«Καμία μέρα δεν πρέπει να πάει χαμένη». Επτά λέξεις. Τόσες χρειάστηκε η κυβερνητική εκπρόσωπος Αριστοτελία Πελώνη για να εξηγήσει τον λόγο που δεν θα σταματήσει το εμβολιαστικό πρόγραμμα για το τετραήμερο του Πάσχα, παρά την κούραση και την τιτάνια προσπάθεια των υγειονομικών.
Πολύ σωστά το έθεσε έτσι λιτά η κυρία Πελώνη, το έλεγαν άλλωστε πολλοί εδώ και ημέρες, ένας εξ αυτών και ο Ηλίας Μόσιαλος, που τον ακούν στο Μέγαρο Μαξίμου: σε αυτόν τον εθνικό αγώνα για την καταπολέμηση της πανδημίας, μαχόμαστε με αντίπαλο και τον χρόνο, αν όχι ιδίως αυτόν.
Ομως εδώ τίθεται πλέον ένα θέμα: ο Βασίλης Κικίλιας –ο αρμόδιος υπουργός Υγείας– δεν είχε αντιληφθεί το βράδυ της Τετάρτης ότι «καμία μέρα δεν πρέπει να πάει χαμένη», όταν κατά την ενημέρωση των ΜΜΕ, επιχειρηματολογούσε εντόνως για το σωστό και δίκαιο της πασχαλινής παύσης των εμβολιασμών;
Διότι αν τον άκουγες στη συνέντευξη Τύπου της Τετάρτης, λίγες μόλις ώρες πριν από τις ανακοινώσεις της κυβερνητικής εκπροσώπου για την απόφαση της κυβέρνησης να λειτουργήσουν το Πάσχα τα εμβολιαστικά κέντρα, νόμιζες ότι και μόνο η διατύπωση του εύλογου προβληματισμού, ότι την ώρα που καμιά ημέρα δεν πρέπει πάει χαμένη έχει οριστεί τετραήμερη αργία, ήταν ύψιστη προσβολή κατά των ηρώων υγειονομικών, αν όχι ύβρις κατά της Ορθοδοξίας.
«Ποιες αργίες; Ποιες αργίες; Αυτοί οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν αργίες 15 μήνες».
«Για τις ιερές ημέρες του Πάσχα, Μεγάλη Παρασκευή, Μεγάλο Σάββατο, Κυριακή του Πάσχα και Δευτέρα του Πάσχα, έχουν διαχυθεί τα ραντεβού σε όλο τον μήνα».
«Ποιους ανθρώπους θα είχαμε εκεί να εμβολιάζουν και ποιοι θα έρχονταν την Κυριακή του Πάσχα και το Μεγάλο Σάββατο να εμβολιαστούν;»
«Το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε είναι να αναλογιστούμε ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν σταματήσει καθόλου. Επαναλαμβάνω, υπάρχει κάποιος άλλος Έλληνας που έξι μήνες δεν έχει σταματήσει καθόλου; Χωρίς ρεπό και χωρίς άδειες;»
Και πολλά άλλα.
Να δεχτώ ότι ο υπουργός σκέφτεται τους υφισταμένους του σαν παιδιά του, πολύ δε περισσότερο ένας μπαρουτοκαπνισμένος στρατηγός της Υγείας που πρέπει να σκεφτεί και το στράτευμα, τους γιατρούς, τους νοσηλευτές που μάχονται ηρωικά εδώ και μήνες. Ακόμα και οι φαντάροι κάνουν Πάσχα. Οι κακεντρεχείς θα έλεγαν ότι έκανε συνδικαλισμό αλλά τον αδικούν, ο κ. Κικίλιας έχει δακρύσει on camera όταν σκεφτόταν την αυταπάρνηση των υγειονομικών.
Ομως εδώ υπάρχει ένα ζήτημα αντανακλαστικών, αν όχι προτεραιοτήτων.
Είναι νόμιμο να υποθέσουμε ότι η τετραήμερη παύση των εμβολιασμών για το Πάσχα δεν έτυχε τώρα. Οτι είχε προγραμματιστεί, σχεδιαστεί και αποφασιστεί με βάση το βασικό σενάριο ότι θα επιτρέπονταν οι διαπεριφερειακές μετακινήσεις κατά την πασχαλινή περίοδο. Ο ίδιος ο υπουργός είπε ότι τα ραντεβού αυτών των ημερών είχαν κλειστεί αρχές Μαρτίου. Οταν δηλαδή με βάση το κυβερνητικό αφήγημα δεν θα κάναμε Καθαρά Δευτέρα για να κάνουμε Πάσχα στο χωριό. Και υπό αυτό το πρίσμα, με τον κόσμο στα χωριά του, ήταν λογικό –αρκετά ελληνικό, αλλά λογικό– να μη βάλεις ραντεβού για εμβολιασμούς Μεγάλο Σάββατο ή Δευτέρα του Πάσχα. «Ποιος θα ερχόταν;» που είπε και ο υπουργός Υγείας.
Ομως αυτό το σενάριο κάηκε. Και όχι μόνο αυτό, αλλά εμφανίστηκε ένα άλλο, πολύ πιο απαιτητικό. Μόλις μία ώρα πριν από τις εξηγήσεις του κ. Κικίλια για τους λόγους που πρέπει να παραμείνουν κλειστά τα εμβολιαστικά κέντρα επί τέσσερις ημέρες, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είχε ανακοινώσει το άνοιγμα γραμμής εμβολιασμού για τους 30άρηδες, με βασικό μάλιστα δέλεαρ τον άμεσο εμβολιασμό.
Θα άνοιγε λοιπόν η πλατφόρμα για ραντεβού τη Μεγάλη Τρίτη για να πείσεις τους 30-39 να εμβολιαστούν με το AstraZeneca και μετά θα τους έλεγες, «αχ δεν γίνεται να σας εξυπηρετήσουμε γιατί Μεγάλη Παρασκευή με Δευτέρα του Πάσχα είμαστε κλειστά»;
Τελικά ο κ. Κικίλιας άλλαξε γνώμη, έστω και αν χρειάστηκε ένα τηλεφώνημα από τον Πρωθυπουργό για να θυμηθεί ότι «καμία μέρα δεν πρέπει να πάει χαμένη».