Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη αποτελεί ανατροπή παγιωμένων καταστάσεων στο πολιτικό σκηνικό και αυτό αναμένεται να επηρεάσει τόσο την τακτική της κυβέρνησης όσο και τα μικρότερα κόμματα, κυρίως το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ.
Ηταν κοινό μυστικό ότι ο Αλέξης Τσίπρας προτιμούσε για αρχηγό της ΝΔ τον «καραμανλικό» Βαγγέλη Μεϊμαράκη, με τον οποίο θα μπορούσε να συνεννοηθεί ευκολότερα ενόψει δύσκολων εθνικών και κοινωνικών προβλημάτων, που θα χρειαστεί να αντιμετωπιστούν. Αλλωστε, η αποδεδειγμένα καλή σχέση του με τον Κώστα Καραμανλή και η έντονη φημολογία για «συμμαχία» των δύο πλευρών, με ενδιάμεσο τον «καραμανλικό» Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο (περισσότερα εδώ), φαίνεται ότι προκάλεσε την αντίδραση πολλών ψηφοφόρων και τους οδήγησε στην κάλπη του κ. Μητσοτάκη.
Ο κ. Τσίπρας θα έχει τώρα να αντιμετωπίσει μια λιγότερο συμβατική αντιπολίτευση, όπως θα ήταν αυτή του κ. Μεϊμαράκη. Ο κ. Μητσοτάκης θα επιδιώξει να μεταφέρει το πεδίο της αντιπαράθεσης στη χειμαζόμενη ιδιωτική οικονομία, όπου εκτιμά ότι διαθέτει πλεονέκτημα. Αντίθετα, το κυβερνητικό επιτελείο θα προσπαθήσει να αναδείξει το «νεοφιλελεύθερο» πρόσωπο της πολιτικής του, το οποίο εκτιμά ότι απωθεί ακόμα και ψηφοφόρους της «λαϊκής Δεξιάς».
Η εκλογή Μητσοτάκη θα «ξεβολέψει» τόσο την κυβέρνηση όσο και τα μικρότερα φιλοευρωπαϊκά κόμματα. Με τον κ. Μεϊμαράκη αρχηγό, η αντιπαράθεση με τον κ. Τσίπρα θα κινείτο σε προβλέψιμα καλούπια
Περισσότερες δυσκολίες αναμένεται να έχει το Ποτάμι, καθώς μεγάλο μέρος της εκλογικής του βάσης ανήκει στον φιλελεύθερο χώρο και, σε μια μετωπική εκλογική σύγκρουση, είναι περισσότερο πιθανό να στραφούν στην υπό τον κ. Μητσοτάκη ΝΔ, για να απαλλαγούν από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε, αυτό συνέβη και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, εξ ου και η μείωση του εκλογικού ποσοστού του Ποταμιού.
Περισσότερο σύνθετα είναι τα πράγματα για το ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα της Φώφης Γεννηματά θα προτιμούσε για αντίπαλό τον κ. Μεϊμαράκη, καθώς συμβολίζει τον «καραμανλισμό» και το ΠΑΣΟΚ προβάλλει διαρκώς την «καταστροφική» διακυβέρνηση Καραμανλή 2004-2009. Τώρα αυτό το επιχείρημα αποδυναμώνεται. Αλλωστε ο κ. Μητσοτάκης δεν ήταν μέλος στις κυβερνήσεις Καραμανλή και η κυβέρνηση του πατέρα του απέχει πολύ χρονικά (1990-1993), για να προκαλεί πλέον αντιπαραθέσεις.
Από την άλλη πλευρά, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι θα δεχθούν ισχυρότερες πιέσεις για κάποιου είδους συμπόρευση με τον ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο τη συγκρότηση του «προοδευτικού πόλου» απέναντι στον συντηρητικό της ΝΔ (μια τέτοια πρόταση ήδη έγινε – εδώ).
Γενικότερα, η εκλογή Μητσοτάκη θα «ξεβολέψει» τόσο την κυβέρνηση όσο και τα μικρότερα φιλοευρωπαϊκά κόμματα. Με τον κ. Μεϊμαράκη αρχηγό, η αντιπαράθεση με τον κ. Τσίπρα θα κινείτο σε προβλέψιμα καλούπια. Και Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ θα είχαν μικρότερη ανησυχία. Τώρα θα πιεστούν από δεξιά και αριστερά.