Με την τουριστική τραγωδία της Μυκόνου ξεκίνησε και πάλι η συζήτηση για τον τρόπο με τον οποίο άνοιξε ο τουρισμός. Ο Αλέξης Τσίπρας, για παράδειγμα, αναφέρθηκε σε προχειρότητα. Μόνο που δεν μας είπε και τι θα έκανε ο ίδιος.
Μία ασφαλής και σίγουρη επιλογή θα ήταν να μην ανοίξει η χώρα. Να γίνουμε κάτι σαν Βόρεια Κορέα. Μόνο που ούτε η χώρα μπορούσε να σηκώσει την απώλεια εσόδων, ούτε ο προϋπολογισμός την καταβολή αποζημιώσεων στις επιχειρήσεις και στους εργαζόμενους. Κατανοητό; Λογικά συμφωνούμε όλοι.
Η άλλη λύση θα ήταν να βάζαμε στη χώρα μόνο εμβολιασμένους. Πήγε να το κάνει η Μάλτα και οι Βρυξέλλες έτριξαν τα δόντια. Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται στην Ευρώπη. Συνεπώς η μοναδική εφαρμόσιμη λύση ήταν να ανοίξει η χώρα με τον τρόπο που ανοίγουν και οι υπόλοιποι. Εμβολιασμένοι, άνθρωποι με αντισώματα και όσοι κρατούν στο χέρι μοριακό τεστ 72 ωρών. Άλλος τρόπος δεν υπήρχε.
Ένα ερώτημα που θα μπορούσε να σταθεί αφορά τη στεγανοποίηση των ελέγχων για την πρόσβαση στα νησιά. Αλλά και αυτό, ας είμαστε ειλικρινείς, απέχει από την πραγματικότητα. Αλλωστε λίγα κρούσματα να σου ξεφύγουν, αρκούν για να δημιουργήσουν εστίες μόλυνσης. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον χαρακτήρα του νησιού. Στη Μύκονο πας για πάρτι. Ο συνωστισμός δεν είναι, απλώς, αναπόφευκτος, περιέχεται στο τουριστικό πακέτο που προσφέρει το νησί. Και η Χαλκιδική βουλιάζει αυτήν την περίοδο από τουρίστες, αλλά εκεί τα πάρτι είναι ελάχιστα, ευνοείται ο οικογενειακός τουρισμός. Αντίστοιχα και η Σαντορίνη, που κρατιέται ακόμα σε οριακά ανεκτά επίπεδα, είναι ένα νησί που κατά κύριο λόγο επισκέπτονται ζευγάρια και δεν υπάρχει η κουλτούρα των πάρτι. Δεν φταίει, λοιπόν, το άνοιγμα του τουρισμού. Είναι οι συνθήκες, επιδημιολογικές και τοπικές, που οδήγησαν στη μυκονιάτικη καταστροφή. Και, ας είμαστε ειλικρινείς, κάθε άλλο σενάριο βρίσκεται έξω από τη σφαίρα της πραγματικότητας.
Πού έγινε το λάθος; Στην έλλειψη των ξενοδοχείων καραντίνας που οδηγούν σε καταστάσεις δυσφήμησης της χώρας. Και εδώ υπάρχει θέμα. Επίσης στις συνθήκες υπό τις οποίες υποβάλλονται σε τεστ οι τουρίστες πριν αναχωρήσουν, ας πούμε, από τη Μύκονο. Αυτές οι τριτοκοσμικές εικόνες δεν δικαιολογούνται. Και μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί.