Διάβασα το τελευταίο άρθρο του Λάκη Λαζόπουλου για την αδειοδότηση των καναλιών και την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Προσπάθησα ν’ απομονώσω τα βασικά σημεία του κειμένου του. Σε γενικές γραμμές λέει ότι κάποτε έπρεπε να μπει τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο γιατί «τα κανάλια πούλαγαν προστασία στους πολιτικούς, οι εντολοδόχοι τραπεζίτες των πολιτικών δίναν υπέρογκα δάνεια ελαφρά τη καρδία, στους ίδιους τους εκδότες και τα κανάλια τους, δάνεια που τώρα δεν μπορούν να αποπληρωθούν». Και ότι ο λαός έφτασε να πληρώνει και «τα θαλασσοδάνεια των καναλιών στις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών».
Μετά μας λέει ότι ο τρόπος που επέλεξε η κυβέρνηση να το κάνει, ο διαγωνισμός αδειοδότησης, ήταν από άποψη αδιαβλητότητας απόλυτα καθαρός. Αλλά μας λέει ότι ήταν και τζόγος. Αλλά και τα 246 εκατομμύρια, μας λέει, που βγήκαν απ’ αυτό το τζογάρισμα ήταν επιτυχία. Αλλά ακόμα πιο μεγάλη επιτυχία, μας λέει, θα ήταν να μη μείνουν άνθρωποι στο δρόμο. Κι αναρωτιέται πώς η κυβέρνηση αφήνει να διαλυθεί ένας υγιής οργανισμός που βγήκε από το συγκεκριμένο διαγωνισμό χωρίς άδεια. Και πώς δίνει λύση στον Μαρινόπουλο αλλά όχι στον υγιή οργανισμό.
Και τώρα, γράφει, προκύπτει παραλογισμός επειδή δυο λογικές συγκρούονται: «Η μία λογική λέει να μπει νομιμότητα και τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο και να πληρώνουν οι ιδιοκτήτες τις συχνότητες, και η άλλη λογική λέει ότι μία υγιής επιχείρηση δεν γκρεμίζεται». Και καταλήγει εκφράζοντας τη βαθιά του στεναχώρια για τον σταθμό όπου εργάζεται και τους ανθρώπους που απασχολούνται εκεί, οι οποίοι κινδυνεύουν να μείνουν άνεργοι.
Δεν μπορεί κάποια σημεία να είναι σωστά και κάποια λάθος. Ενα πουκάμισο, όταν έχει ένα λεκέ, θεωρείται λερωμένο. Κανείς δεν λέει «το πουκάμισο είναι καθαρό αλλά με έναν λεκέ».
Τα βασικά σημεία τα κατάλαβα, όμως όσο κι αν διαβάζω και ξαναδιαβάζω το άρθρο, αδυνατώ να διακρίνω τον πυρήνα της σκέψης του Λάκη Λαζόπουλου. Είναι ένα μακρινάρι 1.500 λέξεων οι οποίες δεν καταλήγουν σε καμιά ξεκάθαρη άποψη εκ μέρους του. Οπως ο πολιτικός που του κάνεις μια ερώτηση και μιλάει μισή ώρα χωρίς να δώσει απάντηση και στίγμα, χωρίς να σου πει ένα ξεκάθαρο «ναι» ή «όχι», έτσι και ο Λάκης. Μας λέει λίγο απ’ όλα και τελικά τίποτα.
Συμφωνεί με τον διαγωνισμό που έκανε η κυβέρνηση ή όχι; Τόσο καιρό τον ακούγαμε να υποστηρίζει απ’ τον τηλεοπτικό του άμβωνα τον ΣΥΡΙΖΑ, να διάκειται ευνοϊκά υπέρ των θέσεών του. Τώρα το κόμμα που στήριζε επέλεξε μια λύση που απειλεί το δικό του σπίτι. Ακόμα και τώρα όμως ο κ. Λαζόπουλος δεν δίνει το στίγμα του, δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι θέση παίρνει. Τα έκανε μαντάρα η κυβέρνηση ή όχι στο συγκεκριμένο θέμα; Δεν μπορεί κάποια σημεία να είναι σωστά και κάποια λάθος. Ενα πουκάμισο, όταν έχει ένα λεκέ, θεωρείται λερωμένο. Κανείς δεν λέει «το πουκάμισο είναι καθαρό αλλά με έναν λεκέ».
Επρεπε να επιλέξει άλλο δρόμο η κυβέρνηση για να βάλει σε τάξη τα κανάλια, ο τρόπος που επέλεξε ήταν λάθος. Ενα μεγάλο λάθος, ένα γελοίο τζογάρισμα εκατομμυρίων που το πιθανότερο είναι να μεγαλώσει τα ήδη αυξημένα ποσοστά ανεργίας της χώρας. Αυτή είναι μια ξεκάθαρη θέση. Ο Λάκης Λαζόπουλος πότε θα μας πει τη δική του;
ΥΓ. Αν ήθελε ο Λάκης, θα μπορούσε να γράψει άλλες τόσες λέξεις χωρίς να λέει τίποτα. Ενώ ξέρει πολύ καλά ότι το μήνυμα μεταφέρεται σωστά και άμεσα όταν είναι συμπυκνωμένο και συνοπτικό. Αυτό κάνει άλλωστε στη δουλειά του.