Ενας Αμερικανός, αφγανικής καταγωγής, μπαίνει σε gay club και προκαλεί τη μεγαλύτερη σφαγή στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών. Πήρε μαζί του, στο θάνατο, πενήντα ανθρώπους και ποιος ξέρει πόσοι άλλοι θα ακολουθήσουν νικημένοι από τα τραύματα τους.
Το FBI εκτιμά ότι πρόκειται για τρομοκρατική ενέργεια, διατηρούσε και γνωριμία με τον δράστη. Αλλωστε ο ίδιος τηλεφώνησε στις αρχές και δήλωσε πίστη στο Ισλαμικό Κράτος. Μετά πήρε τα άρματα και ξεκίνησε για ένα μακελειό που συμπληρώνει όλα, μα όλα, τα κουτάκια στην checklist του φανατικού. Τα θύματα είναι Αμερικανοί, άπιστοι, ομοφυλόφιλοι, διασκέδαζαν σε τόπο αμαρτωλό και έπιναν αλκοόλ.
Και τα κομμάτια από το ντόμινο αρχίζουν να πέφτουν το ένα μετά το άλλο.
Οι αμερικανικές αρχές ελέγχονται επειδή δεν είχαν θέσει τον δράστη υπό στενή παρακολούθηση. Ο Τραμπ ήδη ζητεί την παραίτηση του Ομπάμα.
Τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινής γνώμης θα οξυνθούν. Ολη η κουβέντα που έκανε ο Ομπάμα για το Ισλάμ της καταλαγής που δεν έχει σχέση με τους τζιχαντιστές, τσαλακώνεται σαν ένα μπαλάκι από χαρτί και τώρα βρίσκεται στον αέρα, λίγο πριν πέσει στο καλάθι των αχρήστων. Οι άνθρωποι θα φοβούνται περισσότερο και θα κοιτάζουν με υποψία τους μουσουλμάνους συμπολίτες τους. Θα αντιμετωπίζουν καχύποπτα ακόμα και όποιον θα μπορούσε να είναι μουσουλμάνος -αυτοί θα περάσουν δύσκολα, ειδικά στις μεσοδυτικές Πολιτείες.
Ο Τραμπ ανάβει πούρα και μαζεύει πόντους. Θα ισχυριστεί ότι δικαιώθηκε η επιχειρηματολογία του κατά του Ισλάμ. Και όχι, για το μακελειό δεν ευθύνεται η οπλοκατοχή -δεν σηκώνει κουβέντα ο Ντόναλντ για αυτό. Πάντα είχαν οπλοκατοχή. Τώρα έχουν τζιχαντιστές. Στις ομιλίες του Τραμπ θα εμφανίζονται πλέον τύποι που θα ζητούν βόμβες και αίμα.
Η αμερικανική κυβέρνηση θα πρέπει να αναζητήσει τρόπους εκτόνωσης της πίεσης που θα ασκηθεί από την κοινή γνώση. Θα ενταθούν οι επιχειρήσεις κατά των τζιχαντιστών; Λογικά, ναι. Αρκεί, όμως, αυτό;
Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι ανά τον δυτικό κόσμο που, αυτή τη στιγμή, θαυμάζουν τον Ομάρ Ματίν επειδή αντί να απολαύσει μία ωραία ζωή στο Ορλάντο, προτίμησε το θάνατο στο όνομα του Αλλάχ και της τζιχάντ. Θα δημιουργηθούν σελίδες στο facebook. Θα καταλάβουν ότι δεν είναι μόνοι στον κόσμο. Χρειάζονται φυλακή ή ψυχίατρο. Ομως αυτοί πιστεύουν ότι το μόνο που χρειάζονται είναι να συναντήσουν τον Ομάρ δίπλα στον Προφήτη.
Δεν είναι το πρώτο μακελειό. Δεν θα είναι ούτε το τελευταίο. Και θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε ότι στην πραγματικότητα δεν πρόκειται πια για πόλεμο πολιτισμών, αλλά για το αντάρτικο μίας ψύχωσης που καταλαμβάνει μοναχικές, ιδεοληπτικές ψυχές. Οσοι πύραυλοι και αν πέσουν στα κεφάλια των τζιχαντιστών, στα υπόγεια των μητροπόλεων της Δύσης θα σέρνονται ιεροί όρκοι εκδίκησης και τιμωρίας των απίστων. Είναι πια η Δύση εναντίον μεμονωμένων ατόμων.
Και ναι, κατά μία διεστραμμένη εκδοχή είναι πλέον ο θρίαμβος του ατόμου. Αρκεί ένα άτομο, ένας άσημος, εντελώς άγνωστος και μοναχικός άνθρωπος. Οχι για να αλλάξει την Ιστορία, αλλά για να τη γράψει με το αίμα αθώων.