O Θανάσης Καρτερός δεν είναι ένας ακόμα έμπειρος αριστερός δημοσιογράφος, ο οποίος κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Θοδωρή Μιχόπουλο στη θέση του υπεύθυνου Τύπου του Μαξίμου. Ο Καρτερός είναι ένας μετρ της σκληρής κομματικής προπαγάνδας. Μάστορας της στρεψοδικίας, βρίσκει τρόπο, ακόμα και στις λιγότερο υπερασπίσιμες για το κόμμα του στιγμές, να γεννήσει καταδικαστικές ευθύνες για τον αντίπαλο.
Ιδιαίτερα ευφάνταστος και ευρηματικός στην πολεμική του, ανακαλύπτει θραύσματα επιχειρημάτων όταν όλα φαίνονται χαμένα, και τα κάνει να φαίνονται πυρηνικά όπλα για τον συριζαίο που τελεί σε σύγχυση. Εξαιρετικά οξύς στους χαρακτηρισμούς του, ξέρει τον τρόπο να ποτίζει με μπόλικο θυμικό τα γραπτά του και να υποχρεώνει τον πρόθυμο αναγνώστη να θεωρεί το θέμα και δική του υπόθεση. Δεν διστάζει να κάνει εμπαθείς προσωπικές επιθέσεις, λελογισμένες διαστρεβλώσεις τής πραγματικότητας, ευφυώς ετεροβαρή ανάγνωση των πραγμάτων, αρκεί να υπηρετείται το σχέδιο. Και καμιά φορά να ρίχνει και ένα άλλοθι αντικειμενικότητας όταν μία υπόθεση έχει φουντάρει έτσι κι αλλιώς.
Την ξέρει καλά τη δουλειά της μεθοδικής προπαγάνδας ο Θανάσης Καρτερός. Σπούδασε τον φανατικό κομματικό πατριωτισμό στη μεγάλη σχολή, τον «Ριζοσπάστη», την εποχή που σφυροκοπούσε ανελέητα τους πάντες (και την «Αυγή»), και συνεχίζει με το ίδιο πάθος και αποτελεσματικότητα τώρα από τις στήλες της «Αυγής». Γιατί είναι αποτελεσματικός; Ο λόγος είναι ότι γνωρίζει καλά ότι η προπαγάνδα δεν απευθύνεται σε όλους· τα επιχειρήματά σου μπορεί να είναι ακραία, μετέωρα και εξεζητημένα αλλά ο στόχος τους είναι να κρατήσουν σε βρασμό τους δικούς σου και να προσελκύσουν κάποιους ακόμα περιφερειακούς. Τους υπόλοιπους δεν πειράζει που τους τρελαίνεις.
Το ερώτημα είναι γιατί μετατίθεται ένας δημοσιογράφος με αυτά τα χαρακτηριστικά στο Μαξίμου. Διότι ο Καρτερός δεν είναι άνθρωπος που περνά απαρατήρητος, δεν πήγε εκεί για να συμπληρώσει ένα κενό· είναι σίγουρο ότι θα δώσει ισχυρό στίγμα στην επικοινωνιακή πολιτική του πρωθυπουργικού Γραφείου. Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας, τη στιγμή που υποτίθεται ότι φορά ένα προσωπείο επιτέλους κανονικότητας, διαλέγει έναν κατεξοχήν συγκρουσιακό, αδιάλλακτο και εχθροπαθή δημοσιογράφο να δώσει τον τόνο της επικοινωνίας στο γραφείο του;
Μα ακριβώς γιατί πρόκειται περί προσωπείου. Ο νεόκοπος φίλος των επενδύσεων, της ανάπτυξης και της Ευρώπης στην ουσία συνεχίζει τον πόλεμο εναντίον εκείνων που πραγματικά πιστεύουν σε όλα αυτά. Ο τάχα μετριοπαθής κοινοβουλευτικός του ’17 στην πραγματικότητα ουδέποτε απομακρύνθηκε από τον «ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν», του ’15. Και επειδή τα τρολ ξεφούσκωσαν και πελταστές τύπου Καρανίκα είναι κατηγορίας φτερού, ήρθε η στιγμή να επιστρατευτεί το βαρύ πυροβολικό. Καρτερός στο Μαξίμου σημαίνει πόλεμος χωρίς αιχμαλώτους και κακά νέα για το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης.