Ναι, είναι εξαιρετικά ρηχό να ασχολείται μια ολόκληρη χώρα με την «άτυχη» χρήση ενός βραδινού μπορντό κοκτέιλ φορέματος έστω κι αν μέσα του βρίσκεται μια πρώτη κυρία σε επίσημη επίσκεψη. Ομως η μεταμόρφωση της Μπέτυς Μπαζιάνα μοιάζει να συνοψίζει τη μεταμόρφωση του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ.
Η εμφάνιση της συντρόφου του Πρωθυπουργού στα σκαλιά του Εθνικού Λαϊκού Κογκρέσου κινητοποίησε μια φρενίτιδα. Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα το θέμα της γραβάτας που έβγαλε ο κινέζος πρωθυπουργός για χάρη του Αλέξη Τσίπρα εξαφανίστηκε. Και τα σχόλια -δηλητηριώδη, τα περισσότερα από αυτά- μονοπώλησε μια 42χρονη γυναίκα που στεκόταν σε στάση προσοχής φορώντας ψηλοτάκουνα πέδιλα και φόρεμα, προφανώς πιο κοντό από όσο συνηθίζουν σε επίσημες διακρατικές επισκέψεις.
Προφανώς υπάρχει κάποιος λόγος. Η Μπέτυ Μπαζιάνα μας έδειχνε με τα ρούχα της ότι αποφάσισε να τελειώνει οριστικά με τον προηγούμενο εαυτό της. Εκείνον που είχε εμφανιστεί πριν από μερικά χρόνια στο πλευρό του νεαρού αριστερού αρχηγού με μακριές λουλουδάτες φούστες, δερμάτινα σανδάλια, αμήχανη πόζα και το όνομα «Περιστέρα». Ή εκείνον που στεκόταν με ελαφρώς μπλαζέ ύφος και φόρεμα που έπεφτε στραβά δίπλα στον Μπαράκ Ομπάμα. Με άλλα λόγια είχε περάσει, πλέον, στην άλλη όχθη. Και στην κατηγορία των ανθρώπων που ντύνονται κατόπιν συμβουλών από στιλίστες. Δηλαδή, στον κόσμο της υγιούς -και γνώριμης- ματαιοδοξίας. Δεν είναι κακό. Είναι, απλώς, προβλέψιμο. Εξ ου και ο χαμός που προκλήθηκε. Και που στην πραγματικότητα είναι ένα είδος πανηγυρισμού για την επιβεβαίωση.
Ναι, υπάρχουν στιλιστικά λάθη. Ναι, θυμίζει αθλήτρια καλλιτεχνικού πατινάζ – όπως γράφτηκε, εύστοχα, στο twitter. Ναι, η στάση προσοχής δίπλα στον Πρωθυπουργό είναι άκομψη και θυμίζει «την άπειρη ξαδέρφη από το χωριό που σφίγγεται για να μην κάνει κάποιο λάθος». Αλλά στην πραγματικότητα δεν τρέχει και τίποτα. Στο κάτω-κάτω όταν το εκκρεμές απελευθερώνεται φτάνει στο άλλο άκρο πριν ισορροπήσει.
Η Μπέτυ Μπαζιάνα τελευταία μοιάζει να προσπαθεί να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι είναι πλέον δημόσιο πρόσωπο, όπως ακριβώς και ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι είναι κυβέρνηση. Και οι μεταμορφώσεις της εξελίσσονται κατά τη διάρκεια των επίσημων εμφανίσεων όπως ακριβώς και οι μεταμορφώσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Στη Μόσχα, τον Απρίλιο του 2015, φορώντας ένα φαρδύ γκρίζο κασκόλ και ένα κοντό μπλε και μονίμως κουμπωμένο παλτό η Μπέτυ Μπαζιάνα έκανε την πρεμιέρα της στα διεθνή ταξίδια ως Πρώτη Κυρία. Θύμιζε διανοούμενη καθηγήτρια, ελαφρώς εναλλακτική που λόγω της περίστασης έκανε την παραχώρηση να φορέσει γόβες με μικρό τακούνι. Αλλά σου έδινε την εντύπωση ότι δεν βλέπει την ώρα να τελειώνει με όλα αυτά, να μπει στην τάξη και να αρχίσει την εξέταση. Ηταν οι πρώτοι μήνες της πρώτης φοράς Αριστερά.
Μισό χρόνο αργότερα πήγε στη Νέα Υόρκη στη γενική συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Οχι ως καταληψίας όπως ίσως ονειρεύονταν στα νιάτα της αλλά ως Πρώτη Κυρία. Η φωτογραφία με το ζεύγος Ομπάμα αποτελεί ίσως μια από τις πιο εμβληματικές σημειολογικά στιγμές της σύγχρονης πολιτικής Ιστορίας. Δίπλαστον Μπαράκ Ομπάμα η Μπέτυ Μπαζιάνα θυμίζει απελπιστικά την «ξαδέρφη από το χωριό» που ράφτηκε σε μια φίλη μοδίστρα για την περίσταση. Αμήχανη με το φόρεμα να πέφτει στραβά τα χέρια κρεμασμένα και τα πόδια σε στάση «ημιανάπαυση», δεν σωζόταν ούτε από τις κλειστά πέδιλα με το τακούνι. Συνολικά έδειχνε να βρίσκεται στο στάδιο ενός πρώτου οδυνηρού στιλιστικού συμβιβασμού. Οπως και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ που ένα μήνα πριν είχε υπογράψει το τρίτο μνημόνιο.
Στο μεταξύ έχουν μεσολαβήσει μερικές παπαρατσικές φωτογραφίες σε λαϊκά περιοδικά. Εκείνη πάντα απρόσιτη. Κάποια εξώδικα. Η Vogue προς μεγάλη χαρά των μεσημεριανών εκπομπών κάνει θέμα με «τα ρούχα που πρέπει να φοράει η σύντροφος του έλληνα πρωθυπουργού». Και στη συνέχεια ακολουθούν κι άλλες εμφανίσεις με «ασφαλή» κλασικά φορέματα με «κοφτό» λαιμό και χωρίς μανίκια που φτάνουν μέχρι το γόνατο.
Επειτα έρχεται το ταξίδι στο Ιράν και η πολιτική «δήλωση» με «χαλαρά» φορεμένα «χιτζάμπ» (σ.σ. ιρανικές μαντίλες) σε διάφορα έντονα χρώματα. Βέβαια η Μπέτυ Μπαζιάνα βρίσκεται στο στοιχείο της. Φοράει μαύρες μακριές κελεμπίες, ξεναγείται από τις συζύγους των αξιωματούχων και γενικά έχει βρει την ησυχία της. Κανείς δεν τη σχολιάζει – εκτός από αυτούς που την κατηγορούν ότι νομιμοποίησε την καταπίεση της γυναίκας από το ακραίο θεοκρατικό καθεστώς. Τις ίδιες κατηγορίες δηλαδή που ακούει και ο ΣΥΡΙΖΑ διότι αναζητά επενδύσεις στη χώρα που έχει ταυτιστεί με τον ισλαμικό φονταμενταλισμό.
Και εκεί, κάπου στα μέσα του περασμένου Ιουνίου έρχεται η πρώτη στιλιστική μονομαχία. Με τη Μαρέβα Μητσοτάκη. Στο δείπνο προς τιμήν του Γ.Γ. του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν. Οι δύο γυναίκες συνομιλούν μόλις λίγα λεπτά αλλά η μη λεκτική τους συνομιλία διαρκεί όλη τη βραδιά. Είναι σαφές ότι η Μπέτυ Μπαζιάνα δεν αντιμετωπίζει πλέον την εμφάνισή της με τον παλιό μπλαζεδισμό. Αντίθετα με τον Αλέξη Τσίπρα που εκείνη τη βραδιά θυμίζει σε πόζα μεγαλέμπορο στη λαχαναγορά η σύντροφός του παίζει πλέον κανονικά στο παιχνίδι των εντυπώσεων. Με χτένισμα επιμελώς ατημέλητο και ψηλοτάκουνα πέδιλα βρίσκεται ακόμα στην «ασφαλή περιοχή» του απλού φορέματος αλλά πλέον τα πάντα έχουν ένα χαρακτηριστικό στιλιζάρισμα. Σαν να επικοινωνεί στους γύρω της ότι αποφάσισε να παίξει στο καινούριο γήπεδο. Της απενοχοποιημένης γυναικείας αυταρέσκειας. Μιας αυταρέσκειας που πλέον χαρακτηρίζει και τον ΣΥΡΙΖΑ όταν αυτοαποκαλείται «πολέμιος της διαπλοκής» κοκ. Καλώς ήλθατε στην εποχή των εντυπώσεων.
Κατά κάποιο τρόπο λοιπόν η εμφάνιση στο Πεκίνο με το φόρεμα «πίστας» αποτελεί μια φυσική συνέχεια. Τα πρώτα -ελαφρώς άτεχνα λόγω απειρίας- βήματα σε ένα χώρο όπου οι δαντέλες, το στράπλες, το ύψος του φορέματος και το ελαφρώς φαντεζί στυλ προσπαθούν να μας πουν κάτι. Πιθανότατα ότι ο στυλίστας είναι πλέον πιο σημαντικός από τον λογογράφο. Ή ότι η Περιστέρα έκοψε κάθε επαφή με το παρελθόν και έγινε οριστικά Πρώτη Κυρία. Που θα παίξει το παιχνίδι των εντυπώσεων μέχρι το τέλος. Και ότι πλέον απευθύνεται σε αυτούς που θεωρούν όλα τα παραπάνω σημαντικά.
Εξάλλου, το ίδιο δεν κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ όταν θριαμβολογεί για την έλλειψη γραβάτας; Σε αυτούς που δεν καταλαβαίνουν ότι πρόκειται απλώς για άλλη μια στολή (που είναι πιο σημαντική από το κόψιμο π.χ. των συντάξεων), δεν απευθύνεται;