Αν το ημερολόγιο και η θρησκεία ακολουθούσαν την πραγματική ζωή των ανθρώπων, τώρα θα πλησιάζαμε στην Πρωτοχρονιά. Σεπτέμβρη δεν αρχίζει για τους περισσότερους η χρονιά; Ναι. Την πρώτη του μήνα ή 10 μέρες μετά, στις 11 που αρχίζουν τα σχολεία -δεν είναι σουρεαλιστικό ότι τα σχολεία ανοίγουν πάνω στην επέτειο της 11ης Σεπτεμβρίου;
Και εγώ, όπως κάνουν σε κάτι ταινίες, βλέπω τη γη από ψηλά, μπλε και στρογγυλή. Μετά ζουμάρω, βουτάω μέσα από τα σύννεφα, βρίσκω την Ελλάδα, την Αθήνα και μπαίνω μέσα στο μυαλό ενός καλού, καραφλού τύπου 47 ετών. Το μυαλό του καραφλού είναι καλά εξοπλισμένο με σπουδές και ευφυία, κάτι που του εξασφάλισε μόνιμη και καλή δουλειά σε αμερικανική εταιρεία πληροφορικής. Μισθός 1.500 ευρώ συν τυχερά που μπορεί να προκύψουν από καμιά έξτρα δουλειά με το μπλοκάκι.
Επέστρεψε Κυριακή από τις διακοπές. Στο χωριό. Γιατί είναι τυχερός και έχει χωριό. Εχει και οικογένεια. Αλλά υπάρχουν στιγμές που δεν μας αισθάνεται τυχερός για αυτό. Μία γυναίκα, ένα παιδί -ευτυχώς συγκρατήθηκαν και δεν χάρισαν ένα ακόμα εγγονάκι στη γιαγιά που ήθελε να ακούσει το όνομα της. Ζουν σε σπίτι 85 τετραγωνικών στο Παλαιό Φάληρο. Μια χαρά. Το πήραν με στεγαστικό. Τότε δούλευαν και οι δύο. Τώρα δουλεύει μόνο ο καραφλός μας. Το δάνειο είναι έτοιμο να κοκκινίσει, αλλά το παλεύουν με τη βοήθεια των πεθερικών (που δεν θα ακούσουν το όνομά τους στην εκκλησία), συν ένα ενοίκιο από κατάστημα της συζύγου, το οποίο, όμως, δεν εισπράττεται με συνέπεια. Κάθε μήνα στο σπίτι μπαίνουν 1.800-2.200 ευρώ. Αν πάρουν το ενοίκιο και καμιά έξτρα δουλειά με το μπλοκάκι. Αν δεν το πάρουν, έχουν τα 1.500 για να πληρώσουν το στεγαστικό, τους λογαριασμούς και το σούπερ μάρκετ. Η σύζυγος κάνει κανένα μεροκάματο part time, το πολύ να πιάσει τρία κατοστάρικα και πληρώνει ένα παλιό δάνειο και την κάρτα τους. Μιλάμε για στρίμωγμα, αλλά υπάρχουν και χειρότερα.
Για λόγους που ακόμα δεν έχει κατανοήσει ο καραφλός μας, του ήρθε να πληρώσει Εφορία 1.500 ευρώ. Πλήρωσε το πεντοκασάρικο του Ιουλιου επειδή ακόμα στη δουλειά παίρνουν επίδομα αδείας. Εχει ΕΝΦΙΑ για το σπίτι και το κατάστημα της καλής του ένα εξακοσάρι, δηλαδή πρώτη δόση 120 ευρώ. Εχει το στεγαστικό στο πεντακοσάρικο, το σούπερ μάρκετ, τη ΔΕΗ, τα κινητά και το internet. Και το παιδί που θα πάει πρώτη Λυκείου χρειάζεται φροντιστήριο. Τελείωσε με τα αγγλικά, αρχίζουν τώρα τα άλλα.
Ο καραφλός μας θα μπει στα 48 τον άλλο μήνα. Και έχει πρόβλημα. Αλλιώς ήθελε να πάει τη ζωή του και αλλιώς την πήγε. Βλέπει να πατάει τα πενήντα και σκέφτεται ακόμα και το σουβλάκι. Καταλαβαίνει ότι θα δώσει στο παιδί του λιγότερα από αυτά που εκείνος πήρε από τον πατέρα του. Και αυτό του φέρνει ένα βίαιο ξύπνημα μέσα στη νύχτα. Πηγαίνει στην τουαλέτα, σκέφτεται ότι αρχίζουν τα προβλήματα με τον προστάτη και αναρωτιέται «μαλάκα αν αρρωστήσω, τι θα γίνουν αυτοί εδώ;» Κοιμάται και το πρωί βρίσκει στο μαξιλάρι του νούμερα. Του τέλειωσαν οι τρίχες, έμειναν στο κεφάλι του οι αριθμοί των λογαριασμών. Δεν θυμώνει. Φοβάται. Και αυτό που τον φοβίζει περισσότερο είναι το ενδεχόμενο να φταίει ο ίδιος για όλα αυτά. Mπα, μπορεί να φτάινει οι σημερινοί και οι προηγούμενοι. Ισως πάλι να φταίει ο Πύρρος.