Η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου «καθάρισε» για φέτος. Και το «φέτος» δεν είναι ημερολογιακό, δηλαδή δεν εννοούμε τις 25 ημέρες του 2015 που απομένουν. Πιθανότατα «καθάρισε» για όλη τη σεζόν, η οποία λήγει συνήθως στις αρχές του καλοκαιριού, με ποδοσφαιρικούς όρους. Εύλογο το ερώτημα του αναγνώστη: πώς είσαι τόσο κατηγορηματικός, όταν όλα τα δύσκολα είναι μπροστά της; Πράγματι, μέχρι τώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν είχε καμιά ουσιαστική δυσκολία, που να την απειλήσει με πτώση.
Εβγαλε την πρώτη περίοδο της θητείας της με τη διαρκή «σκληρή» διαπραγμάτευση, η οποία κατέληξε στα γνωστά αποτελέσματα. Και όταν αντιμετώπισε την εκ των έσω αντίδραση (Λαφαζάνης, Κωνσταντοπούλου και τα παρόμοια), έβαλε πλάτη η αντιπολίτευση (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι). Μετά έγιναν εκλογές. Στη δεύτερη περίοδο, μετά τις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου, άρχισαν οι δυσκολίες. Ομως, είναι ακόμα απολύτως ελεγχόμενες. Στην πρώτη κρίσιμη ψηφοφορία είχε μια απώλεια βουλευτή (Στάθης Παναγούλης), αλλά μέχρι εκεί. Ο Αλέξης Τσίπρας διείδε τον κίνδυνο που μπορεί να ερχόταν στις επόμενες ψηφοφορίες και έβαλε μπροστά το παιχνίδι της «συναίνεσης».
Από μια σκοπιά, το παιχνίδι αυτό δεν του βγήκε και όλα πήγαν στραβά. Ομως, μπορεί να ισχύει και το αντίθετο. Πώς έτσι;
Οι προβλέψεις είναι παρακινδυνευμένες. Η παρούσα κυβέρνηση έχει να περάσει πολύ σκληρά μέτρα για τις συντάξεις, για τους αγρότες κ.ά. Ομως, όσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος να πέσει, άλλο τόσο ισχυροποιείται η προειδοποίηση «ποιος θα αναλάβει την ευθύνη να μας ρίξει σε έναν χρόνο;».
Ο συλλογισμός είναι απλός, αλλά στέρεος. Με την πρόταση για «συναίνεση», ο κ. Τσίπρας απευθύνθηκε μεν στα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά η στόχευσή του ήταν οι δικοί του βουλευτές. Οταν τα κόμματα κατέστησαν σαφές πώς ό,τι ψήφισαν το καλοκαίρι ψήφισαν και δεν θα ψηφίσουν άλλα, ο Πρωθυπουργός απέκτησε ένα όπλο έναντι όποιων βουλευτών της πλειοψηφίας θα ήθελαν, ενδεχομένως, να αρνηθούν να ψηφίσουν κάποια «αντιλαϊκή» διάταξη σε επόμενο νομοσχέδιο.
Είναι πολύ βαρύ το κόστος για οποιονδήποτε βουλευτή να κατηγορηθεί ότι γκρέμισε την κυβέρνησή του πριν καλά-καλά συμπληρώσει τις πρώτες εκατό ημέρες της. Την ημέρα που ο κ. Τσίπρας και ο κ. Καμμένος βγήκαν από το Προεδρικό Μέγαρο και κατάγγειλαν τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι για «υπονόμευση» ήταν σαν να έλεγαν στους βουλευτές της πλειοψηφίας: «Δεν έχουμε πλέον μαξιλαράκια, όπως το καλοκαίρι. Να προσέχετε, λοιπόν, τι θα ψηφίζετε».
Και όταν ο Βασίλης Λεβέντης άρχισε να το ξανασκέφτεται (η συμφωνία του να στηρίξει την κυβέρνηση ήταν αρχικώς βέβαιη) και να στρίβει σε άλλο μονοπάτι (οικουμενική, την οποία απορρίπτουν μετά βδελυγμίας Τσίπρας-Καμμένος), τότε ο πρωθυπουργός έστειλε το οριστικό μήνυμα στους κυβερνητικούς βουλευτές: είμαστε μόνοι μας, έτσι θα προχωρήσουμε. Αλλωστε, όπως είπε στην ομιλία του στη Βουλή για τον Προϋπολογισμό, «οι άλλοι κυβέρνησαν 40 χρόνια, εμείς ούτε έναν χρόνο δεν έχουμε».
Στα έξι χρόνια της κρίσης είχαμε τέσσερις κυβερνήσεις. Οι προβλέψεις είναι παρακινδυνευμένες. Η παρούσα κυβέρνηση έχει να περάσει πολύ σκληρά μέτρα για τις συντάξεις, για τους αγρότες κ.ά. Ομως, όσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος να πέσει (πρέπει να μην ψηφίσουν μόλις τρεις βουλευτές), άλλο τόσο ισχυροποιείται η προειδοποίηση «ποιος θα αναλάβει την ευθύνη να μας ρίξει σε έναν χρόνο;». Για την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου σίγουρα δεν ισχύει η πρόβλεψη του στίχου του Σαββόπουλου «τον χειμώνα ετούτο/ άμα τον πηδήσαμε/ γι’ άλλα δέκα χρόνια/άιντε καθαρίσαμε».
Ομως, τον χειμώνα ετούτο πιθανότατα θα τον «καθαρίσουν». Για το «μετά» ποιος ξέρει; Αλλωστε, όπως έλεγε ο Αϊνστάιν, «δεν χρειάζεται να σκεφτόμαστε το μέλλον. Ερχεται πολύ σύντομα».