Εως και σήμερα είχαν περάσει λίγο-πολύ στα ψιλά τα όσα εκτυλίσσονταν στις δύο ακροαματικές διαδικασίες του Ειδικού Δικαστηρίου, για τις υποθέσεις της Novartis με κατηγορούμενους τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο και την Ελένη Τουλουπάκη και των «βοσκοτοπιών» με κατηγορούμενους τους Νίκο Παππά και Χρήστο Καλογρίτσα.
Τώρα ήλθε η ώρα των αποφάσεων και η εισαγγελέας της έδρας και στις δύο διαδικασίες, πρότεινε την απαλλαγή των κατηγορουμένων.
Για την περίπτωση του Νίκου Παππά, η εισαγγελέας Όλγα Σμυρλή ανέφερε, μεταξύ των άλλων ότι «δεν όφειλε ο Νίκος Παππάς να διενεργήσει ο ίδιος τον έλεγχο των προϋποθέσεων για τη συμμετοχή στον διαγωνισμό. Αντίθετα, είχε υποχρέωση να απέχει. Αν έκανε ο ίδιος τον έλεγχο θα ήταν κάτι εντελώς αντίθετο με την διαφάνεια του διαγωνισμού και θα κινούσε υπόνοιες μεροληψίας. Αλλωστε το γεγονός ότι τελικά δεν έλαβε άδεια η εταιρεία Καλογρίτσα, καθώς δεν μπόρεσε να καταβάλει το τίμημα, καταρρίπτει πλήρως το κατηγορητήριο. Εδώ πρέπει να σταματήσουμε την έρευνα για την παράβαση καθήκοντος για τον Νικόλαο Παππά».
Για την άλλη υπόθεση ανέφερε: «Προτείνω την απαλλαγή και των δύο, της Ελένης Τουλουπάκη για το αδίκημα της κατάχρησης εξουσίας και του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου για ηθική αυτουργία στο ίδιο αδίκημα».
Το ζήτημα πλέον είναι ποια θα είναι η τελική κρίση του δικαστηρίου. Το άλλο ζήτημα είναι ποια θα θα είναι η πολιτική συνέπεια, εφόσον η απόφαση συντονιστεί με την εισαγγελική πρόταση.
Η απαλλαγή των κατηγορουμένων θα οδηγήσει τις υποθέσεις στη λήθη και τα πάθη στην καταλλαγή; Ή θα ανοίξει ένας νέος κύκλος σφοδρής αντιπαράθεσης, άνευ ουσιαστικού περιεχομένου;
Μπορεί κανείς να ποντάρει στο δεύτερο, με ό,τι αυτό θα σημάνει για την πολιτική σύγκρουση στον δρόμο προς την κάλπη. Και ας μην ξεχνούμε ότι υπάρχουν εκείνοι που στο μυαλό τους κυριαρχεί η αντίληψη «τη δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς» και της επιβολής (sic) της δημοκρατίας «με το καλό ή με το άγριο».
Πλην όμως, όποιες και αν είναι οι αποφάσεις και ειδικά αν είναι απαλλακτικές, θα έχουμε ένα νέο δεδομένο, με αναπόφευκτη πολιτική προέκταση. Θα έχει κλείσει ένας κύκλος αντιπαράθεσης των τελευταίων ετών και θα υπάρχουν οι προϋποθέσεις, ώστε για μία ακόμη φορά να απαλλαγεί η πολιτική ζωή από την αρρώστια της ποινικής εμπλοκής. Ή μήπως όχι;
Σε ένα ιδανικό περιβάλλον, όλα αυτά θα μπορούσαν να διαμορφώσουν ένα άλλο μετεκλογικό σκηνικό, με άλλους όρους συζήτησης μεταξύ των κομμάτων, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα της κάλπης. Με την όποια επιφύλαξη για το πώς θα επιδράσει η όποια απόφαση στο ίδιο το εκλογικό αποτέλεσμα.
Κατά την ρεαλιστική προσέγγιση, θα πρέπει μάλλον να αναμένουμε κάτι χειρότερο.
Και οφείλουμε να έχουμε υπ’ όψη ότι στη Δικαιοσύνη θα κριθεί και η συμμετοχή του κόμματος Κασιδιάρη στις εκλογές.