Με ένα tweet από τον επίσημο πρωθυπουργικό λογαριασμό, ο Αλέξης Τσίπρας εξέφρασε τη χαρά του για την αθώωση της Ηριάννας και του Περικλή. Μάλιστα ο Πρωθυπουργός πρόσθεσε και το σχετικό hashtag #free_irianna, προσθέτοντας και τη δική του φωνή στο κύμα συμπαράστασης.
Αστειότητες. Εξ όσων γνωρίζω, ο Αλέξης Τσίπρας και ο Ντόναλντ Τραμπ είναι οι μοναδικοί ηγέτες του δυτικού κόσμου που σχολιάζουν δικαστικές αποφάσεις, περίπου με ύφος Παύλου Πολάκη. Ομως σημασία δεν έχει το ύφος, αλλά η πρακτική. Ενας αξιωματούχος της εκτελεστικής εξουσίας, ειδικά ο επικεφαλής, δεν δύναται να σχολιάζει δικαστικές αποφάσεις και μάλιστα με τον πλέον επίσημο τρόπο. Αν θέλει σώνει και καλά να τις σχολιάσει, έχει τους κύκλους και τους Τζανακόπουλους να κάνουν πέντε τηλεφωνήματα και να κυλήσει το ρουλεμάν με την ευαρέσκεια του Μεγάρου Μαξίμου που κούνησε χαρούμενο τα παραθυρόφυλλα. Αλλά ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε να μπει μέσα στη θετική αύρα που δημιούργησε η απόφαση. Σε μία χώρα όπου η κοινή γνώμη δεν αντιλαμβάνεται τα της διάκρισης των εξουσιών και συχνά προσδίδει πολιτική σκοπιμότητα στην απονομή Δικαίου, είναι λογικό ένας πολιτικός να στέκεται δίπλα σε μία απόφαση για να μπει στο φωτογραφικό κάδρο. Και αν η απόφαση δεν είναι ευνοϊκή, υπάρχει πάντα και ο Πολάκης.
Τώρα ο Αλέξης Τσίπρας είναι ικανός να φωνάξει και την Ηριάννα στο Μαξίμου ή να μας πουν ότι της τηλεφώνησε. Καμία έκπληξη. Ο Πρωθυπουργός περνάει μία περίοδο κατά την οποία είναι πρόθυμος να κάνει και να γίνει τα πάντα. Πρόθυμος. Δυστυχώς δεν είναι και αποτελεσματικός. Ωστόσο προσπαθεί.
Φοράει τη γραβάτα για να μας δείξει ότι προσήλθε στον δρόμο τον σωστό, τον συστημικό. Τη βγάζει, για να μας θυμίσει ότι παραμένει πάντα ο ίδιος, αυθόρμητος και λαϊκός. (Παρεμπιπτόντως, αυτά με τις γραβάτες τα έκανε και ο Περόν στην Αργεντινή.) Υλοποιεί κατά γράμμα τις απαιτήσεις των δανειστών, όμως κλείνει το μάτι, υπαινισσόμενος ότι θα πάρει πίσω τα μέτρα την κρίσιμη στιγμή. Δίνει το χέρι στη Μέι και την αγκαλιά στον Κόρμπιν. Ικανοποιεί πιστά τις απαιτήσεις της Μέρκελ και προσέρχεται στους ευρωπαίους Σοσιαλιστές για να κάνει παρατηρήσεις στη Φώφη. Πουλάει ανθρωπισμό για τους πρόσφυγες, αλλά δεν έχει κανέναν ενδοιασμό όταν τους στοιβάζει σαν σαρδέλες.
Ενας Αριστερός που εφαρμόζει δεξιές πολιτικές. Αυτό δεν συμβαίνει, φυσικά, πρώτη φορά. Είναι η μοίρα και η μοναδική οδός επιβίωσης των πολιτικών που εκλέγονται με αριστερή ριζοσπαστική ατζέντα. Ναι, φυσικά μπορείς να κάνεις ότι μιλάς για μπίζνες στο Λονδίνο και ταυτοχρόνως να στέλνεις tweets για την Ηριάννα. Στέκει πολιτικά να ζητάς τα Γλυπτά του Παρθενώνα και να επιστρέφεις με τους πρόσφυγες της Μέρκελ. Να λες ότι θα ταρακουνήσεις την Ευρώπη, αλλά να γίνεσαι πιο ευρωπαϊστής από τον Γιούνκερ. Να καταγγέλλεις τη Δεξιά και να κάνεις κάθαρση μαζί με τον Καμμένο.
Ολη η πολιτεία του κ. Τσίπρα στηρίχθηκε στην αντίφαση του λαϊκισμού έναντι της πραγματικότητας. Ομως εσχάτως έχει πάει ένα βήμα πιο πέρα από την αντίφαση. Αυτό που εμείς βλέπουμε ως αντίφαση, εκείνος θα το χαρακτήριζε πολυσυλλεκτικότητα. Εμείς μπορεί να νομίζουμε ότι πολιτική του είναι ένα κράμα αντιθέσεων. Ωστόσο ο ίδιος στέλνει άλλο μήνυμα: είναι ένας πολιτικός που πλέον είναι ικανός να κάνει τα πάντα όλα.