Δεν είναι απολύτως σαφές ποιος γράφει τις ομιλίες του Αλέξη Τσίπρα. Στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται κάποιος να γράφει τις ομιλίες του Αλέξη Τσίπρα. Με αυτά που λέει, μιλάνε τα μάτια.
Όμως κάποιος πρέπει να κάνει τη δουλειά. Και άλλος ένας οφείλει να αποσπά τα ευγενή μέταλλα από τον λόγο του Τσίπρα και να τα χρησιμοποιεί για την οικοδόμηση του προφίλ του στα social media.
Δεν μάθαμε ποτέ ποιος αντικατέστησε τον λογογράφο Θοδωρή Κόλλια που αποχώρησε καταγγέλλοντας «το ξόδεμα του “Όχι” από το 62% του ελληνικού λαού.» Ο κ. Κόλλιας ήταν επιφορτισμένος με τη συγγραφή των ομιλιών Τσίπρα η οποία συχνά περιελάμβανε συρραφή ιδεών που κατέθεταν διάφοροι άλλοι «ατακαδόροι»: από τον Γιώργο Κυρίτση, μέχρι τον Νίκο Φίλη. Challenging job, αλλά όχι δα και γιαπί. Τι ήταν, άλλωστε, ομιλίες του Αλέξη Τσίπρα πριν την προσγείωση στην πραγματικότητα; Ένας συνδυασμός αριστερόστροφων κλισέ, ελαφρώς αποφλοιωμένων για να καταναλώνονται από το Πασοκογενές ακροατήριο, μαζί με γενναιόδωρη δόση υποσχέσεων. To δύσκολο στις ομιλίες του Αλέξη Τσίπρα δεν ήταν να εντάξεις υποσχέσεις θρησκευτικών διαστάσεων σε ένα πολιτικό κείμενο. Το δύσκολο ήταν να αποφασίσεις ποιες θα αφήσεις εκτός.
Όμως τι είναι οι ομιλίες του Αλέξη Τσίπρα μετά τη στροφή στο ρεαλισμό; Τρολιές με επίφαση σοβαρότητας. Για ένα νηφάλιο ακροατή, η πρόσφατη ομιλία του Πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο, αποτελεί δοκιμασία λογικής ανάμεσα στη φάρσα και στην αλήθεια. Ποιος, λοιπόν, τα γράφει όλα αυτά; Μήπως, τελικά, αντί να υπηρετεί τον Πρωθυπουργό, έχει κρυφή ατζέντα υπονόμευσης του; Μην είναι σαν τον στιλίστα της Θεοδώρας Τζάκρη; Σαν τον κομμωτή της Σίας Αναγνωστοπούλου;
Διαβάστε τι έγραψε ο άνθρωπος στην ομιλία του Πρωθυπουργού προς εκπροσώπους της τουριστικής βιομηχανίας. «Η ελληνική φιλοξενία δεν είναι ένα στερεότυπο τουριστικής προώθησης που αναζητά εξαργύρωση, αλλά ένα διαχρονικό στοιχείο της ελληνικής ταυτότητας που ανάγεται στον Ξένιο Δία και συμπληρώθηκε με το ουσιώδες μήνυμα της χριστιανικής αγάπης, της σεμνής προσφοράς στον συνάνθρωπο.» Όλα αυτά για τους τουρίστες που τους πουλάμε χωριάτικη. Ο Ξένιος Δίας και η χριστιανική αγάπη δεν φτάνουν, για παράδειγμα, ως την Ειδομένη. Μένουν Μύκονο και Σαντορίνη. Κάποιοι στο ακροατήριο γέλασαν, χαμηλοφώνως. Και ο Πρωθυπουργός, αν διέθετε χιούμορ, θα γελούσε. Μετά θα απέλυε τον λογογράφο του ή, επειδή είμαστε και Αριστεροί, θα τον μετέθετε σε άλλη υπηρεσία. Όχι, δεν προτρέπω τον κ. Τσίπρα ή τους συνεργάτες του να ακούσουν ομιλίες του Ομπάμα ή άλλων ξένων ηγετών. Θα ήταν ελαφρώς γελοίο να αντιγράψουν το ύφος. Μπορούν, όμως, να επιχειρήσουν ένα βήμα με μεγαλύτερο βάθος.
Ο κ. Τσίπρας βρίσκεται εκεί που ήταν όλοι οι προκάτοχοί του. Εκφωνεί ομιλίες χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, απλώς ένα-δύο τόνους πιο χαμηλά από αυτά που λέει όταν βρίσκεται σε προεκλογικό μπαλκόνι. Και επειδή πρέπει να έχουν και τον απαραίτητο στόμφο, κάνουν χώρο σε ανοησίες περί Ξένιου Δία και χριστιανικής αγάπης –προφανώς η αγάπη ήρθε να προλάβει τη δυσαρέσκεια της Εκκλησίας για την αναφορά στο Δωδεκάθεο. Ομως δουλειά του Πρωθυπουργού δεν είναι να δίνει συνθήματα, αλλά όραμα, προοπτική, σχέδιο.
Και άντε, τα είπε, έφυγαν, τα πήρε ένα γελάκι. Για ποιο λόγο τα πέρασαν και στο twitter; Χρειάστηκαν δύο tweets του Πρωθυπουργού για τον Ξένιο Δία και τη χριστιανική αγάπη. Λογικά, τα έκανε ο άνθρωπος που έγραψε, κατά την αναχώρηση από το Στρασβούργο για το Παρίσι, το «φεύγουμε από τη φίλη χώρα». Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος; Υποτίθεται ότι υπεύθυνος για τα social media ήταν ο δημοσιογράφος Ματθαίος Τσιμιτάκης. Στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού και με συντονιστικό ρόλο στις… επιδόσεις της Κουμουνδούρου στα social media. Ο κ. Τσιμιτάκης παραιτήθηκε όταν έκανε ένα tweet υπέρ της χρήσης του ονόματος «Μακεδονία» από τα Σκόπια. Εγινε δεκτή η παραίτηση; Δεν μάθαμε ποτέ. Είναι πάντως γεγονός πώς εσχάτως η δράση του ΣΥΡΙΖΑ στα social media, δια των γνωστών troll, παρουσιάζει ύφεση ως και εμφανή αμηχανία. Είναι η απουσία συντονισμού ή η εξάλειψη των ερεισμάτων μαχητικής δράσης;