Υποθέτω αρκετοί έχουμε πέσει θύματα της λύσσας του facebook κατά του γυμνού. Κάποια στιγμή, ποστάραμε μια φωτογραφία που για το κοινωνικό δίκτυο του κ. Ζάκερμπεργκ ήταν ανεπίτρεπτη κι έπρεπε ν’ αφαιρεθεί απ’ τους τοίχους του. Ακόμα κι αν η φωτογραφία απεικόνιζε ένα γυμνό άγαλμα του χρυσού αιώνα του Περικλή.
Το ίδιο έπαθε η δανή πολιτικός Μέτε Γκέρσκοφ. Πόσταρε το εθνικό έμβλημα της Δανίας, το άγαλμα της μικρής γοργόνας, και το fb έκοψε τη φωτογραφία επειδή αντίκειται στους κανονισμούς περί γυμνού: «Δεν το περίμενα ότι ο εθνικός μας θησαυρός θα μπει στην ίδια κατηγορία με την παιδική πορνογραφία» είπε η Γκέλσκοφ στο μπλογκ της.
Είναι όντως γελοίο αυτό που συμβαίνει αλλά απ’ την άλλη, σκεφτείτε, τι είναι το fb για να ξεχωρίζει το ένα γυμνό απ’ το άλλο; Ανθρωπος είναι; Μια μηχανή είναι που έχει προγραμματιστεί με αλγόριθμους να μπλοκάρει τη γύμνια, είτε πρόκειται για τη Τζένα Τζέιμσον είτε για την Αφροδίτη του Μποτιτσέλι.
Είναι βέβαιο ότι ένας νέος μπορεί να καταλάβει στα δέκα και στα δεκαπέντε του ότι μια εταιρεία δεν έχει ανακαλύψει τους αλγόριθμους και ότι ένα, αναντίρρητα, έργο τέχνης δεν είναι πορνογραφία; Είναι βέβαιο ότι στο μυαλό του δεκάχρονου δεν κάνει λάθος ένα προγραμματισμένο μηχάνημα, αλλά κάνεις εσύ, το ανθρώπινο ον;
Κι αν εμείς τσαντιζόμαστε που βλέπουμε τη φωτογραφία μας να κόβεται, τουλάχιστον εμείς μπορούμε να καταλάβουμε. Εμείς οι μεγαλύτεροι εννοώ. Οσο να πεις, στη ζωή μας έχουμε δει κάποιους πίνακες, μερικά αγάλματα, έχουμε δει σίγουρα και τσόντες (κι αν δεν έχουμε δει, ξέρουμε τι είναι τσόντα). Και χωρίς να είμαστε κριτικοί τέχνης, μπορούμε να διακρίνουμε τις διαφορές μεταξύ πορνογραφίας και τέχνης. Επίσης, ζήσαμε τη γέννηση των social media και θυμόμαστε τον κόσμο πριν το Internet.
Τι γίνεται όμως με τα παιδιά που τώρα έχουν μικρότερη ηλικία απ’ το fb; Μεγαλώνουν σ’ έναν κόσμο που το fb υπήρχε πριν και κατά πάσα πιθανότητα θα υπάρχει και μετά απ’ αυτά. Σαν κάτι θεσμικό, διαχρονικό και απαραίτητο. Υπάρχει άραγε πιτσιρικάς που μπορεί να ζήσει χωρίς σοσιαλμηντιακό προφίλ και likes; Αμφιβάλλω.
Ισως αυτό πρέπει ν’ απασχολήσει τον Ζάκερμπεργκ και όσους προγραμματίζουν τον φεισμπουκικό γίγαντα. Πρέπει να σκεφτούν τα παιδιά. Είναι βέβαιο ότι ένας νέος μπορεί να καταλάβει στα δέκα και στα δεκαπέντε του ότι μια εταιρεία δεν έχει ανακαλύψει τους αλγόριθμους και ότι ένα, αναντίρρητα, έργο τέχνης δεν είναι πορνογραφία; Είναι βέβαιο ότι στο μυαλό του δεκάχρονου δεν κάνει λάθος ένα προγραμματισμένο μηχάνημα, αλλά κάνεις εσύ, το ανθρώπινο ον;
ΥΣ: Ψυχολόγος δεν είμαι, αλλά με δεδομένο ότι ακόμα κι ο Πάνος Καμμένος παίρνει τρολιές απ’ το ίντερνετ ως αληθινές, εγώ δεν θα ήμουν σίγουρη ότι οι αλγοριθμικές επιλογές ενός μέσου κοινωνικής δικτύωσης δεν επηρεάζουν τη σκέψη και την αντίληψη ενός παιδιού που μεγαλώνει μαζί του.