Εντάξει, δεν περιμέναμε ότι θα επανέφεραν στον κατώτατο μισθό στα 750 ευρώ, όπως ρητά είχε υποσχεθεί ο Αλέξης Τσίπρας τότε που «δεν έλεγε ψέματα» (κατά την, επίσης ρητή, διαβεβαίωση της συζύγου του), αλλά είχε «αυταπάτες».
Διότι οι νοήμονες άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι, σε μια ημι-πτωχευμένη χώρα, κανένας (αριστερός) θεός δεν μπορεί να διατάξει την αύξηση των εισοδημάτων. Αντιλαμβάνονται, επίσης, ότι αυτό που μπορεί να κάνει ένας Πρωθυπουργός είναι να φροντίζει στοιχειωδώς, ώστε οι υπουργοί του να κάνουν τις ενέργειες που πρέπει, για να διατηρούνται τα υπάρχοντα εισοδήματα και να ανοίγουν νέες δουλειές, έτσι ώστε κάποια στιγμή να δημιουργηθεί η προοπτική να αυξηθούν και ο κατώτατος και οι άλλοι μισθοί. Αντιλαμβάνονται, τέλος, οι νοήμονες άνθρωποι ότι ειδικά οι υπουργοί Εργασίας οφείλουν να προστατεύουν στοιχειωδώς τα βασικά εργασιακά δικαιώματα, μέσα στην αναπόφευκτη εργασιακή ζούγκλα, που θα έρθει μαζί με την πτώχευση σε μια χώρα.
Το εγχείρημα δεν είναι καθόλου εύκολο, πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Αλλά γι’ αυτό υπάρχει το υπουργείο Εργασίας. Μάλιστα, από αυτό το υπουργείο στην περίοδο μιας αριστερής κυβέρνησης υπάρχει η απαίτηση αυτά τα στοιχειώδη δικαιώματα να προστατεύονται πάση θυσία, αλλιώς οι έννοιες χάνουν κάθε αξία.
Τώρα, λοιπόν, που τα πανηγύρια για «έξοδο» από τα Μνημόνια συνεχίζονται και τα success story προβάλλονται μέρα παρά μέρα, έρχεται η πιο σκληρή πραγματικότητα να τα κάνει θρύψαλα. Και να υπενθυμίσει ότι πίσω από την προβαλλόμενη «μείωση της ανεργίας» κρύβεται η φτώχεια των νέων εργαζομένων (εδώ).
Αλλά αυτό δεν είναι το χειρότερο. Εχουμε φτάσει στο σημείο εργοδότες (λίγοι, πολλοί; Άγνωστο) καταβάλλουν μεν το λεγόμενο Δώρο σε εργαζομένους τους, επειδή η μη καταβολή του είναι ποινικό αδίκημα, αλλά απαιτούν να τους το επιστρέψουν υπό την απειλή της απόλυσης! Και όπως φαίνεται το γεγονός αυτό δεν είναι και τόσο μεμονωμένο, όπως μπορούσε να υποθέσει κανείς μετά την αποκάλυψη στη Λάρισα. Τώρα, μάλιστα, καταγγέλλεται κάτι πιο εξωφρενικό. Δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο μόνο με τα «Δώρα», αλλά και με τους μισθούς (εδώ).
Οι αποκαλύψεις δεν είναι σημερινές, μετράνε σχεδόν ένα χρόνο ζωής και έχουν γίνει από φιλοκυβερνητικές εφημερίδες (εδώ). Επομένως, δεν υπάρχει η δικαιολογία της άγνοιας. Το υπουργείο Εργασίας ήξερε από καιρό. Και το γεγονός ότι η παράνομη-και πάνω απ’ όλα αισχρή- αυτή πρακτική συνεχίζεται σημαίνει ότι δεν έκανε τίποτα- ή όσα έπρεπε- για να την αποτρέψει. Όπως πάμε, σε λίγο κάποιοι εργοδότες θα ζητούν από τους εργαζομένους τους να τους… πληρώνουν αυτοί (οι εργαζόμενοι!), για να μην τους απολύσουν!
Πέρα απ’ όλα τ’ άλλα, η σκληρή αυτή πραγματικότητα επιβάλλει στον κ. Τσίπρα και στους συν αυτώ να ξανασκεφθούν το παραμύθι του success story και οπωσδήποτε να σταματήσουν τα πανηγύρια για το «τέλος των Μνημονίων» και την «επιστροφή της κανονικότητας». Διότι πρόκειται για την ίδια-και χειρότερη- εξαπάτηση με εκείνη της «κατάργησης» των μέτρων «με ένα νόμο και ένα άρθρο».
Τώρα πλέον, τρία χρόνια μετά, οι πρόθυμοι να εξαπατηθούν έχουν λιγοστέψει πολύ. Διότι και να θέλουν δεν τους αφήνει αυτό που ζουν.