Ενας λογικός άνθρωπος που πιστεύει ότι περιστοιχίζεται από στοιχειωδώς λογικούς συνανθρώπους, θα απέκλειε ένα βαριά θερμό επεισόδιο ή μια πολεμική σύρραξη στο Αιγαίο καλοκαιριάτικα. Θα αρκούσε μια μόνο κανονιά για να διώξει τα εκατομμύρια των τουριστών, όπως φεύγουν τα πουλιά από τα δέντρα όταν σκάσει δίπλα τους βεγγαλικό. Λογικό, οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικάνοι πάνε διακοπές για να κολυμπήσουν και να διασκεδάσουν, όχι να παίξουν κορώνα-γράμματα το κεφάλι τους.
Πλην δεν θα λακίσουν μόνο οι τουρίστες που κάνουν βουτιές αγναντεύοντας την γαλανόλευκη σε κάποιο αιγαιοπελαγίτικο νησί. Θα φύγουν επίσης και κείνοι που πίνουν καφέ στις απέναντι ακτές, κάτω από την κατακόκκινη ημισέληνο. Κι αν η Ελλάδα έχει μια φορά ανάγκη την τουριστική της βιομηχανία, η Τουρκία με το οικονομικό της χάλι την έχει ανάγκη στο δεκαπλάσιο. Η λογική λοιπόν λέει ότι ακόμα κι ο Ερντογάν έχει αποφασίσει να τραβήξει το σκοινί, θα το κάνει από φθινόπωρο.
Εντάξει, αλλά θα βάζατε εσείς έναν μισθό στοίχημα ότι ο Ερντογάν είναι λογικός άνθρωπος; Εγώ ούτε σέντσι. Ο άνθρωπος έχει αποχαλινωθεί εντελώς, ομοίως και το γύρω του σύστημα. Αυτά που ακούγονται καθημερινά στην απέναντι πλευρά, δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο. Το πάνε για αναμέτρηση, μόνο όποιος στρουθοκαμηλίζει δεν το βλέπει. Είτε τώρα μέσα στο καλοκαίρι, είτε λίγο αργότερα, θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα μαζί τους.
Φυσικά η Ελλάδα το παίζει ψύχραιμη, τι άλλο μπορεί να κάνει; Αυτή είναι η σωστή πολιτική άλλωστε για τούτη την στιγμή. Την ίδια ώρα που διάφοροι έξαλλοι φαλακροκοτσιδάκηδες τούρκοι «αναλυτές» καλούν από τηλεοράσεων τον Ερντογάν να πάρει δυο-τρία ελληνικά νησιά, δικοί μας απόστρατοι λένε στις εκπομπές ότι δεν πρέπει να πέσουμε σε κάποια τουρκική προβοκατόρικη παγίδα. Σύμφωνοι, αλλά αν αύριο ένα τουρκικό πολεμικό εμποδίσει ένα ελληνικό καράβι να πάει στους Αρκιούς (καθότι ανήκουν στην Τουρκία), αν απαντήσουμε θα πέσουμε στην παγίδα ή όχι; Κι αν δεν απαντήσουμε, τι θα γίνει την επόμενη μέρα; Θα συνδέσουν τους Αρκιούς ακτοπλοϊκά με την Σμύρνη;
Κοιτάξτε, τα πράγματα είναι πολύ στριμόκωλα. Η τακτική τους, μας οδηγεί στην αύξηση της ελληνικής στρατιωτικής παρουσίας στα νησιά, θα ήμασταν ανόητοι αν δεν το κάναμε. Ο τύπος ετοιμάζεται για ντου, με σταυρωμένα τα χέρια θα κάτσουμε ή θα τραβήξουμε τους εθνοφύλακες απ’ τα νησιά μας ελπίζοντας στην επιείκεια του; Θα αφεθούμε στο δήθεν ενδιαφέρον του για τα τουριστικά έσοδα και θα αφήσουμε την Κίναρο ή τις Οινούσσες χωρίς υπερασπιστές; Εδώ αμφισβητούν και το δικαίωμα του Έλληνα πρωθυπουργού να πάει στην Ψέριμο. Τι λέμε τώρα;
Το πρόβλημα πια αρχίζει να γίνεται περισσότερο στρατιωτικό. Εκεί θα παιχτούν όλα το πρώτο σαρανταοκτάωρο. Μετά θα γίνει διπλωματικό. Με μια τυχοδιωκτική τουρκική ηγεσία να μην υπολογίζει κόστος, με μια τουρκική κοινή γνώμη να θεωρεί ότι πάει να πάρει πίσω νησιά που της ανήκουν και με μια ελληνική κοινή γνώμη να κοιτάζει εμβρόντητη και εν πολλοίς απροετοίμαστη. Και με ένα κακό ελληνικό ιστορικό προηγούμενο. Κάθε φορά που μπαίναμε σ’ έναν πόλεμο, στην ουρά του σέρναμε κι έναν δικό μας εμφύλιο.