Ο Μπαράκ Ομπάμα έκανε χθες ίσως το μεγαλύτερο βήμα του μέσα στην ιστορία. Η απόφαση να χτυπηθεί μετωπικά για το θέμα της οπλοκατοχή στις ΗΠΑ δεν είναι μόνο πρόκληση. Είναι απόφαση ζωής για τον ίδιο και κίνηση που θα τη συζητάμε για δεκαετίες ακόμη. «Η οπλοκατοχή άρχισε να περιορίζεται επί Ομπάμα», θα λέμε το 2030, όταν -ελπίζω- τα πράγματα να είναι διαφορετικά (διαβάστε εδώ περισσότερα για τα στατιστικά των θανάτων κι εδώ ακόμη πιο αναλυτικά).
Οι Αμερικανοί δεν είναι ακόμη έτοιμοι να παραδώσουν τα όπλα τους. Κυριολεκτικά, είναι τόσα τα όπλα που υπάρχουν σε ντουλάπες σπιτιών σε Τέξας και Μιζούρι που είναι περισσότερα από καλά κοστούμια και ταγιέρ. Γι αυτό κι ο Ομπάμα κινείται έξυπνα, δεν ανακοίνωσε επιστροφή όπλων από τους κατοίκους, αλλά δυσκολεύει την πρόσβαση σε αυτά. Ωστόσο, το έκανε με τρόπο εμφατικό. Με δάκρυα στα μάτια, με μια ομιλία που ο λόγος της μπαίνει άνετα σε βιβλίο και με ένα ύφος που θύμισε κάτι από Κένεντι και Λίνκολν.
Το βρίσκετε υπερβολικό; Καθόλου!
Οι τελευταίοι μήνες του Ομπάμα θα είναι συγκλονιστικοί. Μην αποκλείσετε να δούμε κάτι πολύ μεγάλο ακόμη, ίσως το οριστικό κλείσιμο του Γκουαντάναμο. Αλλά αυτό που έκανε χθες ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ασύγκριτα πιο σημαντικό. Αλλάζει όλη την Αμερική, όλο το DNA της
Ο Ομπάμα ασχολείται με θέματα που είναι πραγματικά ταμπού στην Αμερική και πάει κόντρα στο ρεύμα. Πρώτα η μεταρρύθμιση στον τομέα υγείας (Obamacare), μετά η απόφαση του να αρνηθεί να εμπλακεί γενικευμένα σε πολέμους, κάτι που θα έκαναν άμεσα οι προκάτοχοί του, τώρα αυτό. Ο Ομπάμα δεν εξαγγέλλει απλώς πρόθεση, ανακοινώνει μέτρα, παρακάμπτοντας το Κογκρέσο. Λογικό, θα είναι 11 ακόμη μήνες κοντά μας, μετά δεν θα μπορεί να θέσει ξανά υποψηφιότητα. Πάλι καλά που οι Αμερικανοί έχουν προνοήσει κι έχουν ένα τέτοιο σύστημα που επιτρέπει στους πραγματικά μεγάλους άντρες να ξεδιπλώνουν το οράματα τους και όχι να τα περιορίζουν και να τα πετσοκόβουν υπό τον φόβο του πολιτικού κόστους.
Οι τελευταίοι μήνες του Ομπάμα θα είναι συγκλονιστικοί. Μην αποκλείσετε να δούμε κάτι πολύ μεγάλο ακόμη, ίσως το οριστικό κλείσιμο του Γκουαντάναμο. Μιλάμε για τον άνθρωπο που είναι ο ορισμός της δημοκρατίας και της προόδου. Οχι με την στενή -πολιτικά και κοινοβουλετικά- έννοια του όρου, αλλά με την πραγματική. Δείτε το και ετυμολογικά, προάγει την πρόοδο της κοινωνίας. Προσπαθεί να συμβαδίζει η παραδοσιακή Αμερική με την ανάπτυξη και εξέλιξη της τεχνολογίας. Δεν γίνεται το ένα να συμβαίνει εις βάρος του άλλου. Δεν γίνεται να είσαι στο 2016 και να υπάρχει κόσμος που δεν έχει πρόσβαση στο ίντερνετ, αλλά να έχει μία μπερέτα στην ντουλάπα και να τη χρησιμοποιεί κατά το δοκούν. Δεν γίνεται να αποποινικοποιείς τη χρήση μαριχουάνας και να υπάρχει κόσμος που συνεχίζει να σκοτώνει παιδιά στα σχολεία, μόνο και μόνο γιατί αγοράζει όπλα με την ίδια ευκολία που αγοράζει τσιγάρα. Δεν γίνεται να συμβάλεις καταλυτικά στη θεσμοθέτηση του γάμου ομοφύλων και να επιτρέπεις στον πατέρα να δείχνει στον γιο πώς θα πυροβολεί, κάνοντας μαθήματα στον κήπο του σπιτιού! Πρόοδος μιας κοινωνίας είναι και τα δύο μαζί. Κι ο Ομπάμα δεν έκανε το ένα εις βάρος του άλλου. Τα έκανε και τα δύο. Κι αυτό είναι το μεγάλο παράσημο που του οφείλουμε.
Είναι πολλά αυτά που μπορείς να πεις για τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Αν σε ενδιαφέρει η επικοινωνία θα σταθείς στην αφήγησή του. Είναι σαφώς το δικό του ταλέντο, είναι σαφώς και το επιτελείο του που παραδίδει δωρεάν μαθήματα πολιτικής επικοινωνίας. Αλλά το βασικότερο είναι πως έκανε το μεγάλο βήμα σε ένα θέμα τόσο ζωτικής σημασίας που άνετα μπορεί να συγκριθεί με τις τεράστιες κατακτήσεις του παρελθόντος, τη δουλεία για παράδειγμα. Ενα βήμα έξω από τα καθιερωμένα, μακριά από τις συνηθισμένες τακτικές των προέδρων των ΗΠΑ, ένα βήμα που κάνει τους πάντες να τον κοιτούν με μισό μάτι. Σαν να έχει ένα νόθο τέκνο.
Υ.Γ. Κάποιος πήγε να… στριμώξει τον Ομπάμα για το θέμα της Δεύτερης Τροπολογίας. Δείτε την απάντηση:
Obama: Restrictions On Amendments Not UnprecedentedPresident Obama on the Second Amendment: “I taught constitutional law, I know a little bit about this.”
Δημοσιεύτηκε από HuffPost Politics στις Τρίτη, 5 Ιανουαρίου 2016