Δεν είναι μόνο ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Νικόλαος Σακελλαρίου, ο οποίος «πιάνει το σφυγμό της κοινωνίας». Είναι και η ομοιόβαθμός του Βασιλική Θάνου, του Αρείου Πάγου, η οποία-αλίμονο- έχει την ίδια ικανότητα.
Μόνο που ο δικός της «σφυγμός» λέει κάτι άλλο: ότι πρέπει να παραταθεί ο χρόνος παραμονής των ανώτερων και ανώτατων δικαστών στη θέση τους. Προφανώς, είναι ένα σπουδαίο και επείγον θέμα. Αν δεν ήταν, γιατί να το θέσει στον Πρωθυπουργό; (εδώ). Τώρα, το γεγονός ότι αυτή η παράταση αφορά τόσο την ίδια την κυρία Θάνου (αποχωρεί τον προσεχή Ιούνιο) όσο και τον κ. Σακελλαρίου (αποχωρεί εντός του 2017) είναι μια «λεπτομέρεια».
Το έθεσαν, λοιπόν, στον Πρωθυπουργό. Και εκείνος-ω του θαύματος- το βρήκε «πολύ θετικό». Τι κι αν το άρθρο 88 του Συντάγματος λέει ρητά πότε αποχωρούν οι δικαστές; («Oι δικαστικοί λειτουργοί, έως και το βαθμό του εφέτη ή του αντεισαγγελέα εφετών και τους αντίστοιχους με αυτούς βαθμούς, αποχωρούν υποχρεωτικά από την υπηρεσία μόλις συμπληρώσουν το εξηκοστό πέμπτο έτος της ηλικίας τους και όλοι όσοι έχουν βαθμούς ανώτερους από αυτούς ή τους αντίστοιχους με αυτούς αποχωρούν υποχρεωτικά από την υπηρεσία μόλις συμπληρώσουν το εξηκοστό έβδομο έτος της ηλικίας τους. Για την εφαρμογή της διάταξης αυτής θεωρείται σε κάθε περίπτωση ως ημέρα που συμπληρώνεται το όριο αυτό η 30ή Iουνίου του έτους της αποχώρησης του δικαστικού λειτουργού»).
Ο κ. Τσίπρας, που δεν ξέρει από τέτοια, υποσχέθηκε ότι θα το «τακτοποιήσει», βασιζόμενος στην διαβεβαίωση της κυρίας Θάνου ότι «γίνεται».
Αυτόν, λοιπόν, τον «σφυγμό» πιάνουν οι ανώτατοι δικαστές μας. Και συγχρονίζεται μαζί τους ο Πρωθυπουργός. Αυτό είναι ένα σπουδαίο πρόβλημα «της κοινωνίας», που θα έλεγε και ο πρόεδρος του ΣτΕ (αφορά ελάχιστους υψηλόμισθους κρατικούς λειτουργούς).
Την ίδια ώρα ένα «προβληματάκι», που αφορά μερικές χιλιάδες φτωχούς κοινούς θνητούς, δεν φαίνεται να απασχολεί τον Πρωθυπουργό. Συνταξιούχοι των (δυσθεώρητων!) 600 ευρώ θα δουν από το νέο χρόνο ό,τι απόμεινε από το ΕΚΑΣ να εξανεμίζεται (εδώ).
Αλλά αυτό δεν είναι «σφυγμός της κοινωνίας», για να ασχοληθεί ο Πρωθυπουργός. Εκείνος ασχολείται με το επείγον πρόβλημα μιας χούφτας ανθρώπων, που θέλουν να μην αποχωριστούν την καρέκλα τους την ώρα που λέει το Σύνταγμα.
Το άλλο, την εξαέρωση του εισοδήματος χιλιάδων ανθρώπων, την έχει αναθέσει στον κομμουνιστή με την pochette Γιώργο Κατρούγκαλο, ο οποίος ξέρει να προστατεύει το «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς».
Αυτά συμβαίνουν όταν δεν υπάρχει τσίπα στον δημόσιο βίο. Ή όπως το έλεγε ο αρχαίος ποιητής «κακή γαρ αιδώς ένθα τ’ αναιδές κρατεί» («η ντροπή είναι κακό πράγμα εκεί που επικρατεί η αναίδεια»).