Ακούγοντας τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να μιλάει για την ελληνική κρίση στην συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ, καταλαβαίνει κανείς πολλά. Ο Γερμανός είναι ανακουφισμένος που δεν θα χρειαστεί πια να ασχοληθεί με το θέμα μας. Οπως άλλωστε είπε, μία από τις κρίσιμες στιγμές της σύγχρονης δικής μας τραγωδίας, την πέρασε σε νοσοκομείο στις Βρυξέλλες, λόγω της ελληνικής κρίσης… Εδώ και μερικές ημέρες είναι πλέον πρόεδρος της Μπούντεσταγκ και ήρεμος.
Το ρητό συμπέρασμα αυτής της κατάθεσης ειλικρίνειας του Σόιμπλε είναι ότι «όσο ο Τσίπρας (σ.σ. θα μπορούσε να έχει πει: ο όποιος έλληνας Πρωθυπουργός), προωθεί τις μεταρρυθμίσεις, εμείς τον στηρίζουμε». Μία απλή παραδοχή όσων ήδη γνωρίζαμε.
Ο κ. Σόιμπλε δεν είναι όσο κυνικός νομίζουν οι περισσότεροι. Είναι περισσότερο έμπειρος, μία αλεπού της πολιτικής και ένας άνθρωπος ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά ποια είναι τα διαπραγματευτικά του χαρτιά, η πολιτική και η σύγχρονη δημoκρατική λειτουργία.
Σε τελική ανάλυση, κάποια στιγμή πήγε στον άλλο κόσμο, αλλά αποφάσισε να επιστρέψει σε ετούτον. Υπό αυτήν την έννοια, έχει ένα πολύ σημαντικό προβάδισμα έναντι όλων των συνομιλητών του. Τους έχει για πρωινό, που θα έλεγαν και οι αμερικανοί φίλοι του κ. Τσίπρα.
Τα όσα είπε στην συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ πολύ απλά δείχνουν ότι η κρίση είναι μπροστά μας.
Οι οικονομικοί δείκτες της χώρας μπορεί να είναι καλύτεροι, όμως η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας παραμένει ουραγός όχι μόνο στην ευρωπαϊκή, αλλά και στην παγκόσμια κατάταξη. Οπότε ο «κακός Γερμανός» λέει, «προχωρήστε, είστε σε καλό δρόμο»… Απλό. Γι’ αυτόν. Πλην όμως, η συνταγή Τσίπρα-Βαρουφάκη-Τσακαλώτου είναι δηλητηριώδης.
Οι μεταρρυθμίσεις παραμένουν σε εκκρεμότητα. Το τι έχει γίνει στο Δημόσιο, πόσο ρεαλιστικό και ελκυστικό για τις επενδύσεις είναι το φορολογικό σύστημα και πόσο οι λαϊκιστικές χίμαιρες του Αλέξη Τσίπρα αποτελούν παρελθόν, όσο υπόσχεται παροχές στους αγρότες και σε όποιον άλλον μπορεί με ξένα κόλυβα (ευρωπαϊκές ενισχύσεις, δηλαδή…), είναι σαφές και ορατό. Ισως όχι σε όλους.
Επειδή ο κ. Σόιμπλε πιθανόν δεν θα ασχολείται πλέον και δεν θα έχει καμία όρεξη να πάει ξανά σε κάποιο νοσοκομείο λόγω της Ελλάδας, οι εξελίξεις ίσως δεν θα είναι όσο γραμμικές θέλουν κάποιοι να πιστεύουν.
Η εξάντληση της φοροδοτικής ικανότητας είναι εδώ, οι μεταρρυθμίσεις που θα μπορούσαν να δώσουν κάποια ώθηση και προοπτική είναι στα χαρτιά και η απόδοσή τους ούτως ή άλλως βραδυφλεγής. Ο κ. Τσίπρας και το καραβάνι του ψηφίζουν διάφορα, όμως εφαρμόζουν ό,τι θέλουν και επιλέγουν. Και μάλλον δεν πιστεύουν τίποτε από όλα αυτά, ούτε γνωρίζουν πώς γίνονται.
Απέναντι στον κ. Τσίπρα και τον κ. Τσακαλώτο όμως δεν θα είναι πλέον ο κ. Σόιμπλε. Θα βρίσκεται κατά πάσα βεβαιότητα κάποιο πρόσωπο το οποίο δεν θα διαθέτει ούτε τις ψυχολογικές του ικανότητες, ούτε το υπόβαθρο του.
Για τον λόγο αυτό, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι, ότι η κρίση εξακολουθεί να είναι μπροστά μας. Και στην επόμενη φάση, θα είναι πολιτική.
Ακόμη και μετά τις επόμενες εκλογές, αν κάποιος προσπαθήσει να εφαρμόσει κάτι (ειδικώς αν αυτός είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης), απέναντί του θα βρίσκεται κάποιος άλλος (ενδεχομένως ο κ. Τσίπρας), ο οποίος θα λέει άλλα και θα εξάπτει το θυμικό των «ανυποτάκτων».
Ο Σόιμπλε τότε, απλώς θα διασκεδάζει. Εμείς μάλλον όχι.