O κ. Γαβρόγλου φαίνεται ένας σοβαρός άνθρωπος. Μετρημένος, χαμηλών τόνων, προσηνής, όπως πρέπει να είναι ο επικεφαλής ενός υπουργείου που θέλει να κάνει τη δουλειά του και όχι να γράφει συνεχώς σίριαλ για τον «συναρπαστικό» μιντιακό κόσμο. Απορεί κανείς γιατί δεν τον τοποθέτησε εξαρχής ο Πρωθυπουργός σ΄αυτή τη θέση. Ίσως γιατί το ζήτημα της Παιδείας δεν είναι ποτέ στις προτεραιότητες των πρωθυπουργών…
Ο υπουργός Παιδείας λοιπόν, έσπευσε μετά από λίγες εβδομάδες ανάληψης των καθηκόντων του, να κάνει τις συνήθεις ανακοινώσεις. Τι άλλο; Αλλαγές στο σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια! Ας τις δούμε πρώτα, χάριν της ενημέρωσης και μετά, αγανακτούμε…
- Σύμφωνα με το σχέδιο Γαβρόγλου, το πρώτο έτος κάθε τμήματος θα λειτουργεί ως εισαγωγικό και θα αποτελείται κατά περίπου 75% από μαθήματα κοινά για όλη τη σχολή. Στη συνέχεια η εξειδίκευση.
- Θα υπάρξει νέο σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων, το οποίο θα περιλαμβάνει την αναβάθμιση των δύο τάξεων του Λυκείου, ενώ λαμβάνοντας το Εθνικό Απολυτήριο, ο μαθητής θα εισάγεται στο πανεπιστήμιο
- Ο βαθμός του Εθνικού Απολυτηρίου στα πρότυπα του International Baccalaureate θα διαμορφώνεται από τη βαθμολογία των Πανελλαδικών (αδιάβλητο σύστημα ενδοσχολικών εξετάσεων) και από τη συνολικότερη παρουσία του μαθητή στο Λύκειο, με σειρά κριτηρίων
- Προτείνεται αναδιαμόρφωση της ύλης σε σχέση με τα Προγράμματα Σπουδών, συγγραφή νέων σχολικών εγχειριδίων και υποστηρικτικού εκπαιδευτικού υλικού.
Νέες ιδέες για αλλαγές επομένως που θα συζητηθούν και θα αποφασιστούν. Κάθε φορά όμως, που ένας υπουργός Παιδείας ανακοινώνει κάτι μου έρχεται στον νου ένα ανέκδοτο, που κυκλοφορεί και σαν γελοιογραφία: Κάποιος ρωτάει στους συγκεντρωμένους που διαδηλώνουν υπέρ των μεταρρυθμίσεων, αν θέλουν τις αλλαγές και η απάντηση είναι ένα ηχηρό «ναι». Όταν όμως, συνεχίζει με το «ποιος από σας θέλει να αλλάξει;» κανένας δεν σηκώνει το χέρι του!
Μοιάζει πραγματικά, τόσο αφελές και αστείο να ανακοινώνονται ιδέες για την βελτίωση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Κι αυτό συμβαίνει σε όλη την διάρκεια της Μεταπολίτευσης, με αποτέλεσμα την συνεχόμενη κατάρρευση όλων των ποιοτικών του δεικτών και στις τρεις βασικές του βαθμίδες.
Στη θέση του καλοπροαίρετου κ. Γαβρόγλου θα έκανα τις εξής τρεις απλές σκέψεις: Τι παραπάνω έχω εγώ να προτείνω σε έναν χώρο, όπου όλοι οι προηγούμενοι, μηδενός εξαιρουμένου, απέτυχαν παταγωδώς; Μήπως τελικά δεν είναι θέμα προτάσεων και μεταρρυθμίσεων του εκάστοτε κομματικού υπουργείου αλλά προσώπων και δομών σε ολόκληρο το σύστημα της Παιδείας; Και τέλος, ποιος μου εξασφαλίζει ότι οι δικές μου μεταρρυθμίσεις θα γίνουν σεβαστές από τους επόμενους, όταν οι υπουργοί αλλάζουν σαν τα πουκάμισα;
Το δυστύχημα είναι πως όλοι οι υπουργοί προσπαθούν να οδηγήσουν ένα φορτηγό που έχει δεμένο χειρόφρενο. Και το μόνο που καταφέρνουν είναι να ξεκουφαίνουν τον κόσμο από τα μουγκρητά της μηχανής, χωρίς το όχημα να ξεκινάει ποτέ…
Θα αλλάξουν οι καθηγητές στα σχολεία κ. υπουργέ; Όχι. Ξέρετε ότι οι μισοί από αυτούς δεν επιδέχονται ούτε επιμόρφωσης; Θα στείλετε τα 2/3 των μαθητών στην τεχνική εκπαίδευση, αφού πρώτα θέσετε αυστηρούς κανόνες στη λειτουργία της; Όχι. Θα επιτρέψετε την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και την πραγματική αυτονόμηση των δημόσιων; Όχι. Και το σπουδαιότερο: Θα απαιτήσετε την δέσμευση των υπόλοιπων κομμάτων για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που θα εκπονηθεί και θα εφαρμοστεί από μία ανεξάρτητη αρχή τεχνοκρατών και επιστημόνων με ορίζοντα εικοσαετίας; Όχι! Και να το επιδιώξετε εσείς με τη σοβαρότητά που σας διακρίνει, δεν θα το επιτρέψει το κόμμα που σας στηρίζει.
Επομένως, γιατί κουράζεστε; Και κυρίως, γιατί αναλαμβάνετε μια νέα εκστρατεία, χωρίς εγγυήσεις;
Είναι θέμα χρόνου, πάντως, οι επόμενοι υποψήφιοι υπουργοί να κατανοήσουν ότι δεν ωφελεί να κάνουν πλέον ανακοινώσεις για το εκπαιδευτικό σύστημα. Ίσως μάλιστα, αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά στο πολιτικό σύστημα, δεν θα υπάρχει πια και άνθρωπος με αξιοπρέπεια, να αποδέχεται τη θέση του υπουργού Παιδείας…