένα πλάσμα που ένιωθε, φοβόταν και πονούσε όσο εμείς».
Συμφωνούμε ή διαφωνούμε με την κρεατοφαγία δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε πως ο σκοπός, έτσι όπως τον εκφράζουν, είναι ευγενικός. Την ίδια όμως στιγμή η ερώτηση «πώς ένας κρατικός φορέας δίνει βήμα σε ομάδες χωρίς θεσμικό χαρακτήρα;» δεν ακούγεται παράλογη. Ακόμα και αν το σκεπτικό των διαμαρτυρόμενων εμπόρων κρέατος που θεωρούν πως «ο τομέας τον οποίο εκπροσωπούμε πλήττεται και προσβάλλεται, υπό την αιγίδα, μάλιστα, ενός κρατικού οργανισμού» το χαρακτηρίσει κάποιος υπερβολικό, με την εν λόγω διαφήμιση προωθείται ένας τρόπος διατροφής – ζωής που εξακολουθεί να μην είναι αποδεκτός από το σύνολο της επιστημονικής κοινότητας. Και για τον οποίο εκφράζονται μεγάλες ενστάσεις. Οπότε, ακόμα κι αν προσπεράσουμε το θέμα της προσβολής των λίγων, θα πρέπει να μιλήσουμε για το θέμα της δημόσιας υγείας. Είναι αυτή μια μεγάλη κουβέντα στην οποία οι vegans και οι μαχητικοί Greek Vegans έχουν πολλά να πουν. Όπως έχει πολλά να πει και η αντίθετη πλευρά.
Η Αττικό Μετρό δεν έχει πάρει θέση, δεν έχει (ακόμα;) απαντήσει επίσημα στην επιστολή της ΕΔΟΚ. Υποθέτω πως αντιμετώπισε την καμπάνια ως μία ακόμα διαφήμιση που φέρνει κάποια έσοδα, χωρίς να έχει υπολογίσει τις αντιδράσεις. Αν, όμως, το κριτήριο για μια διαφήμιση που τοποθετείται σε μέσο μαζικής μεταφοράς είναι μόνο οικονομικό και όποιος πληρώνει μπορεί να απευθύνεται στο ευρύ κοινό, αναρωτιέμαι, πώς θα μας φαινόταν αν βλέπαμε το μετρό επενδυμένο π.χ. με την καμπάνια των αντιεμβολιαστών. Ή αυτοί δεν έχουν το δικαίωμα να προβάλλουν με τη σύμπραξη ενός κρατικού φορέα τις απόψεις τους;