To δημοψήφισμα για την παραμονή ή μη της Μ.Βρετανίας στην ΕΕ στις 23 Ιουνίου πλησιάζει. Tα polls δείχνουν 50:50 και η αγωνία κορυφώνεται. Δεν ξέρω τελικά για ποιους και πόσο, μιας και οι μισοί είναι σίγουροι για την έξοδο και οι άλλοι μισοί δεν ασχολούνται γιατί θεωρούν ότι τα συμφέροντα των «μεγάλων» δεν θα αφήσουν την χώρα έξω από την ΕΕ. Πολιτικός αναλυτής δεν είμαι και βέβαια δεν βγάζεις άκρη με το κοντό και το μακρύ του καθενός δημοσιογραφίσκου – και τα δικά του με τη σειρά συμφέροντα- γι’ αυτό θεώρησα πιο υγιές, να περιηγηθώ διαδικτυακά να δω τι σχολιάζει ο κόσμος και πως επιχειρηματολογεί – βασικό- καθώς και να μιλήσω μαζί του σε live mode.
Mετά λύπης μου διαπίστωσα ότι μία μεγάλη μερίδα Βρετανών πιστεύει στο Brexit, λόγω της μαζικής μετακίνησης των Σύρων προσφύγων -μεταξύ των και παράνομων μεταναστών- και αντίστοιχα ένα μεγάλο ποσοστό μεταναστών το no Brexit, γιατί θεωρεί ότι θα χάσει τη δουλειά και τα δικαιώματά του. Δεν το συζητώ για την προπαγάνδα της τρομολαγνείας σε διάφορα διαδικτυακά group, περί συστηματικά οργανωμένης μελλοντικής ισλαμοποίησης, μειονότητας των Ευρωπαίων κτλ κτλ. Οχι ότι εξεπλάγην βέβαια, μιας και είναι της μοδός η μελλοντολογία και το σερβίρισμα των συμφορών. Δεν ξέρω αν ο πόλεμος είναι θρησκευτικός και δεν με αφορά, το έχω πει εξάλλου, God is not a religion, religions killed God.
Ο φόβος βασιλεύει, διχοτομεί, υπνωτίζει και κοιμίζει βαθύτερα το νου και την κρίση. Ναι λοιπόν, η Ευρώπη αλλάζει δημογραφικά, όπως τόσους αιώνες με μετακινήσεις πληθυσμών. Αναρωτιέμαι τελικά, αν χρειαζόμαστε βασικά μαθήματα Ιστορίας και αν η εκπαίδευση – βάζω και την ουρά μου μέσα- πετάχτηκε από το παράθυρο, γιατί τελικά υπηρετούσε και αυτή τους δικούς της σκοπούς. Φόβος μη χάσω τη δουλειά μου, φόβος μη μου πάρει τη δουλειά ο πρόσφυγας, λες και όταν έρθει θα παραγκωνιστεί το δικαίωμα της εργασίας μου ως Βρετανός. Το μεγαλύτερο παραλογισμό ή σύγχρονη τραγωδία, τον ζεις στα ελληνικά groups στο διαδίκτυο: «Eρχεται Brexit 100%, όποιος προλάβει να βγάλει υπηκοότητα», ωρυόταν ο άλλος, λες και αυτή είναι σακί με πατάτες στη λαϊκή. Τρέξτε πατριώτες, γιατί την επομένη του Βrexit, θα μας καροτσιάσουν εμάς τους μη ιθαγενείς και θα μας πετάξουν στα κρύα νερά του Τάμεση. Eλεος πια με την ελεεινή προπαγάνδα της άγνοιας των απομωραμένων.
Η γκιλοτίνα της κρίσης είναι ανθρωπιστική, πανευρωπαϊκή και παγκόσμια. Κάθε ψήφος, οφείλει να είναι κίνητρο για μία αλλαγή προς ένα πιο ανθρωποκεντρικό μέλλον.
Για όσους επιθυμούν πάντως να λάβουν την βρετανική υπηκοότητα, ας ενημερωθούν από εδώ και ας ακολουθήσουν τα βήματα ήρεμα, χωρίς το γνωστό δράμα που ρέει στο ελληνικό DNA. Λυπάμαι, αλλά για τους νεοφερμένους, η υπηκοότητα αργεί μιας και οι προϋποθέσεις είναι ουκ ολίγες. Μη φοβάστε πάντως, κανείς δεν θα σας διώξει και σε περίπτωση Brexit, θα χρειαστεί εύλογα αρκετός χρόνος για τροποποιήσεις, νομοθεσίες, καθώς και εφαρμογή αυτών.
Στο τέλος μίλησα με την Patricia, η οποία εργάζεται σε ένα από τα τραπεζικά μεγαθήρια και βέβαια μου είπε ότι η τραπεζική ευημερία και ανάπτυξη θα απειληθεί από το ενδεχόμενο Brexit. Επίσης μου θύμησε το εξής, ότι σπάνια θα διαβάσεις οργανωμένο κυβερνητικό πλάνο προτάσεων σε περίπτωση εξόδου, απλώς κάτι γενικές λίστες, με bοld για να ερεθίσουν και το μάτι, όχι όμως και την κρίση. Και ενώ θα περίμενες, λόγω της ιδιότητάς της να σου πει θα ψηφίσω παραμονή, σου λέει ότι μάλλον κινείται προς το Brexit.
Δεν είμαι βρετανή υπήκοος και πολλοί μου λένε ότι είμαι και χαζή που δεν έχω πάρει την υπηκοότητα έπειτα από 9 χρόνια. Μπορεί και να είμαι χαζή, γιατί για μένα είναι και ηθικό το θέμα. Την υπηκοότητα θα την λάβω χωρίς φόβο, μα με πάθος για αυτήν. Προς το παρόν, θεωρώ ότι κλείνοντας ίσως μια δεκαετία, θα έχω σμιλευτεί αρκετά, ώστε να θεωρώ τον εαυτό μου και βρετανή υπήκοο. Oσοι ψηφίσετε όμως, να το κάνετε έχοντας διαβάσει κάποια πράγματα, παρακολουθώντας την πορεία της χώρας στην ΕΕ και βέβαια και της ίδιας της ΕΕ.
Η γκιλοτίνα της κρίσης είναι ανθρωπιστική, πανευρωπαϊκή και παγκόσμια. Κάθε ψήφος, οφείλει να είναι κίνητρο για μία αλλαγή προς ένα πιο ανθρωποκεντρικό μέλλον. Γιατί το παρόν, το έχουμε βάλει σε ένα καζάνι που βράζει, με το νερό να τελειώνει και τις φλόγες να επεκτείνονται.