Οποιος πει ότι ο Αλέξης Τσίπρας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορούν, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, να βρουν πεδίο συνεννόησης σε κάποιο θέμα, εντάσσεται στην κατηγορία των αιθεροβαμόνων. Και όμως υπάρχει ένα θέμα, στο οποίο θα μπορούσαν να συμπέσουν και να συμφωνήσουν στην προώθηση της λύσης του: το Σκοπιανό ή Μακεδονικό.
Και οι δύο έχουν συμφέρον να λυθεί. Ο Τσίπρας για να μπορεί να λέει ότι η δική του κυβέρνηση κάνει κάτι που οι προηγούμενες(από το 1992) κυβερνήσεις δεν μπόρεσαν ή απέφυγαν. Και ο Μητσοτάκης διότι δεν θα έχει και αυτό το αγκάθι να βγάλει αύριο, (οτ)αν κληθεί εκείνος να κυβερνήσει.
Είναι η πρώτη φορά που υπάρχει ευνοϊκή συγκυρία για επωφελή λύση του προβλήματος αυτού, καθώς στην άλλη πλευρά φαίνεται να υπάρχει μια λογική πολιτική ηγεσία. Όμως, εμείς εδώ κάνουμε ό,τι μπορούμε για να υπονομεύσουμε την προοπτική λύσης. Η πολιτική ηγεσία, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, είναι έρμαια εσωτερικών αντιφάσεων και του πολιτικού κόστους. Το εκμεταλλεύονται τα έξαλλα ράσα, που θέλουν να σπρώξουν τον Ιερώνυμο και τους συνετούς Ιεράρχες να αντιγράψουν τις εξαλλοσύνες της δεκαετίας του ΄90. Και ήδη διάφοροι «μακεδονομάχοι» ετοιμάζουν τις πανοπλίες τους.
Οι αστοχίες είναι πολλαπλές το τελευταίο διάστημα. Σταχυολογούμε:
– Στην κυβέρνηση παίζεται η κωμωδία «ο Καμμένος και ο Βουκεφάλας». Είναι αδιανόητο, πριν καλά-καλά έρθει κάποια πρόταση για λύση στο τραπέζι, να την υπονομεύει ο συγκυβερνήτης υπουργός Αμυνας και ο Πρωθυπουργός να το ανέχεται. Είναι κωμικό ο Καμμένος να μη δέχεται ως λύση τη σύνθετη ονομασία με τη λέξη Μακεδονία και, ταυτόχρονα, να δηλώνει ότι έχει «απόλυτη εμπιστοσύνη» στον Κοτζιά, ο οποίος προωθεί ακριβώς αυτή τη λύση. Το χειρότερο είναι ότι ο Πρωθυπουργός τα ανέχεται όλα αυτά. Ισως έχει ξεχάσει τι συνέβη πριν από 25 χρόνια, όταν ο τότε Πρωθυπουργός ανέχθηκε παρόμοια διγλωσσία στην κυβέρνησή του, η τύχη της οποία είναι γνωστή.
– Ο υπουργός Εξωτερικών, σε μια πρωτοφανή επίδειξη ανοησίας και αμετροέπειας έδωσε εντολή σε «κύκλους» του υπουργείου να κατηγορήσουν την ηγεσία της Εκκλησίας για «συμπόρευση με την Χρυσή Αυγή» (εδώ). Ο νυν Αρχιεπίσκοπος θα μπορούσε να κατηγορηθεί ότι ανακατεύεται σε ξένα χωράφια, αλλά όχι και ως «συνοδοιπόρος» της Χρυσής Αυγής. Η επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό είναι προσεκτική, δήλωσε ότι είναι κατά των συλλαλητηρίων, άρα είναι δυνάμει σύμμαχος της κυβέρνησης στην προσπάθεια για λύση του προβλήματος. Επομένως, η ανοίκεια επίθεση των «κύκλων» του υπουργείου Εξωτερικών είναι σαν να επιδιώκει να τον καταστήσει αντίπαλο. Μωραίνει Κύριος…
– Η ΝΔ εξάρτησε εξαρχής τη στάση της από το εάν θα υπάρχει ενιαία κυβερνητική θέση στο θέμα. Πολιτικά η στάση αυτή είναι σωστή, διότι δεν είναι νοητό η κυβέρνηση να προσέλθει με δύο θέσεις (ο Καμμένος να απορρίπτει την προωθούμενη λύση για να διασωθεί εκλογικά) και να κληθεί η αντιπολίτευση να σώσει την κυβέρνηση. Όμως, μόλις φάνηκαν κάποια σημάδια ότι ο κ. Καμμένος θα κάνει άλλη μια κωλοτούμπα (ο ίδιος ο Μητσοτάκης το πρόβλεψε), η ΝΔ όχι μόνο δεν το ενθάρρυνε, αλλά φάνηκε ότι θέλει να τον υπερκεράσει σε «μακεδονισμό». Είναι αξιοσημείωτο ότι ο κ. Μητσοτάκης, στην προσπάθειά του αυτή,… επιστράτευσε τον Φίλιππο και τον Μέγα Αλέξανδρο (εδώ). Ελπίζουμε ότι στην επόμενη επίσκεψή του στη Βόρεια Ελλάδα δεν θα καβαλήσει κάποιο ομοίωμα του Βουκεφάλα…
Ομως, ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει καλά ότι η λύση του προβλήματος αυτού δεν μπορεί να γίνει με ιστορικούς όρους. Αλλα πρέπει να διασφαλιστούν. Επιπλέον (θα έπρεπε να) γνωρίζει καλύτερα ότι, αν δεν λυθεί το πρόβλημα αυτό, δεν θα πληγεί η κυβέρνηση Τσίπρα. Αν η λύση είναι επωφελής και απορριφθεί χάριν εσωτερικών σκοπιμοτήτων, θα χάσει η χώρα. Και ο ίδιος θα το βρει αύριο μπροστά του.
Εν κατακλείδι, θα ήταν μεγάλο λάθος να χαθεί άλλη μια ευκαιρία, εξαιτίας ανεύθυνων και επιπόλαιων χειρισμών. Θα ήταν κρίμα Καμμένοι, Κοτζιάδες και έξαλλοι παπάδες να υπονομεύσουν την προοπτική λύσης, για ξεχωριστούς λόγους ο καθένας. Να το ξαναπούμε: είναι το μοναδικό θέμα στο οποίο Τσίπρας και Μητσοτάκης, ενθυμούμενοι το πρόσφατο παρελθόν, έχουν κάθε λόγο να συμφωνήσουν σε επωφελή για όλους λύση.